Malowanie metalu wałkiem – wszystko, co warto wiedzieć!

‍Konstrukcje stalowe to szerokie pojęcie − stal to w końcu materiał uniwersalny, wykorzystywany na przeróżne sposoby. Jak zadbać o konstrukcje, które możesz zamówić lub wykonać samodzielnie? Niezbędne będzie czyszczenie i malowanie konstrukcji stalowych. Podpowiadamy, jak zrobić to dobrze i szybko. 

Do konstrukcji stalowych nadających się do amatorskiego malowania możemy zaliczyć zarówno całe budowle, takie jak np. popularne ciągle garaże blaszaki, jak i elementy większych całości. W drugim przypadku mowa o stalowych stelażach lub częściach wykonanych z metalu, np. drzwiach, ogrodzeniach czy pokrywach. 

Każdą z nich możesz samodzielnie zabezpieczyć lub odświeżyć dzięki malowaniu. W artykule znajdziesz praktyczne porady dotyczące malowania konstrukcji stalowych. 

Malowanie konstrukcji stalowych − podstawowe informacje

Stal, pomimo że jest materiałem trwałym i wytrzymałym, wymaga odpowiedniego zabezpieczenia. Niszczący wpływ na jej powierzchnię może wywierać cała gama czynników oraz warunki, w jakich eksploatuje się stalowe konstrukcje. Dlatego sposób zabezpieczenia należy dopasować do określonych okoliczności.

Podstawowym zagrożeniem dla stali jest korozja, czyli proces osłabiania struktury stali na skutek utleniania lub oddziaływania czynników chemicznych i fizycznych. Rdza z czasem doprowadza do uszkadzania metalowych elementów, co może zakończyć się nawet ich całkowitym rozpadem, a w efekcie zniszczeniem konstrukcji.

Większość dostępnych na rynku farb i preparatów do malowania stali zabezpiecza ten materiał przed korozją. Różnice mogą dotyczyć trwałości danej farby oraz samego procesu malowania.

Inne czynniki potencjalnie osłabiające stal to jej wystawienie na działanie wilgoci i wody, niskich i wysokich temperatur, a także różnego rodzaju substancji chemicznych. Wszystkie te sytuacje trzeba wziąć pod uwagę przed przystąpieniem do zabezpieczania stali i przede wszystkim postarać się jak najlepiej dobrać farbę.

Warto też zauważyć, że malowanie konstrukcji stalowej może być wykonywane na stal surową, czyli po raz pierwszy, po wykonaniu obiektu, jak i po raz kolejny − w celu jego dalszego zabezpieczenia. Elementy metalowe możesz pomalować także, aby osiągnąć lepszy efekt estetyczny. W zależności czy jest to pierwsze, czy kolejne malowanie stali, zabezpieczające czy estetyczne, proces przebiega nieco inaczej i wymaga wykonania trochę innych czynności.

Jaką farbą wykonać malowanie konstrukcji stalowej?

Konstrukcje stalowe to szerokie pojęcie ze względu na możliwe rodzaje zastosowanej stali. Duża część dostępnych na rynku farb nadaje się do zabezpieczania większości popularnych metali, ale bywają sytuacje, w których zastosowanie niektórych produktów może nie być wskazane.

Przy większości stali, żeliwa i żelaza sprawdzą się zarówno farby alkidowe, jak i poliuretanowe, chlorokauczukowe czy epoksydowe. Jeśli natomiast masz do czynienia z elementami ocynkowanymi, lepszym wyborem będą np. preparaty akrylowe. Jeszcze inne preparaty stosuję się np. do malowania aluminium.

• Farby ftalowe (alkidowe) to znana od dawna, popularna i bogata grupa preparatów. Tworzą trwałe i wytrzymałe powłoki, które dobrze znoszą wilgoć i oddziaływanie czynników atmosferycznych. Są też łatwe w zastosowaniu. Ich ewentualnym minusem jest brak odporności na stałą obecność wody i agresywnych czynników chemicznych. Malowanie nimi czasami wykonuje się jako grunt pod pokrycie jeszcze jednym preparatem.
• Farby akrylowe to emalie przygotowywane na bazie wody. Często stosuje się je w kilku warstwach, aby uzyskać dobrą ochronę antykorozyjną. Dobrze znoszą wilgoć, ale − co warte podkreślenia − także znaczne nasłonecznienie i inne czynniki atmosferyczne. Dlatego cenione są za trwałe efekty estetyczne, szczególnie że występują w bogatej gamie kolorów.
• Farby poliuretanowe pokrywają metal elastyczną i wytrzymałą warstwą. Dobrze znoszą ekspozycję na substancje chemiczne takie jak np. rozpuszczalniki i oleje. Jednocześnie nie są wrażliwe na mróz, wilgoć czy nasłonecznienie oraz urazy mechaniczne. Z drugiej strony warto zauważyć, że produkty poliuretanowe w procesie malowania antykorozyjnego konstrukcji stalowych nanosi się dosyć trudno, a na dodatek produkty tego rodzaju nie są obojętne dla zdrowia.
• Farby epoksydowe stosuje się między innymi do malowania stali nierdzewnej. Preparaty z tej grupy są niezwykle odporne na oddziaływanie gorąca oraz agresywnych substancji chemicznych. Sprawdzają się między innymi jako zabezpieczenie stalowych zbiorników i rur. Ze względu na znaczną wytrzymałość fizyczną, można malować nimi także elementy narażone np. na uderzenia czy obcieranie.
• Farby chlorokauczukowe przeznaczone są do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych i żeliwnych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń. Mogą być również stosowane do dekoracyjnego malowania podłoży betonowych i tynków cementowo-wapiennych. Tworzą trwałą i elastyczną powłokę, odporną na zarysowania, uderzenia i uszkodzenia mechaniczne. Charakteryzują się zwiększoną odpornością na działanie trudnych warunków atmosferycznych.

Co jeszcze wziąć pod uwagę przy wyborze preparatu do malowania lub lakierowania konstrukcji stalowych? Przede wszystkim dodatkowe cechy i efekty, jakie dana substancja zapewnia. Należy do nich chociażby połysk lub jego brak, a także struktura powierzchni. 

Przed malowaniem zaplanuj, czy stalowy element ma być gładki i błyszczący, czy też np. dodatkowo pokryty wyraźnie widoczną strukturą. Na etapie malowania ważna będzie też ilość koniecznych do nałożenia warstw i szybkość ich schnięcia.

Przygotowanie konstrukcji stalowej do malowania

W przypadku pierwszego malowania nowej konstrukcji musisz wykonać dwie podstawowe czynności. Pierwszą z nich jest przegląd i usunięcie fragmentów po montażu, które w przyszłości mogłyby odpaść lub odstawać. Mowa tu np. o dokładnym wyczyszczeniu spoin spawalniczych oraz innych miejsc łączenia lub cięcia stali. Fabrycznie nową stal należy także odtłuścić i umyć, w przeciwnym razie farba może niewłaściwie przylegać do powierzchni.

Jeśli konstrukcja, którą zamierzasz pomalować, była już wcześniej pokryta innym preparatem, musisz zdecydować, czy starą warstwę zostawić, czy usunąć. Jeśli jest w dobrym stanie − może zostać, należy jednak przeszlifować wszystkie spękania i ubytki, a także miejsca, w których pokazała się korozja.

W przypadku poważnego uszkodzenia starej powłoki lepiej się jej pozbyć. Może oznaczać to sporo pracy − stare farby nie zawsze łatwo dają się usunąć rozpuszczalnikiem, często konieczne jest szlifowanie znacznej powierzchni.

Malowanie konstrukcji krok po kroku

Malowanie lub lakierowanie konstrukcji stalowych można wykonywać kilkoma technikami. Najprostszą metodą jest nanoszenie farby pędzlem. Pozwala to dotrzeć do wszystkich zakamarków konstrukcji i może je wykonać każdy użytkownik. Do malowania dużych powierzchni, jak np. ściany stalowego garażu, warto też użyć wałka. Pędzel będzie jednak nadal nieodzowny przy uzupełnianiu szczegółów.

Przy odrobinie wprawy możesz pokusić się też o malowanie natryskowe, które gwarantuje równomierne nanoszenie kolejnych warstw. W takim przypadku trzeba jednak zaopatrzyć się w kompresor i specjalny pistolet, co oznacza dodatkowe koszty.

W procesie malowania ważne jest przestrzeganie zaleceń producenta co do liczby nakładanych warstw oraz czasu schnięcia. Niektóre preparaty wymagają także wcześniejszego gruntowania powierzchni. Oznacza to zazwyczaj nieco więcej pracy, dlatego w zastosowaniach domowych warto sięgać po produkty uniwersalne.

Przykładem farby łatwej w stosowaniu jest RAFIL Prosto Na Rdzę. To gruntoemalia 3w1, bardzo wygodna w stosowaniu, przeznaczona do malowania stali i żeliwa. Producent zaleca nałożenie dwóch lub trzech warstw − robi się to łatwo, bo ze względu na skład preparatu nie ma potrzeby stosowania podkładu.

Farba szybko schnie, tworząc powłokę zabezpieczającą przed korozją i odporną na czynniki atmosferyczne. Dużą zaletą jest dostępność w kilku rodzajach połysku (lub bez) oraz w aż dziesięciu kolorach. Dzięki temu nie tylko skutecznie wykonasz malowanie antykorozyjne konstrukcji stalowych, ale osiągniesz zakładany efekt estetyczny.

Wiesz już, jak przeprowadzić czyszczenie i malowanie konstrukcji stalowych z pomocą środków RAFIL. Zawsze jesteśmy otwarci na spostrzeżenia i uwagi użytkowników naszych produktów. Podziel się z nami efektami swojej pracy − czekamy na maile!

Korozja to proces niszczenia metalu w wyniku reakcji chemicznych z otoczeniem. Najczęściej zachodzi pod wpływem wilgoci i tlenu. W jej efekcie na metalowej powierzchni powstaje rdza, czyli tlenek żelaza.

Proces ten jest szczególnie niebezpieczny, ponieważ osłabia strukturę materiału, a z czasem także uszkadza metalową powierzchnię. Korozja dotyczy nie tylko żelaza, ale też innych metali — miedzi, aluminium czy nawet stali nierdzewnej, choć jej tempo jest wtedy inne. 

Ryzyko wystąpienia korozji oraz szybkość powstawania rdzy zależy przede wszystkim od klasy korozyjności środowiska. Co znaczą poszczególne klasy? Wyjaśniamy w artykule.

Definicja i znaczenie klas korozyjności 

Warto pamiętać, że klasy korozyjności nie odnoszą się bezpośrednio do samego materiału, lecz do otoczenia, w którym znajduje się metalowa powierzchnia. Klasa korozyjności określa, jak szybko zachodzi degradacja metali w różnych warunkach środowiskowych. 

Te odgórnie ustalone normy określają więc agresywność środowiska, w którym znajduje się dany metal. Dzięki temu można precyzyjnie dobrać odpowiednie środki ochrony – farby, powłoki antykorozyjne czy inne zabezpieczenia, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu materiału.

Klasy korozyjności wprowadziła norma ISO 12944. Norma, opracowana przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO) w ocenie ryzyka korozji uwzględnia m.in. wilgotność, temperaturę, promieniowanie UV, obecność substancji chemicznych oraz ryzyko uszkodzeń mechanicznych. To właśnie te elementy wpływają na intensywność procesów korozyjnych, a co za tym idzie, na trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji metalowych.

Jakie znaczenie mają klasy korozyjności? Dzięki nim możliwe jest odpowiednie zaprojektowanie zabezpieczeń dla metalowych elementów konstrukcji – hali produkcyjnych, rurociągów, elementów infrastruktury. 

Przykład? Konstrukcje stalowe narażone na działanie atmosferyczne w klimatach o wysokiej wilgotności i zasoleniu (np. na obszarach przybrzeżnych) wymagają bardziej zaawansowanych zabezpieczeń antykorozyjnych niż te, które funkcjonują w suchym, wewnętrznym środowisku. W mniej agresywnych środowiskach można z kolei zastosować cieńsze powłoki ochronne. 

W praktyce klasy korozyjności środowiska wprowadzone przez normę PN-EN ISO 12944 pomagają uniknąć kosztownych napraw i zwiększają bezpieczeństwo użytkowania konstrukcji. Właściwy dobór zabezpieczeń na podstawie klasy korozyjności to inwestycja w długowieczność i stabilność każdej metalowej konstrukcji.

Korozja dotyczy wszystkich metalowych powierzchni narażonych na kontakt z wilgocią, w tym także dachów. Odpowiednia farba do zabezpieczenia dachu to RAFIL Radach Farba Na Dach.

Przegląd poszczególnych klas korozyjności

W normie ISO 12944 wyróżnia się sześć głównych klas korozyjnych, które przedstawiają różne poziomy agresywności środowiska.

Klasa korozyjności C1 – bardzo niska korozyjność

Klasa C1 oznacza środowisko, w którym ryzyko korozji jest minimalne. Obejmuje wnętrza budynków, ogrzewane i dobrze wentylowane. Będą to więc np. biura, szkoły, hotele, sklepy czy instytucje publiczne. 

Ponieważ w tego typu pomieszczeniach nie ma dużych zmian wilgotności ani agresywnych substancji, metalowe elementy narażone są na bardzo małe ryzyko korozji. W takich warunkach stosowanie specjalnych zabezpieczeń jest często zbędne i można używać materiałów podatnych na korozję.

Klasa korozyjności C2 – niska korozyjność

Klasa korozyjności C2 oznacza środowisko o niskim stopniu korozyjności. We wnętrzach obejmuje budynki nieogrzewane takie jak magazyny, hale sportowe czy garaże. Wilgotność powietrza jest tu nieco wyższa, ale nadal nie stanowi dużego zagrożenia dla metalu. 

Na zewnątrz budynków klasa ta odnosi się do terenów wiejskich, w których poziom zanieczyszczeń atmosferycznych jest bardzo niski. Choć ryzyko korozji jest tu większe niż w przypadku klasy C1, metalowe powierzchnie skutecznie zabezpieczą odpowiednie farby antykorozyjne. 

Klasa korozyjności C3 – średnia korozyjność

Klasa C3 odnosi się do środowisk o umiarkowanej korozyjności. Przykładem takich warunków są obszary miejskie i przemysłowe, gdzie występuje średni poziom zanieczyszczeń np. tlenków siarki. 

We wnętrzach klasa korozyjności C3 obejmuje najczęściej zakłady przemysłowe – hale produkcyjne czy zakłady spożywcze, w których wysoka wilgotność powietrza przyspiesza procesy korozyjne. Jeśli stosuje się tam materiały jak stal niskowęglowa, niezbędne będą solidniejsze zabezpieczenia antykorozyjne, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu metali.

Klasa korozyjności C4 – wysoka korozyjność

Klasa korozyjności C4 to środowiska o wysokiej agresywności korozyjnej. Metal jest tu narażony na silne działanie czynników zewnętrznych. W tej klasie znajdują się więc m.in. zakłady chemiczne, baseny, stocznie czy tereny silnie uprzemysłowione, w których wysoka wilgotność oraz obecność substancji chemicznych znacząco przyspieszają proces korozji. 

Na zewnątrz do tej klasy zalicza się także obszary przybrzeżne o umiarkowanym zasoleniu. Metalowe elementy narażone na takie warunki muszą być zabezpieczone powłokami o wysokiej odporności na korozję. 

Klasa korozyjności C5-I – bardzo wysoka korozyjność (przemysłowa)

Klasa C5-I to najwyższa klasa korozyjności oznaczająca ekstremalnie agresywne warunki przemysłowe. Będą to miejsca takie jak zakłady produkcyjne, gdzie panuje bardzo wysoka wilgotność i wysoki poziom zanieczyszczeń powietrza, a metal jest narażony na bardzo szybkie niszczenie. 

Konstrukcje metalowe w takich warunkach wymagają najskuteczniejszych dostępnych powłok ochronnych, aby zapobiec degradacji materiałów. Często stosuje się tutaj powłoki wielowarstwowe oraz zaawansowane technologie zabezpieczeń. 

Klasa korozyjności C5-M – bardzo wysoka korozyjność (morska)

Klasa C5-M to alternatywa dla klasy C5-I dotycząca środowisk morskich. To tu metal jest najbardziej narażony na korozję, działanie wody morskiej, wysoką wilgotność oraz zasolenie. 

Będą to tereny przybrzeżne, porty, statki czy konstrukcje morskie takie jak platformy wiertnicze. Stosowanie najskuteczniejszych powłok antykorozyjnych jest tu absolutnie konieczne, a zabezpieczenia antykorozyjne muszą zapewniać odporność na skrajnie trudne warunki i agresywne działanie soli morskiej.

Jak dobrać materiały i zabezpieczenia w zależności od klasy

Klasa korozyjności otoczenia domu najczęściej mieści się w zakresie C1-C3. Oznacza to, że występujące tam warunki nie są szczególnie agresywne dla metali. Nawet w przypadku nieogrzewanych budynków czy wilgotnych przestrzeni poziom zagrożenia korozyjnego jest umiarkowany. 

Tereny wiejskie, podmiejskie oraz typowe obszary mieszkaniowe nie są narażone na duże zanieczyszczenia, jak w przypadku fabryk czy stref przemysłowych. Oznacza to, że C3 to maksymalna klasa korozyjności, z jaką będziesz mieć tu do czynienia. W takich warunkach można korzystać z ogólnodostępnych produktów antykorozyjnych, które w zupełności spełniają wymagania codziennego użytku. 

Będą to np.:

• RAFIL Prosto Na Rdzę – specjalistyczna gruntoemalia 3w1 stosowana bezpośrednio na powierzchnie stalowe i żeliwne eksploatowane na zewnątrz.
• RAFIL Do Bram i Ogrodzeń – antykorozyjna emalia przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych, ocynkowanych i aluminiowych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
• RAFIL Chlorokauczuk – farba chlorokauczukowa przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych i żeliwnych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
• RAFIL Podkład Antykorozyjny – farba gruntująca stosowana na podłoża ocynkowane, stalowe i aluminiowe na zewnątrz. W zestawie z farbą nawierzchniową zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną.

W otoczeniu domu klasa korozyjności nie jest kluczowym czynnikiem przy wyborze zabezpieczeń metalowych elementów. Produkty antykorozyjne RAFIL są wystarczająco trwałe, by chronić metalowe powierzchnie takie jak balustrady, ogrodzenia czy elementy małej architektury. Sprawdź szeroką gamę środków RAFIL już dziś!

Beton dość jednoznacznie kojarzy się z materiałem wytrzymałym, a przez to trwałym. Praktyka szybko pokazuje jednak, że chociaż z pewnością to materiał o bardzo dobrych własnościach mechanicznych, to jego powierzchnia wcale nie jest wieczna. Zanieczyszczenia czy zbierająca się w mikroszczelinach woda – to wszystko powoduje powolne niszczenie struktury betonu. Czym skutecznie zabezpieczyć beton?

Wybierz z głową

Prawdopodobnie najbardziej ekstremalną formą poradzenia sobie z niszczeniem betonowej posadzki jest… ułożenie na niej płytek (oczywiście po odpowiednim przygotowaniu powierzchni). To rozwiązanie z pewnością miałoby sens, gdyby tylko nie było nie tylko bardzo czasochłonne, ale też horrendalnie drogie w stosunku do innych możliwości. Przyjrzyjmy się zatem produktom, jakie są dostępne w sklepach, a które pomogą chronić betonowe powierzchnie.

Żywica?

Żywice syntetyczne to substancje, które znalazły zastosowanie w wielu gałęziach nauki czy przemysłu. Przede wszystkim żywice epoksydowe cechują się bardzo dobrymi parametrami oraz tworzeniem bardzo szczelnej, doskonale przylegającej do powierzchni powłoki.Żywica to jednak dobry produkt pod pewnym specyficznym warunkiem – jeśli zależy ci na pozostawieniu widocznej surowej powierzchni. W praktyce sama żywica do zabezpieczania betonu jest stosowana raczej rzadko, większe zastosowanie znajdując w stolarstwie, gdzie przezroczystość warstwy ochronnej faktycznie jest pożądana.

Czy warto używać impregnatu?

Impregnaty do betonu to kolejna pozycja na liście środków, których możemy użyć. Decyzja o wyborze tego środka powinna być podyktowana warunkami, na jakie narażona będzie betonowa powierzchnia. Impregnaty tworzą cienką warstwę ochronną, która nie cechuje się zbyt wysoką wytrzymałością – wnika jednak w głąb betonu, bardzo dobrze zabezpieczając go przed wilgocią. To dobry wybór do zastosowania na pionowych powierzchniach, które nie będą narażone na ścieranie czy nacisk.Warto jednak pamiętać, by wybrać produkt, który zapewni paroprzepuszczalność – najczęściej na bazie związków krzemoorganicznych. Brak tej cechy sprawi, że para próbująca przeniknąć przez beton (jeśli to na przykład ściana zewnętrzna, narażona szczególnie w zimie na duże różnice temperatur po obu stronach) dosłownie zniszczyć naniesioną powłokę, a tym samym pozbawić beton ochrony.

Farby – tak, ale odpowiednie

Tradycyjne farby do malowania ścian pełnią głównie funkcję estetyczną – nic dziwnego, ściany raczej nie są narażone na obciążenia czy ścieranie, dlatego nie jest istotne zapewnienie im odpowiedniej ochrony chemicznej czy mechanicznej. Wybór farb specjalistycznych jest jednak szeroki – te na bazie żywicy są przeznaczone właśnie dla ciebie, jeśli zależy ci na odpowiednim zabezpieczeniu betonowych powierzchni.Wybór odpowiedniego rodzaju farby do betonu zależy od tego, co i gdzie chcemy pomalować. Farby epoksydowe, np. Emalia epoksydowa BETONMAL, są bardzo wytrzymałe mechanicznie i chemicznie, ale nieodporne na promieniowanie UV, przez co ich zastosowanie na zewnątrz wymaga dodatkowego zabezpieczania odpowiednim lakierem. Wówczas sięgnij po Lakier poliuretanowy BETONMAL, który, dzięki efektywnej penetracji porowatego podłoża oraz doskonałej przyczepności, wzmacnia je i uszczelnia. Dodatkowo tworzy jednolitą, gładką powłokę, która będzie estetyczna, szczelna i łatwo utrzymasz ją w czystości.Farby epoksydowe to z pewnością dobry wybór na posadzkę w warsztacie lub garażu, a także w innych pomieszczeniach, w których ryzyko zabrudzenia podłogi jest szczególnie duże. Warto jednak pamiętać, że farby epoksydowe są powszechnie stosowane w przemyśle, gdzie narażone są na naprawdę trudne warunki. Być może w przydomowym warsztacie nie będzie nam potrzebna aż tak skuteczna i trwała powłoka, a zakup bardziej ekonomicznej farby okaże się równie dobrym wyborem?Farby poliuretanowe cechują się mniejszą wytrzymałością – to jednak dobry wybór, jeśli chcesz pomalować miejsce zacienione na zewnątrz. W tej roli sprawdzą się także farby alkidowe, cenione za bardzo dobry stosunek ceny do jakości, należy jednak pamiętać, że nie powinny być używane w miejscach, gdzie poziom wilgoci jest stale wysoki lub istnieje ryzyko ciągłego kontaktu z wodą. Nie nadają się także do malowania powierzchni silnie nasłonecznionych.

Nie da się ukryć, że czynników, które warunkują wybranie odpowiedniej formy zabezpieczenia betonu jest wiele. Nasze preferencje dotyczące koloru, natężenie ruchu, łatwość czyszczenia, odporność na konkretny rodzaj zabrudzeń – to wszystko definiuje rodzaj produktu, który powinieneś wybrać. Prawdopodobnie najbardziej popularnym rozwiązaniem wciąż pozostają farby na bazie żywic syntetycznych, jednak i tutaj warto pamiętać, że odpowiedni rodzaj farby także zależy od tego, gdzie i w jakim celu chcemy ją wykorzystać. Na pewno dobrze zastanowić się przed malowaniem powierzchni zewnętrznych, narażonych na działanie światła słonecznego – w przypadku pomieszczeń wybór jest znacznie szerszy i uzależniony od naszych potrzeb i budżetu przeznaczonego na remont.

Zobacz inne artykuły

• Betonowe tarasy w kolorze – najlepsze aranżacje
• Czym i jak pomalować ogrodzenie betonowe – porady eksperta
• Farby dekoracyjne do drewna, betonu i metalu – jak wybierać?
• Farby do betonu
• Farby do betonu – rodzaje, właściwości i zastosowanie

Malowanie natryskowe ogrodzenia betonowego to skuteczny sposób odnowienia czy zmiany koloru płotu. Jest szybkie i efektywne, a także pozwala uzyskać estetyczne i trwałe rezultaty. Między innymi dlatego zyskuje coraz większą popularność. Sprawdź, jak i czym pomalować płot betonowy z wykorzystaniem pistoletu natryskowego.

Z tego artykułu dowiesz się:

- jaką farbę wybrać do malowania płotu betonowego,- jak przygotować beton do malowania natryskowego,- czy impregnować betonowe ogrodzenie,- jak pomalować pistoletem natryskowym ogrodzenie.

Malowanie ogrodzenia betonowego, krok 1. Wybór farby

Jeśli chcesz pomalować ogrodzenie betonowe, wybierz farbę przeznaczoną właśnie do powierzchni z betonu. Emalia musi być odporna na działanie warunków atmosferycznych, wilgoci czy promieni słonecznych. Wybór nieodpowiedniej farby może skutkować tym, że będzie ona nietrwała, na powierzchni powstaną zacieki, a do tego nie zabezpieczy odpowiednio ogrodzenia.Farbą, która świetnie sprawdza się do malowania betonowych powierzchni znajdujących się na zewnątrz, jest emalia Rafil CHLOROKAUCZUK. Tworzy ona na betonie twarde powłoki, odporne na zarysowania, uderzenia i uszkodzenia mechaniczne.

Malowanie natryskowe ogrodzenia betonowego, krok 2. Przygotowanie stanowiska i podłoża

Zanim przejdziesz do malowania ogrodzenia pistoletem natryskowym, musisz dobrze przygotować powierzchnię. Dzięki temu malowanie będzie efektywne, a farba przywrze do podłoża i będzie ochraniała je długo i skutecznie.Jeśli malujesz nowe ogrodzenie betonowe, które jest suche, czyste i mocne, oczyść je z tłuszczu, usuń mechanicznie warstwę szlamu i mleczka cementowego, a na koniec odpyl powierzchnię.Jeśli malujesz stare ogrodzenie, które wcześniej nie było pomalowane, usuń luźno związane fragmenty betonu. Odtłuść podłoże, usuń wszystkie zanieczyszczenia, uzupełnij ubytki, przeszlifuj powierzchnię i dokładnie ją odpyl.Jeśli malujesz stare, wcześniej pomalowane ogrodzenie betonowe, odtłuść i oczyść powierzchnię starej farby, a następnie usuń te fragmenty emalii, które się łuszczą i są luźno związane. Jak w przypadku nowego czy niemalowanego betonu przeszlifuj i odpyl powierzchnię.Jeśli do usuwania starej farby lub czyszczenia powierzchni używasz detergentów, spłucz je dokładnie wodą.

Ważne!

Zanim przejdziesz do malowania natryskowego ogrodzenia, sprawdź, czy beton jest całkowicie suchy.

Malowanie płotu betonowego, krok 3. Impregnacja i gruntowanie

Gruntowanie betonowego płotu nie jest obowiązkowe, ale zwykle warto je wykonać. Grunty oraz impregnaty na betonowych powierzchniach tworzą cienkie warstwy ochronne, które co prawda nie są zbyt wytrzymałe, ale wnikają głęboko w strukturę betonu i wypełniają jego pory. Dzięki temu wzmacniają konstrukcję i zapobiegają wchłanianiu się wilgoci oraz pękaniu farb nawierzchniowych.Wybierając odpowiedni impregnat czy grunt, postaw na taki produkt, który zapewni paroprzepuszczalność. Jeśli warstwa gruntująca nie będzie przepuszczać pary, ta, próbując przeniknąć przez beton, może niszczyć naniesioną powłokę i pozbawić powierzchnię ochrony.

Malowanie ogrodzenia pistoletem, krok 4. Właściwe malowanie

Jeśli chcesz, by malowanie ogrodzenia pistoletem natryskowym było efektywne, zastosuj się do poniższych rad:• Ogrodzenie maluj tylko w sprzyjających warunkach atmosferycznych – nie może być wilgotno, za zimno i za ciepło. Optymalna temperatura to, w przypadku większości farb, to 10-25°C, choć wskazania te dla różnych farb mogą być inne. Zawsze stosuj się do wytycznych producenta.• Zanim rozpoczniesz malowanie, wykonaj test np. na dużym kartonie, umieszczonym pionowo. Sprawdź, czy farba ma odpowiednią konsystencję, jak rozprowadza się po powierzchni i czy nie tworzą się zacieki.• Pistolet trzymaj w odległości około 15-20 cm od pionowej płaszczyzny. Podczas malowania przesuwaj go z góry do dołu, a sam pistolet trzymaj prostopadle do płotu.• Jeśli ogrodzenie betonowe nie jest pełne, ustaw za nim dużą tekturę lub płytę pilśniową. Dzięki temu unikniesz rozpylaniu farby po drugiej stronie ogrodzenia.• Spryskiwanie płotu zacznij około 15 cm przed jego początkową krawędzią i zakończ w podobnej odległością za krawędzią końcową. Dzięki temu pomalujesz równo całą powierzchnię.• Pistolet przesuwaj z podobną prędkością, z jaką przesuwałbyś wałek lub pędzel.• Dopasuj wielkość strumienia do malowanej powierzchni – podczas malowania dużego płotu strumień możesz ustawić do maksimum, dzięki czemu nie trzeba będzie wykonywać zbyt dużej ilości ruchów.Pamiętaj też, żeby ubrać się w ochronną odzież i założyć maseczkę na twarz oraz okulary, a także, by zabezpieczyć włosy.Zwykle, by pokryć całe ogrodzenie, należy nałożyć 2-3 warstwy farby, zachowując między kolejnymi malowaniami odstępy wskazane przez producenta emalii. Czas schnięcia betonowego ogrodzenia to, w zależności od wilgotności i temperatury powietrza, około 24 godzin. Powłoki staja się całkowicie utwardzone po około 7 dniach.

Ostatnie wpisy