‍Czym pomalować ogrodzenie metalowe? Wybór produktów jest spory, a decyzja zależy od stanu płotu i Twoich oczekiwań – co do trwałości, i co do wyglądu. Oto instrukcja malowania płotu metalowego krok po kroku.

Metalowe ogrodzenie to rozwiązanie, które cieszy się dużą popularnością, szczególnie wśród posiadaczy domów w stylu nowoczesnym. Metal jest trwały, a po odpowiednim zabezpieczeniu odporny na warunki atmosferyczne. Łatwo mu nadać kolor, a do tego można dowolnie zmieniać barwę dzięki malowaniu ogrodzenia. 

Szczegółowe przygotowanie powierzchni ogrodzenia do malowania

Aby uzyskać trwałą i estetyczną powłokę, która skutecznie chroni przed korozją, przed malowaniem ogrodzenia musisz je odpowiednio przygotować. Jak to zrobić? 

Krok 1. Czyszczenie powierzchni

Przed przystąpieniem do malowania metalowe ogrodzenie powinno być dokładnie wyczyszczone z wszelkich zanieczyszczeń. Oznacza to usunięcie kurzu, tłuszczu, oleju, soli, rdzy i innych produktów korozji. 

Aby skutecznie odtłuścić powierzchnię, zaleca się zastosowanie specjalistycznych preparatów, takich jak RAFIL Preparat Do Odtłuszczania. Rozpuszcza on tłuste osady i zapewnia czystość przed nałożeniem farby. Ważne jest, aby po odtłuszczaniu powierzchnia była dokładnie spłukana wodą i wysuszona.

Krok 2. Usunięcie rdzy i starej powłoki

Następnym krokiem jest usunięcie wszelkich luźnych fragmentów starej farby oraz widocznych śladów korozji. W przypadku renowacji starych ogrodzeń nieodłącznym elementem jest przeszlifowanie powierzchni papierem ściernym, szczególnie w miejscach, gdzie stara powłoka jest dobrze przyczepna. 

Dzięki zmatowieniu farba gruntująca lepiej przylegnie do podłoża. Po przeszlifowaniu należy dokładnie usunąć powstały pył.

Krok 3. Zabezpieczenie antykorozyjne

Po oczyszczeniu i odtłuszczeniu ogrodzenia warto nałożyć warstwę podkładu antykorozyjnego, który skutecznie chroni metal przed ponownym rdzewieniem. 

Doskonałym wyborem będzie tutaj RAFIL Podkład Antykorozyjny, który zabezpiecza metal przed korozją, ale również poprawia przyczepność warstwy nawierzchniowej farby. 

Farba gruntująca stosowana jest na podłoża ocynkowane, stalowe i aluminiowe na zewnątrz. Wymagana jest w przypadku powierzchni trudnych lub wymalowanych nieznaną farbą. Tworzy matową, elastyczną powłokę. Charakteryzuje się doskonałą przyczepnością do podłoża, a w zestawie z farbą nawierzchniową np. RAFIL Do Bram i Ogrodzeń zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną.

Krok 4. Przygotowanie powierzchni ocynkowanych

Powierzchnie ocynkowane wymagają szczególnego traktowania. Zanim przystąpisz do malowania, zaleca się, aby powierzchnia była sezonowana na powietrzu przez co najmniej 6 miesięcy. Dopiero po tym czasie można przystąpić do dalszych działań, takich jak zmatowienie i odpylenie powierzchni.

Krok po kroku: aplikacja farby dla osiągnięcia najlepszego efektu 

Czym pomalować ogrodzenie metalowe? Popularny produkt to RAFIL Do Bram i Ogrodzeń. Oto instrukcja malowania płotu metalowego z pomocą tej farby. 

Krok 1. Przygotuj farbę RAFIL Do Bram i Ogrodzeń

Farbę starannie wymieszaj, zwłaszcza w przypadku opakowań powyżej 5 litrów. Najlepsze jest mieszanie mechaniczne, które zapewnia jednorodną konsystencję produktu. 

Podczas malowania należy regularnie, co około godzinę, dodatkowo mieszać farbę, aby uniknąć nałożenia niejednorodnej powłoki. Jeśli kupiłeś więcej niż jedno opakowanie farby tego samego koloru z różnych partii, przelej je do jednego większego pojemnika i wymieszaj, aby uniknąć różnic w odcieniu i połysku.

Krok 2. Rozcieńczanie farby

Chociaż farba jest gotowa do użycia w postaci handlowej, podczas magazynowania może się nieznacznie zagęścić w wyniku częściowego odparowania rozpuszczalnika. W takim przypadku można dodać maksymalnie do 5% rozcieńczalnika. 

Ważne jest, aby używać wyłącznie systemowego rozcieńczalnika, jak np. RAFIL Radach Rozcieńczalnik, gdyż użycie niewłaściwego rozcieńczalnika może wpłynąć na jakość i trwałość powłoki malarskiej.

Krok 3. Sprawdź, czy masz odpowiednie warunki do malowania ogrodzenia

Prace malarskie powinny być prowadzone w odpowiednich warunkach atmosferycznych:

• Temperatura otoczenia: od +5°C do +25°C.
• Temperatura powierzchni: od +5°C do +35°C.
• Wilgotność powietrza: nie wyższa niż 80%.

Unikaj malowania w czasie intensywnych upałów oraz przy wilgotnej powierzchni, ponieważ wpływa to na jakość farby i trwałość powłoki. Nie maluj również, gdy prognozowane są opady deszczu lub gdy występuje wysoka wilgotność, ponieważ może to pogorszyć trwałość powłoki i spowodować jej nierównomierne wysychanie.

Krok 4: Nałóż pierwszą warstwę farby

Nakładaj cienką warstwę farby, o grubości około 45 mikronów na sucho. Cienkie warstwy są kluczowe, ponieważ zbyt grube mogą prowadzić do pękania lub nierównomiernego schnięcia.

Krok 5: Nałóż kolejne warstwy

Po nałożeniu pierwszej warstwy poczekaj co najmniej 3 godziny przed nałożeniem kolejnej. Czas ten może się wydłużyć w przypadku niskiej temperatury i wysokiej wilgotności powietrza. Przy malowaniu kolejnych warstw unikaj wcierania farby i wielokrotnego przeciągania pędzlem po tej samej powierzchni. Może to doprowadzić do rozmiękczenia poprzedniej warstwy i nierównomiernego efektu.

Łączna grubość dwóch warstw farby nie powinna przekraczać 90 mikronów na sucho, co zapewnia odpowiednią ochronę oraz trwałość powłoki.

Pełne utwardzenie powłoki następuje po minimum 3 dniach. W tym czasie unikaj intensywnego użytkowania malowanej powierzchni. 

Techniki malowania dla różnych typów ogrodzeń

Technikę malowania płotu dostosuj do konkretnych potrzeb. Najczęściej używa się miękkiego pędzla lub wałka. Alternatywa to natrysk. Ważne jest, aby unikać „suchego natrysku”, czyli sytuacji, gdy farba rozpryskuje się na powierzchnię, ale nie tworzy jednolitej warstwy.

Jeżeli używasz wałka, efekt może być bardziej teksturowany, co nie wpływa na trwałość, ale można go zminimalizować poprzez rozcieńczenie farby i wybór odpowiedniego wałka.

Malowanie wałkiem jest najlepsze w przypadku, gdy ogrodzenia są proste i płaskie, np. jak panele metalowe lub drewniane. Wałek dobrze sprawdza się na jednolitych, gładkich elementach takich jak płyty drewniane, metalowe czy betonowe.

Pędzlem warto malować ogrodzenia z dużą ilością detali, prętów, ozdobnych elementów, a także konstrukcje o skomplikowanym kształcie. Najszybsza technika malowania, która pozwala na równomierne pokrycie dużych powierzchni i detali, to natrysk. Jest idealny do ogrodzeń o skomplikowanej strukturze, gdzie wałek i pędzel mogą mieć trudności z dotarciem.

Konserwacja i zabezpieczenie ogrodzenia po malowaniu

Jak dbać o metalowe ogrodzenie po jego pomalowaniu? Na powierzchni płotu mogą zbierać się kurz, brud i zanieczyszczenia. Z czasem osłabia to farbę i sprzyja korozji. Regularne mycie płotu wodą z dodatkiem delikatnego detergentu pozwala usunąć te zabrudzenia. Ważne jednak, aby nie używać agresywnych środków chemicznych, które mogą uszkodzić powłokę malarską.

Co pewien czas dokładnie obejrzyj płot i sprawdź, czy farba nie odpryskuje lub nie ma uszkodzeń. Jeśli zauważysz drobne rysy lub odpryski, zamaluj je odpowiednią farbą antykorozyjną np. RAFIL Do Bram i Ogrodzeń, aby zapobiec przedostaniu się wilgoci i powstawaniu rdzy.

‍

‍Zardzewiały rower to problem wielu miłośników dwóch kółek. Kłopoty pojawiają się zwłaszcza po zimowej przerwie. Jeśli ten problem dotyczy również Ciebie, sprawdź domowe sposoby, jak usunąć rdzę z roweru i poznaj polecane farby antykorozyjne, które pomogą zabezpieczyć metalowe części roweru na dłużej!

Nawet jeśli trzymasz rower w domowym zaciszu, może się zdarzyć, że na metalowych elementach pojawi się rdza. Wystarczy kilka przejażdżek po deszczu, wilgoć czy mało staranne oczyszczenie metalowych części.

Jak pozbyć się rdzy z roweru? Jak zadbać o jednoślad, by był mniej podatny na korozję? Czy receptą na zardzewiały rower może być farba do metalu? Sprawdź wskazówki w naszym artykule. 

Rozpoznawanie i przyczyny powstawania rdzy

Rdza na rowerze zdarza się często. Powstaje na skutek korodowania – procesu utleniania żelaza i jego stopów, który objawia się rdzawym nalotem. Najczęstszą przyczyną korozji metalu (w tym metalowych części w rowerze) jest wilgoć. Nawet krótka jazda w deszczu naraża rower na kontakt z wodą, co prowadzi do utleniania metalowej powierzchni i powstawania ognisk rdzy – z czasem niedużych, a stopniowo coraz większych. Im dłużej rower jest używany, tym większe ryzyko wystąpienia rdzy. 

Przyczyną występowania rdzy na rowerze jest też niewłaściwe przechowywanie sprzętu. Najlepiej byłoby trzymać rower w suchym miejscu. W praktyce jednak często pozostawia się go na balkonie, w wilgotnym garażu, na klatce schodowej. Dziecięce rowery nierzadko „zalegają” przy domu czy nawet zostają porzucone w trawie przez kilka dni lub tygodni. To idealne środowisko do powstawania rdzy. 

Które rowery są najbardziej podatne na rdzewienie? Nawet sprzęty z ramami aluminiowymi, które są bardziej odporne na korozję, mogą w końcu ulec rdzy. W tym przypadku proces jest jednak wolniejszy. 

Wilgoć działa na wszystkie metalowe części, szczególnie w okresach długiej nieaktywności, np. zimą. Gdy rower przez kilka miesięcy stoi nieużywany, na wiosnę często zauważa się korozję na łańcuchu, tarczach hamulcowych, na kierownicy czy innych elementach. 

Łatwo korozję łapią też łożyska kół, śruby, tarcze hamulcowe, linki przerzutek oraz zębatki. To właśnie te elementy mają najczęstszy kontakt z wodą i zanieczyszczeniami z drogi, co zwiększa ryzyko powstawania rdzy. Metalowe elementy, które znajdują się blisko podłoża, zbierają wilgoć, brud i błoto. Brud zaś przyspiesza proces korozji. W takiej sytuacji wystarczy jeden sezon, aby zobaczyć na metalowych częściach rdzawy nalot. 

Jakie skutki ma korozja w przypadku roweru? Po pierwsze, pogarsza wygląd jednośladu. Co gorsza jednak, mocno wpływa na komfort jazdy i sprawność techniczną jednośladu. Na szczęście rower można przywrócić do stanu sprzed korozji dzięki odpowiednim technikom czyszczenia i konserwacji metalu. W dalszej części artykułu dowiesz się jak usunąć rdzę z roweru. 

Jak usunąć rdze z roweru – domowe sposoby

Jak usunąć rdzę z roweru? To klucz, by przedłużyć żywotność sprzętu i zachować jego ładny wygląd. Metod, jak odrdzewić rower jest sporo – do dyspozycji masz sposoby domowe i wiele profesjonalnych środków, od odrdzewiaczy po specjalistyczne farby do metalu.

Domowe metody cieszą się dużą popularnością ze względu na niski koszt i wysoką skuteczność (choć w trudnych przypadkach mogą być niewystarczające). Czym usunąć rdzę z roweru bez profesjonalnych środków?

1. Jak odrdzewić rower? Wykorzystaj Kwasek cytrynowy

Kwasek cytrynowy, którego zwykle używa się w kuchni, doskonale sprawdza się także jako środek do usuwania rdzy. Wystarczy rozpuścić 2-3 łyżeczki kwasku w gorącej wodzie, a następnie włożyć do roztworu zardzewiałe elementy roweru – np. łańcuch czy śruby.

Jeżeli nie da się zdemontować niektórych części, przetrzyj je gąbką nasączoną roztworem. Alternatywą jest sok z cytryny zmieszany z solą – taka mikstura daje podobny efekt. Dzięki właściwościom kwasku rdza rozpuszcza się, a metal odzyskuje swój dawny wygląd.

2. Czym usunąć rdzę z roweru? Sposób z octem

Ocet to kolejny domowy środek, który skutecznie usuwa rdzę. W przypadku demontowalnych elementów, takich jak łańcuch, można je zanurzyć w occie na kilka godzin. Taka kąpiel sprawi, że rdza zacznie odpadać.

Większe elementy, które trudno zdemontować, możesz przetrzeć szmatką nasączoną octem. Ten sposób jest skuteczny i bezpieczny dla rowerowych części.

3. Co na rdzę na rowerze? Soda oczyszczona

Soda oczyszczona to skuteczny środek na rdzę. Aby przygotować pastę czyszczącą, zmieszaj sodę z wodą, tworząc gęstą masę. Następnie nałóż ją na zardzewiałe elementy roweru i pozostaw na około dwie godziny.

Po tym czasie usuń rdzę za pomocą szczotki o miękkim włosiu. Efekty powinny być zauważalne już po pierwszym użyciu, a cała procedura jest bezpieczna dla metalowych elementów roweru.

Profesjonalne środki do usuwania rdzy

Oprócz domowych metod w sklepach znajdziesz także specjalistyczne preparaty przeznaczone do usuwania rdzy. Ich zaletą jest wysoka skuteczność, ale także bezpieczeństwo stosowania.

Będą to np. środki chemiczne do usuwania korozji z różnych części roweru. Takie preparaty możesz stosować na elementach metalowych jak łańcuch, kierownica czy rama. Produkty te skutecznie rozpuszczają rdzę, a jednocześnie nie niszczą powierzchni metalu. Zwróć jedynie uwagę, aby stosować je zgodnie z zaleceniami producenta.

Zabezpieczanie roweru przed przyszłą korozją

Oprócz środków do usuwania rdzy polecamy również preparaty konserwacyjne, które zapobiegają ponownemu pojawieniu się korozji. Regularne smarowanie łańcucha czy pokrycie metalowych elementów odpowiednim środkiem ochronnym pozwala na utrzymanie roweru w dobrej kondycji przez długi czas.

Skutecznym sposobem, by uchronić rower przed korozją, a przynajmniej, by zdecydowanie spowolnić jej postęp, są farby antykorozyjne. Do wyboru masz kilka różnych rodzajów farb.

Jeśli zależy Ci na intensywnym kolorze, podpowiadamy, by metalowe części roweru (np. ramę czy kierownicę) pomalować farbą chlorokauczukową np. RAFIL Chlorokauczuk. Ten specjalistyczny rodzaj farby zawiera w swoim składzie żywice chlorokauczukowe. Jest to farba o bardzo wysokiej odporności na czynniki atmosferyczne, wilgoć, środki chemiczne oraz uszkodzenia mechaniczne. Ze względu na swoje właściwości często stosuje się ją do malowania powierzchni narażonych na wilgoć i korozję, w tym rowerów.

RAFIL Chlorokauczuk tworzy trwałą i elastyczną powłokę, odporną na zarysowania, uderzenia i uszkodzenia mechaniczne. Charakteryzuje się zwiększoną odpornością na działanie trudnych warunków atmosferycznych. W zestawieniu z produktem RAFIL Podkład Chlorokauczukowy zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną malowanych powierzchni metalowych. Farba ta dostępna jest w 20 żywych kolorach, w tym np. w kolorze czerwonym, zielonym czy niebieskim.

Druga propozycja farby antykorozyjnej to RAFIL Prosto Na Rdzę. To specjalistyczna gruntoemalia 3w1 stosowana bezpośrednio na powierzchnie stalowe i żeliwne eksploatowane na zewnątrz. Ta łatwa w aplikacji, szybkoschnąca farba charakteryzuje się doskonałą przyczepnością i dobrym kryciem. Dzięki trwałej i elastycznej powłoce doskonale chroni powierzchnie metalowe przed szkodliwymi warunkami atmosferycznymi i przed korozją. Dostępna jest w wielu kolorach i kilku rodzajach wykończenia – połysk, mat, półmat, młotkowy. Można ją także kupić w sprayu.

Sposobów, jak usunąć rdzę z kierownicy roweru, ramy i innych metalowych części, jest sporo. Pamiętaj, że kluczowe jest zabezpieczenie metalu przed rdzewieniem. Odpowiednie do tego będą środki RAFIL.

‍

‍Konstrukcje stalowe to szerokie pojęcie − stal to w końcu materiał uniwersalny, wykorzystywany na przeróżne sposoby. Jak zadbać o konstrukcje, które możesz zamówić lub wykonać samodzielnie? Niezbędne będzie czyszczenie i malowanie konstrukcji stalowych. Podpowiadamy, jak zrobić to dobrze i szybko. 

Do konstrukcji stalowych nadających się do amatorskiego malowania możemy zaliczyć zarówno całe budowle, takie jak np. popularne ciągle garaże blaszaki, jak i elementy większych całości. W drugim przypadku mowa o stalowych stelażach lub częściach wykonanych z metalu, np. drzwiach, ogrodzeniach czy pokrywach. 

Każdą z nich możesz samodzielnie zabezpieczyć lub odświeżyć dzięki malowaniu. W artykule znajdziesz praktyczne porady dotyczące malowania konstrukcji stalowych. 

Malowanie konstrukcji stalowych − podstawowe informacje

Stal, pomimo że jest materiałem trwałym i wytrzymałym, wymaga odpowiedniego zabezpieczenia. Niszczący wpływ na jej powierzchnię może wywierać cała gama czynników oraz warunki, w jakich eksploatuje się stalowe konstrukcje. Dlatego sposób zabezpieczenia należy dopasować do określonych okoliczności.

Podstawowym zagrożeniem dla stali jest korozja, czyli proces osłabiania struktury stali na skutek utleniania lub oddziaływania czynników chemicznych i fizycznych. Rdza z czasem doprowadza do uszkadzania metalowych elementów, co może zakończyć się nawet ich całkowitym rozpadem, a w efekcie zniszczeniem konstrukcji.

Większość dostępnych na rynku farb i preparatów do malowania stali zabezpiecza ten materiał przed korozją. Różnice mogą dotyczyć trwałości danej farby oraz samego procesu malowania.

Inne czynniki potencjalnie osłabiające stal to jej wystawienie na działanie wilgoci i wody, niskich i wysokich temperatur, a także różnego rodzaju substancji chemicznych. Wszystkie te sytuacje trzeba wziąć pod uwagę przed przystąpieniem do zabezpieczania stali i przede wszystkim postarać się jak najlepiej dobrać farbę.

Warto też zauważyć, że malowanie konstrukcji stalowej może być wykonywane na stal surową, czyli po raz pierwszy, po wykonaniu obiektu, jak i po raz kolejny − w celu jego dalszego zabezpieczenia. Elementy metalowe możesz pomalować także, aby osiągnąć lepszy efekt estetyczny. W zależności czy jest to pierwsze, czy kolejne malowanie stali, zabezpieczające czy estetyczne, proces przebiega nieco inaczej i wymaga wykonania trochę innych czynności.

Jaką farbą wykonać malowanie konstrukcji stalowej?

Konstrukcje stalowe to szerokie pojęcie ze względu na możliwe rodzaje zastosowanej stali. Duża część dostępnych na rynku farb nadaje się do zabezpieczania większości popularnych metali, ale bywają sytuacje, w których zastosowanie niektórych produktów może nie być wskazane.

Przy większości stali, żeliwa i żelaza sprawdzą się zarówno farby alkidowe, jak i poliuretanowe, chlorokauczukowe czy epoksydowe. Jeśli natomiast masz do czynienia z elementami ocynkowanymi, lepszym wyborem będą np. preparaty akrylowe. Jeszcze inne preparaty stosuję się np. do malowania aluminium.

• Farby ftalowe (alkidowe) to znana od dawna, popularna i bogata grupa preparatów. Tworzą trwałe i wytrzymałe powłoki, które dobrze znoszą wilgoć i oddziaływanie czynników atmosferycznych. Są też łatwe w zastosowaniu. Ich ewentualnym minusem jest brak odporności na stałą obecność wody i agresywnych czynników chemicznych. Malowanie nimi czasami wykonuje się jako grunt pod pokrycie jeszcze jednym preparatem.
• Farby akrylowe to emalie przygotowywane na bazie wody. Często stosuje się je w kilku warstwach, aby uzyskać dobrą ochronę antykorozyjną. Dobrze znoszą wilgoć, ale − co warte podkreślenia − także znaczne nasłonecznienie i inne czynniki atmosferyczne. Dlatego cenione są za trwałe efekty estetyczne, szczególnie że występują w bogatej gamie kolorów.
• Farby poliuretanowe pokrywają metal elastyczną i wytrzymałą warstwą. Dobrze znoszą ekspozycję na substancje chemiczne takie jak np. rozpuszczalniki i oleje. Jednocześnie nie są wrażliwe na mróz, wilgoć czy nasłonecznienie oraz urazy mechaniczne. Z drugiej strony warto zauważyć, że produkty poliuretanowe w procesie malowania antykorozyjnego konstrukcji stalowych nanosi się dosyć trudno, a na dodatek produkty tego rodzaju nie są obojętne dla zdrowia.
• Farby epoksydowe stosuje się między innymi do malowania stali nierdzewnej. Preparaty z tej grupy są niezwykle odporne na oddziaływanie gorąca oraz agresywnych substancji chemicznych. Sprawdzają się między innymi jako zabezpieczenie stalowych zbiorników i rur. Ze względu na znaczną wytrzymałość fizyczną, można malować nimi także elementy narażone np. na uderzenia czy obcieranie.
• Farby chlorokauczukowe przeznaczone są do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych i żeliwnych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń. Mogą być również stosowane do dekoracyjnego malowania podłoży betonowych i tynków cementowo-wapiennych. Tworzą trwałą i elastyczną powłokę, odporną na zarysowania, uderzenia i uszkodzenia mechaniczne. Charakteryzują się zwiększoną odpornością na działanie trudnych warunków atmosferycznych.

Co jeszcze wziąć pod uwagę przy wyborze preparatu do malowania lub lakierowania konstrukcji stalowych? Przede wszystkim dodatkowe cechy i efekty, jakie dana substancja zapewnia. Należy do nich chociażby połysk lub jego brak, a także struktura powierzchni. 

Przed malowaniem zaplanuj, czy stalowy element ma być gładki i błyszczący, czy też np. dodatkowo pokryty wyraźnie widoczną strukturą. Na etapie malowania ważna będzie też ilość koniecznych do nałożenia warstw i szybkość ich schnięcia.

Przygotowanie konstrukcji stalowej do malowania

W przypadku pierwszego malowania nowej konstrukcji musisz wykonać dwie podstawowe czynności. Pierwszą z nich jest przegląd i usunięcie fragmentów po montażu, które w przyszłości mogłyby odpaść lub odstawać. Mowa tu np. o dokładnym wyczyszczeniu spoin spawalniczych oraz innych miejsc łączenia lub cięcia stali. Fabrycznie nową stal należy także odtłuścić i umyć, w przeciwnym razie farba może niewłaściwie przylegać do powierzchni.

Jeśli konstrukcja, którą zamierzasz pomalować, była już wcześniej pokryta innym preparatem, musisz zdecydować, czy starą warstwę zostawić, czy usunąć. Jeśli jest w dobrym stanie − może zostać, należy jednak przeszlifować wszystkie spękania i ubytki, a także miejsca, w których pokazała się korozja.

W przypadku poważnego uszkodzenia starej powłoki lepiej się jej pozbyć. Może oznaczać to sporo pracy − stare farby nie zawsze łatwo dają się usunąć rozpuszczalnikiem, często konieczne jest szlifowanie znacznej powierzchni.

Malowanie konstrukcji krok po kroku

Malowanie lub lakierowanie konstrukcji stalowych można wykonywać kilkoma technikami. Najprostszą metodą jest nanoszenie farby pędzlem. Pozwala to dotrzeć do wszystkich zakamarków konstrukcji i może je wykonać każdy użytkownik. Do malowania dużych powierzchni, jak np. ściany stalowego garażu, warto też użyć wałka. Pędzel będzie jednak nadal nieodzowny przy uzupełnianiu szczegółów.

Przy odrobinie wprawy możesz pokusić się też o malowanie natryskowe, które gwarantuje równomierne nanoszenie kolejnych warstw. W takim przypadku trzeba jednak zaopatrzyć się w kompresor i specjalny pistolet, co oznacza dodatkowe koszty.

W procesie malowania ważne jest przestrzeganie zaleceń producenta co do liczby nakładanych warstw oraz czasu schnięcia. Niektóre preparaty wymagają także wcześniejszego gruntowania powierzchni. Oznacza to zazwyczaj nieco więcej pracy, dlatego w zastosowaniach domowych warto sięgać po produkty uniwersalne.

Przykładem farby łatwej w stosowaniu jest RAFIL Prosto Na Rdzę. To gruntoemalia 3w1, bardzo wygodna w stosowaniu, przeznaczona do malowania stali i żeliwa. Producent zaleca nałożenie dwóch lub trzech warstw − robi się to łatwo, bo ze względu na skład preparatu nie ma potrzeby stosowania podkładu.

Farba szybko schnie, tworząc powłokę zabezpieczającą przed korozją i odporną na czynniki atmosferyczne. Dużą zaletą jest dostępność w kilku rodzajach połysku (lub bez) oraz w aż dziesięciu kolorach. Dzięki temu nie tylko skutecznie wykonasz malowanie antykorozyjne konstrukcji stalowych, ale osiągniesz zakładany efekt estetyczny.

Wiesz już, jak przeprowadzić czyszczenie i malowanie konstrukcji stalowych z pomocą środków RAFIL. Zawsze jesteśmy otwarci na spostrzeżenia i uwagi użytkowników naszych produktów. Podziel się z nami efektami swojej pracy − czekamy na maile!

Korozja to proces niszczenia metalu w wyniku reakcji chemicznych z otoczeniem. Najczęściej zachodzi pod wpływem wilgoci i tlenu. W jej efekcie na metalowej powierzchni powstaje rdza, czyli tlenek żelaza.

Proces ten jest szczególnie niebezpieczny, ponieważ osłabia strukturę materiału, a z czasem także uszkadza metalową powierzchnię. Korozja dotyczy nie tylko żelaza, ale też innych metali — miedzi, aluminium czy nawet stali nierdzewnej, choć jej tempo jest wtedy inne. 

Ryzyko wystąpienia korozji oraz szybkość powstawania rdzy zależy przede wszystkim od klasy korozyjności środowiska. Co znaczą poszczególne klasy? Wyjaśniamy w artykule.

Definicja i znaczenie klas korozyjności 

Warto pamiętać, że klasy korozyjności nie odnoszą się bezpośrednio do samego materiału, lecz do otoczenia, w którym znajduje się metalowa powierzchnia. Klasa korozyjności określa, jak szybko zachodzi degradacja metali w różnych warunkach środowiskowych. 

Te odgórnie ustalone normy określają więc agresywność środowiska, w którym znajduje się dany metal. Dzięki temu można precyzyjnie dobrać odpowiednie środki ochrony – farby, powłoki antykorozyjne czy inne zabezpieczenia, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu materiału.

Klasy korozyjności wprowadziła norma ISO 12944. Norma, opracowana przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO) w ocenie ryzyka korozji uwzględnia m.in. wilgotność, temperaturę, promieniowanie UV, obecność substancji chemicznych oraz ryzyko uszkodzeń mechanicznych. To właśnie te elementy wpływają na intensywność procesów korozyjnych, a co za tym idzie, na trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji metalowych.

Jakie znaczenie mają klasy korozyjności? Dzięki nim możliwe jest odpowiednie zaprojektowanie zabezpieczeń dla metalowych elementów konstrukcji – hali produkcyjnych, rurociągów, elementów infrastruktury. 

Przykład? Konstrukcje stalowe narażone na działanie atmosferyczne w klimatach o wysokiej wilgotności i zasoleniu (np. na obszarach przybrzeżnych) wymagają bardziej zaawansowanych zabezpieczeń antykorozyjnych niż te, które funkcjonują w suchym, wewnętrznym środowisku. W mniej agresywnych środowiskach można z kolei zastosować cieńsze powłoki ochronne. 

W praktyce klasy korozyjności środowiska wprowadzone przez normę PN-EN ISO 12944 pomagają uniknąć kosztownych napraw i zwiększają bezpieczeństwo użytkowania konstrukcji. Właściwy dobór zabezpieczeń na podstawie klasy korozyjności to inwestycja w długowieczność i stabilność każdej metalowej konstrukcji.

Korozja dotyczy wszystkich metalowych powierzchni narażonych na kontakt z wilgocią, w tym także dachów. Odpowiednia farba do zabezpieczenia dachu to RAFIL Radach Farba Na Dach.

Przegląd poszczególnych klas korozyjności

W normie ISO 12944 wyróżnia się sześć głównych klas korozyjnych, które przedstawiają różne poziomy agresywności środowiska.

Klasa korozyjności C1 – bardzo niska korozyjność

Klasa C1 oznacza środowisko, w którym ryzyko korozji jest minimalne. Obejmuje wnętrza budynków, ogrzewane i dobrze wentylowane. Będą to więc np. biura, szkoły, hotele, sklepy czy instytucje publiczne. 

Ponieważ w tego typu pomieszczeniach nie ma dużych zmian wilgotności ani agresywnych substancji, metalowe elementy narażone są na bardzo małe ryzyko korozji. W takich warunkach stosowanie specjalnych zabezpieczeń jest często zbędne i można używać materiałów podatnych na korozję.

Klasa korozyjności C2 – niska korozyjność

Klasa korozyjności C2 oznacza środowisko o niskim stopniu korozyjności. We wnętrzach obejmuje budynki nieogrzewane takie jak magazyny, hale sportowe czy garaże. Wilgotność powietrza jest tu nieco wyższa, ale nadal nie stanowi dużego zagrożenia dla metalu. 

Na zewnątrz budynków klasa ta odnosi się do terenów wiejskich, w których poziom zanieczyszczeń atmosferycznych jest bardzo niski. Choć ryzyko korozji jest tu większe niż w przypadku klasy C1, metalowe powierzchnie skutecznie zabezpieczą odpowiednie farby antykorozyjne. 

Klasa korozyjności C3 – średnia korozyjność

Klasa C3 odnosi się do środowisk o umiarkowanej korozyjności. Przykładem takich warunków są obszary miejskie i przemysłowe, gdzie występuje średni poziom zanieczyszczeń np. tlenków siarki. 

We wnętrzach klasa korozyjności C3 obejmuje najczęściej zakłady przemysłowe – hale produkcyjne czy zakłady spożywcze, w których wysoka wilgotność powietrza przyspiesza procesy korozyjne. Jeśli stosuje się tam materiały jak stal niskowęglowa, niezbędne będą solidniejsze zabezpieczenia antykorozyjne, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu metali.

Klasa korozyjności C4 – wysoka korozyjność

Klasa korozyjności C4 to środowiska o wysokiej agresywności korozyjnej. Metal jest tu narażony na silne działanie czynników zewnętrznych. W tej klasie znajdują się więc m.in. zakłady chemiczne, baseny, stocznie czy tereny silnie uprzemysłowione, w których wysoka wilgotność oraz obecność substancji chemicznych znacząco przyspieszają proces korozji. 

Na zewnątrz do tej klasy zalicza się także obszary przybrzeżne o umiarkowanym zasoleniu. Metalowe elementy narażone na takie warunki muszą być zabezpieczone powłokami o wysokiej odporności na korozję. 

Klasa korozyjności C5-I – bardzo wysoka korozyjność (przemysłowa)

Klasa C5-I to najwyższa klasa korozyjności oznaczająca ekstremalnie agresywne warunki przemysłowe. Będą to miejsca takie jak zakłady produkcyjne, gdzie panuje bardzo wysoka wilgotność i wysoki poziom zanieczyszczeń powietrza, a metal jest narażony na bardzo szybkie niszczenie. 

Konstrukcje metalowe w takich warunkach wymagają najskuteczniejszych dostępnych powłok ochronnych, aby zapobiec degradacji materiałów. Często stosuje się tutaj powłoki wielowarstwowe oraz zaawansowane technologie zabezpieczeń. 

Klasa korozyjności C5-M – bardzo wysoka korozyjność (morska)

Klasa C5-M to alternatywa dla klasy C5-I dotycząca środowisk morskich. To tu metal jest najbardziej narażony na korozję, działanie wody morskiej, wysoką wilgotność oraz zasolenie. 

Będą to tereny przybrzeżne, porty, statki czy konstrukcje morskie takie jak platformy wiertnicze. Stosowanie najskuteczniejszych powłok antykorozyjnych jest tu absolutnie konieczne, a zabezpieczenia antykorozyjne muszą zapewniać odporność na skrajnie trudne warunki i agresywne działanie soli morskiej.

Jak dobrać materiały i zabezpieczenia w zależności od klasy

Klasa korozyjności otoczenia domu najczęściej mieści się w zakresie C1-C3. Oznacza to, że występujące tam warunki nie są szczególnie agresywne dla metali. Nawet w przypadku nieogrzewanych budynków czy wilgotnych przestrzeni poziom zagrożenia korozyjnego jest umiarkowany. 

Tereny wiejskie, podmiejskie oraz typowe obszary mieszkaniowe nie są narażone na duże zanieczyszczenia, jak w przypadku fabryk czy stref przemysłowych. Oznacza to, że C3 to maksymalna klasa korozyjności, z jaką będziesz mieć tu do czynienia. W takich warunkach można korzystać z ogólnodostępnych produktów antykorozyjnych, które w zupełności spełniają wymagania codziennego użytku. 

Będą to np.:

• RAFIL Prosto Na Rdzę – specjalistyczna gruntoemalia 3w1 stosowana bezpośrednio na powierzchnie stalowe i żeliwne eksploatowane na zewnątrz.
• RAFIL Do Bram i Ogrodzeń – antykorozyjna emalia przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych, ocynkowanych i aluminiowych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
• RAFIL Chlorokauczuk – farba chlorokauczukowa przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych i żeliwnych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
• RAFIL Podkład Antykorozyjny – farba gruntująca stosowana na podłoża ocynkowane, stalowe i aluminiowe na zewnątrz. W zestawie z farbą nawierzchniową zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną.

W otoczeniu domu klasa korozyjności nie jest kluczowym czynnikiem przy wyborze zabezpieczeń metalowych elementów. Produkty antykorozyjne RAFIL są wystarczająco trwałe, by chronić metalowe powierzchnie takie jak balustrady, ogrodzenia czy elementy małej architektury. Sprawdź szeroką gamę środków RAFIL już dziś!

Garaż metalowy, zwany często blaszakiem, to prosta konstrukcja z metalu, najczęściej z ocynkowanej lub malowanej na dowolny kolor blachy. Takie garaże nie bez powodu nadal cieszą się sporą popularnością. Jak zrobić garaż blaszany? Lepsza będzie własna konstrukcja czy zakup gotowej? Sprawdź wskazówki. 

Dzisiaj bez garażu trudno wyobrazić dziś sobie posesję. Trzymanie samochodu na mrozie i zimnie jest mało komfortowe. Nie zawsze da się przewidzieć czy zaprojektować garaż jako część domu, nie wszyscy zresztą lubią takie rozwiązanie. Pomocą służą wolnostojące garaże, w tym uniwersalny i tani blaszak, czyli garaż metalowy. 

W artykule znajdziesz informacje, jak tanio zrobić garaż blaszany. Podpowiemy, jak załatwić sprawy urzędowe, jak wybrać materiał i rodzaj konstrukcji. Ocenimy, kiedy lepiej wykonać garaż samodzielnie, a kiedy postawić na gotową konstrukcję. Doradzimy też, jak i czym zabezpieczyć garaż przed korozją i trudnymi warunkami pogodowymi.

Garaż metalowy – czy potrzebujesz zezwolenia na budowę?

Aby postawić garaż blaszany, nie potrzebujesz dziś żadnego zezwolenia. Jedyne, co musisz zrobić, to złożyć do wydziału budowlanego w gminie lub w powiecie zawiadomienie o postawieniu dodatkowego budynku. W zgłoszeniu powinien się znaleźć rodzaj, zakres, miejsce i sposób wykonania robót budowlanych oraz termin rozpoczęcia prac.

Jeśli w ciągu 21 dni nie otrzymasz odpowiedzi, oznacza to, że garaż możesz stawiać bez przeszkód.

Budynek nie powinien w obrysie przekraczać 35 mkw powierzchni. Na każde 500 mkw możesz postawić maksymalnie dwa takie budynki.

Jaki garaż możesz wybudować? Określają to przepisy budowlane. Mówią one, że wysokość konstrukcji nie powinna być niższa niż 2,2 m. Wjazd do garażu musi mieć co najmniej 2,3 m szerokości oraz 2 m wysokości. Garaż trzeba wyposażyć w instalację elektryczną i nachyloną posadzkę. Z przepisów przeciwpożarowych wynika też, że garaż musi być zlokalizowany co najmniej 3 m od granicy działki, a jeśli od strony granicy znajdują się brama czy okna – minimalna odległość to co najmniej 4 m.

Jaki garaż blaszany wybrać – ilość stanowisk, zadaszenie, rodzaj blachy

Jeśli wszystkie formalności zostały już dopięte, można zacząć planować konstrukcję i wygląd metalowego garażu. Należy je dopasować dokładnie do potrzeb użytkowników.

Zwykle garaż blaszany jest jednostanowiskowy, choć zdarzają się konstrukcje dwustanowiskowe, również w gotowych propozycjach producentów. 

Garaże blaszane mają bardzo prostą konstrukcję. Różnice występują w rodzaju dachu – może to być dach płaski, jednospadowy lub dach dwuspadowy, najbardziej elegancki, ale i najdroższy w budowie.

Kolejna decyzja, jaką musisz podjąć, to rodzaj materiału. Najpopularniejszy materiał na garaż metalowy to odporna na wilgoć i korozję blacha ocynkowana trapezowa w wersji błyszczącej. Bardziej wymagający inwestorzy wybierają blachę ocynkowaną powlekaną kolorem z palety RAL lub blachę powlekaną materiałem drewnopodobnym. Ta ostatnia opcja pozwala nadać blaszakowi ładniejszy wygląd i dopasować jego kolor do kolorystyki innych elementów jak ogrodzenie, stolarka okienna czy drzwi wejściowe do domu. 

Pozostaje Ci także decyzja, jaką bramę do garażu wybrać. Najtańsza opcja to drzwi skrzydłowe zamykane na kłódkę czy na zamek. Droższe, ale bardziej funkcjonalne są drzwi uchylne lub drzwi segmentowe. 

Jakie wymiary blaszaka? 

Jaką wielkość powinien mieć garaż? Maksymalną określają przepisy – to 35 mkw po obrysie. Zwykle garaże (te gotowe, jak i robione samodzielnie) to prostokąty o wymiarach 3x5 m lub 6x5 m. Wielkość garażu warto jednak dokładnie zaplanować i dopasować do swoich potrzeb oraz do położenia na posesji. Taki garaż dobrze wpisze się w wygląd otoczenia domu, zapełni kawałek posesji oraz pozwoli na łatwy wyjazd i wjazd samochodu. 

Na czym powinien stanąć garaż blaszany? 

Aby postawić garaż, niezbędna jest wylewka. Powinna ona być większa o ok. 10 cm od obrysu garażu, tak aby znalazło się tu miejsce na opaskę. Wylewkę trzeba wykonać ze spadkiem na zewnątrz – chodzi o odprowadzenie wody. 

Garaż metalowy kupiony – zalety i wady

Gotowa konstrukcja garażu, którą tylko montuje się samodzielnie i stawia na wcześniej przygotowanej wylewce, to atrakcyjna alternatywa dla garażu wykonywanego samodzielnie od zera.

{{recomended-product}}

Kiedy warto kupić gotowy garaż do samodzielnego zmontowania? Jeśli nie masz czasu, umiejętności w zakresie obróbki metalu oraz odpowiednich narzędzi. Konstrukcja garażu, choć raczej prosta, może nastręczyć trudności mało wprawionym majsterkowiczom. Łatwo też o popełnienie błędu budowlanego i konstrukcyjnego, który będzie skutkował np. zalewaniem wnętrza garażu podczas roztopów. 

Gotowa konstrukcja ma wiele zalet. Możesz zamówić ją w dowolnym wymiarze oraz dobrać rodzaj materiału, dachu czy bramy do swoich potrzeb i budżetu. Co więcej, gotowe garaże blaszane są tanie. W ofercie producentów znajdziesz je już od 2000 zł. 

Czy gotowy garaż metalowy ma wady? Nie masz wpływu na jakość konstrukcji oraz użytych materiałów. Z tego powodu warto zrobić szczególnie dobry research przed zakupem. Sprawdź opinie innych kupujących i wybierz raczej jakość niż najniższą możliwą cenę. 

Jak zrobić garaż blaszany? Samodzielna konstrukcja garażu metalowego krok po kroku

Jeśli jednak chcesz wykonać garaż blaszany samodzielnie, jak najbardziej możesz się tym zająć. Kolejne kroki przygotowania garażu metalowego to:

1. Wykonanie odpowiedniej wylewki betonowej. Podobnie jak w przypadku garażu gotowego powinna ona być większa o ok. 10 cm niż obrys planowanego garażu.
2. Postawienie metalowej konstrukcji i postawienie na niej bryły garażu. Zwróć uwagę, aby metalowe profile miały odpowiednią grubość i zadbaj o solidne śruby łączące całość. Konstrukcja musi być solidna i bezpieczna.
3. Szkielet należy następnie postawić na docelowym miejscu. Na tym etapie przytwierdza się do niego blachy z pomocą nitów.
4. Jeśli garaż ma mieć dodatkową podłogę, należy ją wykonać na tym etapie.
5. Następny  krok to montaż bramy garażowej – dwuskrzydłowej, uchylnej itd.
6. Teraz pozostaje już tylko montaż takich elementów jak oświetlenie czy wentylacja oraz zabezpieczenie garażu przed korozją i warunkami atmosferycznymi.

Jak zabezpieczyć garaż blaszany przed wilgocią i warunkami atmosferycznymi?

Aby przedłużyć czas użytkowanie garażu metalowego, warto go zabezpieczyć przed korozją. Polecamy wysokiej jakości gruntoemalię RAFIL Radach Farba na Dach.  Przeznaczona jest ona do ochronno-dekoracyjnego malowania zewnętrznych powierzchni metalowych: stalowych, ocynkowanych i aluminiowych. Farba stosowana jest zarówno do wykonywania nowych wymalowań, jak i renowacji starych powłok malarskich. Charakteryzuje się doskonałą przyczepnością do podłoża. Tworzy szybkoschnące, wysoce elastyczne powłoki o podwyższonej odporności na działanie światła słonecznego, wody i innych czynników atmosferycznych.

{{expert-advice}}

Emalia RAFIL Chlorokauczuk przeznaczona jest do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych i żeliwnych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń. Może być również stosowana do dekoracyjnego malowania podłoży betonowych i tynków cementowo wapiennych. Tworzy trwałą i elastyczną powłokę, odporną na zarysowania, uderzenia i uszkodzenia mechaniczne. Charakteryzuje się zwiększoną odpornością na działanie trudnych warunków atmosferycznych. Zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną malowanych powierzchni metalowych w zestawieniu z RAFIL Podkład Chlorokauczukowy.

Wiesz już, jak tanio zrobić garaż blaszany. Zdecyduj, czy wolisz zbudować garaż samodzielnie, czy też lepsza dla Ciebie opcja to zakup gotowej konstrukcji do samodzielnego złożenia. W każdym z tych wypadków zabezpiecz powierzchnię garażu z pomocą środków RAFIL!

Meble ogrodowe wykonane w całości lub częściowo z betonu mają wiele zalet. Najważniejszą z nich jest długowieczność i wytrzymałość. Betonowa ławka może być na dodatek prawdziwą ozdobą. Podpowiadamy, jaką ławkę betonową ogrodową wybrać i jak później o nią dbać, aby służyła długie lata. 

Ławka betonowa to mebel niezbędny w każdym ogrodzie. Dzięki wygodnemu siedzisku można odpocząć i cieszyć się urokiem działki. Ma swoje zalety praktyczne, a odpowiednio dobrana, stanowi także ciekawy element dekoracyjny, podkreślający wygląd całego ogrodu. Na rynku dostępnych jest wiele modeli betonowych ławek ogrodowych – z oparciem lub bez, w różnorodnych wzorach, rozmiarach i technikach wykonania.

Wybór odpowiedniej ławki betonowej

Nie jest dużą przesadą stwierdzenie, że ławka betonowa to mebel na całe życie. Mocna i wytrzymała, może służyć długie lata. Dlatego przed zakupem warto dobrze się zastanowić i wybrać model odpowiedni zarówno pod względem funkcjonalności, jak i wyglądu.

Jakie rodzaje ławek betonowych ogrodowych można wybrać? Najprostszym rodzajem ławek są popularyzujące się ostatnio betonowe, monolityczne, prostokątne bloki, wykonane z betonu architektonicznego. W zasadzie prościej się już nie da! Co ciekawe, takie minimalistyczne, proste formy mogą być niezwykle ozdobne. Pasują zarówno do niemal pustych przestrzeni miejskich placów, jak i – na zasadzie kontrastu – do buchających różnorodnością ogrodów. Minusem wersji monolitycznych jest ich dość duża waga, nawet jeśli wykonano je w technice pozostawiającej puste wnętrze.

Popularne zarówno w przestrzeni publicznej, jak i na prywatnych posesjach czy ogrodach, są ławki betonowe bez oparcia. Znajdziesz tu zarówno proste, geometryczne wzory, jak i bardziej ozdobne, formowane w różnego rodzaju kształty. Dopełnieniem takiego siedziska często bywa drewno, które podnosi komfort użytkowania.

Klasyczna ławka kojarzy się nam jednak najczęściej w wersji z oparciem. Na takim meblu można usiąść naprawdę wygodnie. Ławka betonowa z oparciem zapewnia prawdziwy relaks i odpoczynek. W przypadku takich modeli również dostępna jest ogromna gama wersji i stylów. Proste geometryczne kształty sprawdzają się w przestrzeniach publicznych, a do ogrodów inwestorzy wybierają często wersje bardziej wymyślne, ażurowe, z wyglądu lekkie, często półkoliste lub o artystycznie zaburzonej symetrii.

Warto wspomnieć także, że ławki ogrodowe z powodzeniem mogą pełnić dodatkowe funkcje. Dostępne są modele zintegrowane z betonową donicą lub kwietnikiem, które stwarzają ciekawe możliwości aranżacyjne. Niektóre produkty to już nie tyle ławki, co bardziej uniwersalne siedziska lub leżanki albo ogrodowe niskie ławko-stoliki.

Zarówno wśród wersji bez, jak i z oparciem, wyróżnić można modele, w których siedzisko jest wykonane z betonu oraz takie, gdzie z tego materiału wykonane są jedynie nogi lub podpory ławki. Zazwyczaj drugim materiałem jest drewno, a elementy drewniane pojawiać się mogą przy wszystkich rodzajach ławek – od wersji klasycznych, po ozdobne, a także jako uzupełnienie minimalistycznych betonowych bloków. To ważne, ponieważ obecność drewna, które jest mniej odporne od betonu, rzutuje później na trwałość ogrodowego mebla, tempo jego starzenia oraz dostępne sposoby napraw i konserwacji.

Przygotowanie ławki do użytkowania

Jeżeli wybierzesz już swój wymarzony model, najlepiej pasujący do Twojego domu lub ogrodu, warto odpowiednio przygotować się do instalacji ławki. Trzeba pamiętać, że duży betonowy mebel może być trudny do częstego przestawiania, dlatego miejsce do jego ustawienia wypada wybrać naprawdę rozważnie. 

Podczas ustawiania warto przewidzieć np. przyszły wzrost roślin. Miejsce przy ogrodowej ścieżce, aktualnie łatwo dostępne, w przyszłości może zmienić się w zielony gąszcz, który stworzą np. rozrastające się krzewy. To dość częsty błąd początkujących właścicieli ogrodów, którzy "gubią" później swoje meble wśród rozrastającej się roślinności.

Ławka betonowa ogrodowa zazwyczaj sporo waży, dlatego ważne jest ustawienie jej na stabilnym, twardym podłożu. Posadowienie na miękkiej ziemi lub trawniku może sprawić, że szybko zacznie się zapadać lub przechylać. Przed ustawieniem mebla grunt można dodatkowo ubić ręcznie lub zagęścić maszynowo.

Pamiętaj, że choć beton to wytrzymały materiał, ma swoje ograniczenia. Wiadomo, że latem dobrze odpoczywa się w chłodnym cieniu drzew. Betonowej ławki ogrodowej nie stawiaj jednak w miejscach zbyt zaciemnionych i wilgotnych. Dlaczego? W takich warunkach dobrze rozwijają się mchy, porosty i grzyby, które z czasem mogą zacząć osiadać na powierzchni betonu. Doprowadzi to do jego przebarwień, a w perspektywie nawet uszkodzeń. Jeszcze gorzej takie warunki znosi wykorzystywane w konstrukcji ławek drewno.

Regularne czyszczenie i konserwacja ławki

Ławki i inne betonowe meble to w zasadzie wyposażenie wprost stworzone do znoszenia trudnych warunków pogodowych, takich jak deszcz, śnieg, upał czy mróz. Nikt nie chowa ich pod dach na zimę. Trzeba pamiętać o odpowiedniej konserwacji i czyszczeniu zarówno betonu, jak i drewna oraz metalu.

Przynajmniej raz w roku, najlepiej w ciepły letni lub wiosenny dzień, betonowe elementy ławki dobrze jest umyć za pomocą myjki ciśnieniowej lub ogrodowego węża i szczotki. Można zastosować też lekki detergent, chociażby płyn do mycia naczyń. Pozwoli to usunąć z powierzchni betonu odkładające się zabrudzenia i odświeżyć konstrukcję. 

Umyć można także elementy drewniane, jednak w ich przypadku przyda się częstsze malowanie. Drewno na ławce zakonserwować można którymś z gamy produktów dostępnych na rynku. Konserwację betonu przeprowadza się natomiast z wykorzystaniem innych produktów.

Ochrona ławki przed warunkami atmosferycznymi

Beton warto dodatkowo zabezpieczyć odpowiednim środkiem. Dzięki temu powierzchnia materiału będzie lepiej chroniona i odporna na oddziaływania pogodowe oraz czynniki biologiczne. 

Jeżeli zechcesz zachować naturalny kolor betonu, najlepszym rozwiązaniem będzie malowanie bezbarwnym lakierem poliuretanowym RAFIL Na Beton. To dwuskładnikowy preparat, który łatwo nakłada się pędzlem, wałkiem lub natryskiem. Doskonale sprawdza się w zabezpieczaniu elementów betonowych na zewnątrz, nadając dodatkowo świeży połysk. Na powierzchni betonu powstanie dodatkowa twarda i elastyczna powłoka ochronna, zabezpieczająca także przed kruszeniem, wycieraniem i zarysowaniami.

Malowanie i renowacja ławki betonowej

Ławkę betonową z oparciem lub bez można też pomalować na kolorowo. Warto to zrobić w dwóch sytuacjach. Po pierwsze – kiedy beton będzie wykazywał oznaki zużycia, po drugie – kiedy zechcesz zmienić coś w wystroju ogrodu lub podwórza. 

Malowanie w kolorze umożliwiają produkty z oferty marki RAFIL. Duże możliwości estetycznego malowania ogrodowych ławek betonowych daje RAFIL Chlorokauczuk. Tą farbą można malować zarówno elementy betonowe, jak i wykonane z metalu. Dzięki temu, w przypadku ławki wykonanej z tych materiałów, jednym produktem można zabezpieczyć całość. Farba chlorokauczukowa występuje w dwudziestu kolorach, przed osobami z zacięciem artystycznym otwierają się więc szerokie możliwości. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby przy konserwacji jednej ławki skorzystać z kilku barw!

Co do kwestii technicznych związanych z malowaniem, zawsze warto wcześniej umyć ławkę lub przynajmniej wytrzeć. Jednocześnie zwróć uwagę na ewentualne uszkodzenia i ubytki. Zanim sięgniesz po pędzel, spękania i otarcia wypełnij betonem lub masą szpachlową.

Twoja betonowa ławka ogrodowa może być zarówno użyteczna, jak i estetyczna. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby co sezon fantazyjnie zmieniać wygląd tego i innych ogrodowych mebli. Pomogą w tym produkty RAFIL, które doskonale chronią, są niezwykle wydajne, a przy okazji są łatwe w użyciu. Dzięki nim Twój ogród będzie jeszcze piękniejszy.

• Karta techniczna – zapis tworzony przez producenta, dotyczący konkretnego wyrobu, jego przeznaczenia, charakterystyki i stosowania.
• Symbol wyrobu – każdy wyrób posiada dany symbol, który określa typ rodzaj i jego kolor, na tej podstawie wyrób jest identyfikowany.
• Gęstość – masa 1 cm³ wyrobu oznaczana piknometrycznie w temp. 20°C; dla wyrobów dwuskładnikowych jest to wartość średnia, po zmieszaniu składników.
• Punkt zapłonu (ang. flash point) – jest to najniższa temp. materiału malarskiego, w której wytworzy on pary substancji palnych wystarczających do zapłonu w określonych warunkach zapłonu.
• Zużycie teoretyczne (ang. theoretical spreading rate) – wartość (i/m²; kg/m²; m²/l; m²/kg) podawana w danych technicznych farby; arytmetyczny wynik zależności zawartości substancji nielotnej i specyfikowanej grubości powłoki malarskiej.
• Zużycie praktyczne - zależy od wielu czynników, między innymi od zużycia teoretycznego, chropowatości podłoża, metody i warunków nakładania, wielkości i rodzaju malowanej powierzchni, a także roli powłoki w zestawie; określa się iloczynem współ- zużycia praktycznego i zużycia teoretycznego farby.
• Czas przydatności wyrobu do stosowania (ang. pot life) – max. czas, w którym wyrób lakierowy po zmieszaniu z utwardzaczem zachowuje swoje właściwości i nadaje się do nanoszenia na podłoże.
• Czas schnięcia (ang. drying time) czas przejścia ciekłej powłoki malarskiej w stałą powłokę o określonych własnościach fizycznych i mechanicznych w danej temp.
• Porowatość (ang. porosity) – zależy w głównej mierze od użytego pigmentu, charakteryzuje ją obecność w powłoce otworków i kanalików sięgających do podłoża.
• Przepuszczalność (ang. permeability) – charakteryzuje zdolność przepuszczania gazów lub par przez powłokę, zależy od własności fizykochemicznych, grubości powłoki.
• Przyczepność (ang. adhesion) – zdolność powłoki do wiązania się z podłożem lub poprzednią warstwą.
• Trwałość powłoki (ang. durability) – przypuszczalny czas „życia” powłoki malarskiej do pierwszej głównej renowacji.
• Wydajność - powierzchnia (w m2), która może być pokryta daną ilością wyrobu lakierowego tworzącego powłokę o wymaganej grubości; zależy od warunków stosowania, złożoności geometrycznej konstrukcji, warunków atmosferycznych itp.
• Powłoka termoodporna – odporna na długookresowy wpływ temp. powyżej 150°C.
• Emalia (ang. top coat) – wyrób malarski pigmentowany o wysokich walorach dekoracyjnych, zwłaszcza barwie i połysku. Jako warstwy nawierzchniowe – emalie – muszą być odporne na wpływ zewnętrznych czynników korozyjnych np. promieniowanie słoneczne.
• Farba (ang. primer) – materiał malarski pigmentowany, tworzący powłokę kryjącą – która ma przede wszystkim spełniać funkcje ochronne. Farby tego typu (gruntujące, przeciwrdzewne) nanoszone są bezpośrednio na podłoże i zawierają składniki powstrzymujące procesy korozyjne. Powinny charakteryzować się głównie dobrą przyczepnością do podłoża.
• Farba do czasowej ochrony – chroni czasowo przed działaniem czynników atmosferycznych i korozyjnych (najczęściej przez okres 6 m-cy na czas montażu, transportu, składowania).
• Farba, emalia tiksotropowa – zawiera dodatki powodujące efekt zmniejszania się lepkości pozornej (upłynnienie) w czasie działania naprężeń ścinających (mieszanie, rozcieranie pędzlem).
• Farba na gorzej przygotowane podłoże (ang. surface tolerant) – przeznaczona do gruntowania, tolerująca gorzej przygotowane powierzchnie. Posiada właściwości: stabilizacji, przetwarzania i penetracji rdzy.
• Farby chemoutwardzalne (ang. chemical curing paints) – produkt malarski składający się z dwu lub trzech składników (żywica + utwardzacz) mieszanych bezpośrednio przed aplikacją.
• Farba grubopowłokowa (ang. high build) – materiał malarski dający grubszą powłokę suchą niż powszechnie stosowane materiały.
• Lakier (ang. varnish) – wyrób malarski niepigmentowany dający w efekcie powłokę przeświecalną.
• Pigmenty (ang. pigments) – są to substancje nierozpuszczalne w spoiwie farby a ulegające w nim zdyspergowaniu. Charakterystyczne dla nich są następujące własności: barwa, zdolność krycia, niekiedy zdolności ochronne i przeciwrdzewne.
• Rozcieńczalnik (ang. thinner) – lotna ciecz nie rozpuszczająca substancji błonotwórczej. Po dodaniu do materiału malarskiego nie powoduje niekorzystnych objawów. Dodatek rozcieńczalnika wymagany może być w przypadku nadmiernego zgęstnienia wyrobu wskutek zbyt długiego lub nieodpowiedniego przechowywania. Należy jednak pamiętać, że dodatek nawet małej ilości rozcieńczalnika może spowodować duże zmiany w grubości powłoki (szczególnie dla wyrobów tiksotropowych).
• Rozpuszczalnik (ang. solvent) – ciecz rozpuszczająca substancje błonotwórczą (spoiwo). Przy doborze rozpuszczalnika zwrócić trzeba uwagę m. in. na: zdolność rozpuszczania, lotność, temp. zapłonu, toksyczność, zapach itp.
• Substancja nielotna; części stałe (ang. solids) – łączna zawartość substancji błonotwórczych, pigmentów, wypełniaczy i innych składników materiału malarskiego pozostająca na powierzchni malowanej w procesie schnięcia powłoki.

Szukasz pomysłu na otoczenie domu? Podpowiadamy, czym obłożyć murek betonowy i inne rodzaje murków, aby Twoja posesja zyskała nie tylko solidne, ale także estetyczne ogrodzenie.

‍Murek to jeden z rodzajów ogrodzeń, który nie traci na popularności mimo upływu czasu i zmieniających się trendów. To przede wszystkim konstrukcja trwała i odporna. Dobrze zbudowany mur może stać dziesiątki, a nawet setki lat i doskonale spełniać swoje zadanie. Jest ogrodzeniem najbardziej wytrzymałym na uszkodzenia mechaniczne, a przy odpowiednim zabezpieczeniu dobrze znosi też wilgoć, mróz, duże nasłonecznienie czy czynniki biologiczne.

Murek znakomicie chroni prywatność domowników i zapewnia bezpieczeństwo. Stanowi nie tylko zabezpieczenie działki i domowników. Jest także elementem dekoracyjnym. Można go zbudować w wielu, bardzo różnorodnych aranżacjach i stylach.

Na etapie budowy wielu inwestorów zadaje sobie pytanie: czym obłożyć murek ogrodzeniowy posesji? Buduje się go zwykle z cegieł lub bloczków, czasami z kamienia. Mniej popularne są wersje odlewane w całości z betonu, przy pomocy szalunków. Czasami konstrukcję muru łączy się z innymi elementami, np. transparentnymi przęsłami wykonanymi ze stali lub drewna. Podpowiadamy, czym obłożyć murek betonowy. 

Wybór materiałów do obłożenia murku ogrodzeniowego

Gama dostępnych materiałów, którymi można obłożyć lub wykończyć murek jest naprawdę szeroka. Dzięki temu każdy znajdzie coś dla siebie, zarówno pod względem trwałości, jak i estetyki. 

Pośród dostępnych produktów wysuwają się różnego rodzaju płyty i płytki. Bogatą ofertę prezentują okładziny z kamienia naturalnego, dostępne w wielu gatunkach, wzorach i kolorach. Odpowiadając sobie na pytanie, czym obłożyć murek ogrodzeniowy, można zapoznać się także z różnorodną ofertą płytek ceramicznych, w tym klinkierowych lub gresu. 

Warto pamiętać, że mur ogrodzeniowy można zabezpieczyć także poprzez tynkowanie. To ciekawa i trwała alternatywa dla szeroko pojętych płyt. Nic nie stoi także na przeszkodzie, aby murek pomalować. Do tego celu można użyć specjalnych farb lub lakierów do betonu o różnym składzie chemicznym. Zaletą malowania jest dostępność wielu kolorów – od tych zbliżonych do naturalnych materiałów, po odważne i ekstrawaganckie.

A czym obłożyć podmurówkę ogrodzenia? Możesz skorzystać z tych samych materiałów jak w przypadku całego muru. Warto jednak zwrócić uwagę, że to przyziemna część konstrukcji, dlatego ma nieco inne wymagania eksploatacyjne. Ponieważ jest bardziej narażona na zabrudzenie i wilgoć, dobrze wybierać materiały odporne na te czynniki. Sprawdzi się zabezpieczenie podmurówki materiałem w kolorze, który nie będzie eksponował osiadającego pyłu lub błota.

Charakterystyka i zalety poszczególnych rodzajów wykończeń

Naturalny kamień

Naturalny kamień ma wiele zalet. Przede wszystkim jest odporny, długowieczny i bardzo dobrze wygląda. Jako materiał okładzinowy stosowany na zewnątrz, najlepiej sprawdzą się różne odmiany granitu, szczególnie że są dostępne w bogatej gamie struktur i kolorów. Jeśli zastanawiasz się, czym obłożyć podmurówkę ogrodzenia, z pewnością kamień nada się najlepiej. Minusem tego materiału jest natomiast jego cena – to zdecydowanie rozwiązanie najdroższe.

Płytki ceramiczne

Tańszą i równie efektywną wersją oklein są płytki ceramiczne, czyli różne odmiany gresu i klinkieru. Praktycznie nieograniczona jest w ich przypadku gama dostępnych rozwiązań estetycznych – faktur, wzorów i kolorów. Są nieco mniej odporne mechanicznie od płyt kamiennych, mimo to przez długie lata dobrze znoszą skrajne warunki atmosferyczne. Gres i klinkier są też nieco łatwiejsze w montażu, dlatego to rozwiązanie przyjaźniejsze i bardziej dostępne dla osób, które chcą wykonać okleinę samodzielnie. Te materiały to też najlepsza odpowiedź na pytanie, czym obłożyć stare słupki ogrodzeniowe.

Tynk

Położenie tynku wyjdzie jeszcze taniej, a murek wcale nie musi stracić na estetycznej atrakcyjności. Nowoczesne, specjalnie przygotowane masy szpachlowe są dostosowane do znoszenia trudnych warunków, nie chłoną wilgoci i nie przemakają, a dzięki temu dobrze zabezpieczą wnętrze konstrukcji. Wiele tynków w swoim składzie ma także substancje, które chronią ogrodzenie przed działaniem czynników biologicznych, czyli kolonizacją przez porosty, glony i grzyby. Dodatkowo tynki można barwić lub malować już po nałożeniu.

Jeśli chcesz zabezpieczyć ogrodzenie szybko i tanio, najlepszym rozwiązaniem będzie malowanie. Jego zaletą jest dostępność ogromnej gamy farb w najprzeróżniejszych kolorach.

{{recomended-product}}

Nasza propozycja to farba chlorokauczukowa RAFIL Chlorokauczuk. Tworzy trwałą i elastyczną powłokę, odporną na zarysowania, uderzenia i uszkodzenia mechaniczne. Charakteryzuje się zwiększoną odpornością na działanie trudnych warunków atmosferycznych. Dostępna jest w szerokiej gamie kolorów, dzięki czemu łatwo ją dopasować do kolorystyki innych elementów otoczenia domu.

Wskazówki dotyczące samodzielnego montażu wykończenia

Niezależnie, czym zdecydujesz się obłożyć murek ogrodzeniowy, całość lub część tych prac przy odrobinie chęci możesz wykonać samodzielnie. Zakres robót do wykonania będzie zależał od wybranego materiału oraz stanu ogrodzenia. Bez wątpienia wygodniej i łatwiej wykańcza się nowy mur, w którym powierzchnie są równe i gładkie, niż konstrukcję starą i zniszczoną.

Najprostsze do przeprowadzenia jest malowanie. Należy wybrać odpowiednią farbę lub lakier do malowania betonu. Jeśli beton nie wymaga szpachlowania i uzupełnień, pierwszym etapem jest gruntowanie powierzchni. Robi się to albo za pomocą specjalnego gruntu, albo rozcieńczoną właściwą farbą. Samo malowanie betonu jest zazwyczaj proste, najlepiej wykonywać je wałkiem, a drobniejsze elementy i trudniej dostępne miejsca wykańczać mniejszym pędzlem.

Tynkowanie muru to praca nieco trudniejsza, ale także w zasięgu statystycznego majsterkowicza. Tutaj ważny będzie dobór odpowiedniego produktu i postępowanie zgodnie z wytycznymi producenta. Z pewnością najwięcej czasu zajmie nanoszenie masy na mur i jego późniejsze szlifowanie.

Jeśli postanowisz obłożyć konstrukcję płytami kamiennymi, gresem lub klinkierem, warto doszkolić się w zakresie ich układania, chociażby z poradników instruktażowych dostępnych w Internecie. Bardzo ważny jest dobór odpowiedniego kleju do danego rodzaju okładziny. Warto też pamiętać, że mur zewnętrzny będzie narażony na wilgoć i zamarzanie, dlatego niezwykle ważne jest właściwe uszczelnienie spoin pomiędzy płytkami.

Zalecenia dotyczące konserwacji i pielęgnacji wybranych materiałów 

Murek betonowy, niezależnie czym został obłożony, należy okresowo czyścić i poddawać przeglądom. Najlepszym sposobem jest mycie raz w roku myjką ciśnieniową. Pozwoli to usunąć zabrudzenia, osady biologiczne, a także ułatwia wykrycie spękań i ubytków w materiale okładzin. Wówczas można uzupełnić braki, np. poprzez zeskrobanie odchodzącej starej farby i miejscowe ponowne malowanie lub szpachlowanie ubytków.

Warto też pamiętać, że w przypadku pytania, czym obłożyć słupki betonowe lub kamienne, aby zabezpieczyć je odpowiednio od góry. Stosuje się w tym celu specjalne obróbki blaszane albo kaptury wykonane z betonu czy kamienia. Chronią one przed opadami i przemarzaniem konstrukcji. W ramach prac konserwacyjnych warto sprawdzać stan tych zabezpieczeń i w razie czego dokonywać wymiany.

Wiesz już, czym obłożyć murek betonowy. Wybierz więc materiał najbardziej odpowiadający Twoim gustom i ruszaj do pracy! Możesz zbudować ogrodzenie, które ochroni Twój dom, bliskich i ich prywatność, ale także stanie się prawdziwą ozdobą. Powodzenia!

Jeśli jesteś miłośnikiem jazdy na dwóch kółkach, z pewnością przyda Ci się stojak na rower. Czy lepiej kupić gotowy, a może wykonać go samodzielnie? W artykule podpowiemy, kiedy i jak zrobić stojak na rowery DIY!

Jazda rowerem to fantastyczny sposób na spędzanie czasu i wprowadzenie dawki ruchu w ciągu dnia. Posiadacze rowerów mają jednak często problem z przechowywaniem sprzętu. Dotyczy to przede wszystkim tych osób, które nie posiadają własnego garażu ani pomieszczenia gospodarczego. Jak przechowywać rower w mieszkaniu? W jaki sposób ustawić go na balkonie? W obu tych przypadkach pomoże stojak na rower DIY lub stojak kupiony w sklepie rowerowym. 

Osoby mieszkające w domu mogą też zadbać o miejsce na rower na podwórku. Tutaj pomocą służą zewnętrzne stojaki rowerowe DIY. Najlepszy pomysł to ramy wykonane ze stali nierdzewnej lub ocynkowanej. Właściwie konserwowane mogą służyć przez wiele lat! W artykule podpowiemy, kiedy warto wykonać stojak rowerowy DIY, a kiedy lepiej kupić gotowy w sklepie. Doradzimy też, jak zabezpieczyć metalową konstrukcję stojaka za pomocą środków Rafil do stali nierdzewnej i ocynkowanej. 

Planowanie i projektowanie stojaka na rower - zrób to sam!

Stojak na rower – jak zrobić? Najpierw musisz określić, czy potrzebujesz konstrukcji, do której możesz bezpiecznie przypiąć rower przed domem, czy stojaka, który pomoże Ci przechowywać rower w pomieszczeniu, a może stojaka serwisowego? Ten ostatni nie tylko podtrzymuje rower, ale pozwala prowadzić przy nim prace naprawcze. Każdy z nich wygląda i działa nieco inaczej, choć większość z nich wykonana jest ze stali. 

Zacznijmy od stojaka na rower przed dom. Takie rozwiązania stały się już powszechnym elementem krajobrazu miejskiego. Coraz częściej pojawiają się również przed domami wielorodzinnymi, a nawet jednorodzinnymi. Najprostszy stojak ma konstrukcję przypominającą odwróconą literę „U”. Nie zajmuje dużo miejsca, przez co możesz ustawić ich kilka obok siebie. Rower przypina się tu do barierki. 

Stojak do podłoża przymocowuje się, betonując go lub montując za pomocą specjalnych kotw, lub śrub. Do jego wykonania, w najprostszej wersji, wystarczą trzy kątowniki (np. o wymiarach 5×5 cm), które trzeba do siebie dospawać lub połączyć śrubami. 

Druga opcja to stojak stojący. Najczęściej ma formę stabilnej i ciężkiej podstawy (też wykonanej np. z kątowników) oraz konstrukcji z rurek, w którą wstawia się koło roweru. W sklepach znajdziesz wiele różnych typów podobnych stojaków, można też wykonać je samodzielnie, pod warunkiem że dysponujesz narzędziami, takimi jak np. piła do cięcia metalu czy wiertarka do metalu. Przydatne są również stojaki na rowery wielostanowiskowe, dobre do ustawienia przed blokiem lub w przydomowym garażu, w którym znajduje się kilka jednośladów. Stojak pozwoli trzymać je bezpiecznie i w porządku. 

Jak przechowywać rower w pomieszczeniu? Służą do tego różnego typu stojaki i wieszaki ścienne. Dzięki nim umieścisz rower w domu, garażu, piwnicy czy na balkonie. Wiele z nich łączy możliwość przechowywania z opcją samodzielnego serwisowania roweru. Na stojaku można go wygodnie obejrzeć, nasmarować, oczyścić, sprawdzić działanie napędu. Dzięki takim stojakom roweru nie trzeba opierać o ściany, a sprzęt zajmuje mniej miejsca. 

Dla tych, którzy mają naprawdę mało przestrzeni do dyspozycji, przewidziano półki, uchwyty i haki do powieszenia roweru na ścianie. Dzięki temu można przechowywać jednoślad nawet w niewielkiej kawalerce czy w pokoju. 

Jak zrobić stojak na rowery? Lista narzędzi i materiałów 

Czy stojak na rower warto zrobić samodzielnie? To zależy, czy masz sporo wolnego czasu i kilka niezbędnych narzędzi oraz smykałkę do majsterkowania. Wykonanie stojaka DIY z metalu będzie wymagać przecinania metalu, łączenia go śrubami, czasem także spawania. Gdy Twój przydomowy warsztat jest wyposażony w niezbędny sprzęt, wykonanie stojaka DIY na pewno będzie tańsze. Jeśli nie, radzimy, aby kupić stojak gotowy i zabezpieczyć go środkiem, który nada konstrukcji antykorozyjną powłokę, takim jak Rafil DO BRAM I OGRODZEŃ. 

Czego potrzebujesz do wykonania stojaka na rowery? W najprostszej wersji wystarczą trzy okrągłe rurki albo trzy płaskowniki bądź kątowniki do złożenia konstrukcji. Niezbędne są także śruby, nakrętki i motylki do montażu całości. Narzędzia, których potrzebujesz to piła do cięcia metalu i wiertarka do metalu. Możesz też skorzystać z pomocy fachowców (np. w zakładzie blacharskim) i zlecić zespawanie całej konstrukcji – będzie prościej i szybciej. 

Krok po kroku – montaż stojaka na rowery 

Pamiętaj, że stojak rowerowy musi być solidny i bezpieczny. Nie może się wywrócić pod ciężarem sprzętu. Powinien też być odporny na wilgoć i trudne warunki atmosferyczne – dotyczy to stojaków, które będą służyły na zewnątrz. Najlepszy materiał do wykonania stojaka to stal nierdzewna lub stal ocynkowana. Wyróżnia się ona dużą wytrzymałością i świetnie radzi sobie nawet z dużymi obciążeniami. 

Jak zrobić stojak na rowery? Plan montażu zależy od rodzaju wybranego przez Ciebie stojaka. Jeśli zależy Ci na stojaku najprostszym z możliwych, zmontuj po prostu trzy płaskowniki, rurki albo kątowniki stalowe w formie odwróconej litery „U”. Do dolnej części konstrukcji trzeba przymocować płaską blachę, a całość przytwierdzić do twardego podłoża np. śrubami. 

Stojak wielostanowiskowy to konstrukcja złożona z czterech płaskowników, do których montuje się rurkę albo uchwyt na koło. Taka struktura może wymagać spawania. 

Stojak na rowery DIY – ostateczne dostosowania i wykończenie 

Niezależnie od tego, jak zrobisz stojak na rower oraz jaki typ konstrukcji wybierzesz, metalowy stojak koniecznie trzeba zabezpieczyć emalią antykorozyjną. Dotyczy to przede wszystkim stojaków na balkonie i przed budynkiem, choć także stojaki używane w garażu czy piwnicy warto pomalować, aby służyły jak najdłużej.

Jaki produkt do malowania metalu będzie najlepszy? Polecamy Emalię antykorozyjną Rafil DO BRAM I OGRODZEŃ. Jest ona przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni metalowych: stalowych, ocynkowanych i aluminiowych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń. Tworzy trwałą i elastyczną powłokę odporną na uderzenia. Wyróżnia się zwiększoną odpornością na działanie trudnych warunków pogodowych. Ochroni stojak przed deszczem, śniegiem i słońcem. Powierzchnie pomalowane emalią długo pozostaną jak nowe. 

Aby w pełni zabezpieczyć metal przed korozją środek Rafil DO BRAM I OGRODZEŃ należy stosować razem z PODKŁADEM ANTYKOROZYJNYM Rafil. To specjalna farba gruntująca stosowana na podłoża ocynkowane, stalowe i aluminiowe na zewnątrz.

Organizacja przestrzeni ze stojakiem na rower 

Wiesz już, jak zrobić stojak na rower. W jaki sposób i gdzie ustawić go w przestrzeni? Przede wszystkim zadbaj o bezpieczeństwo osób użytkujących rower. Stojak powinien być ustawiony stabilnie i w miejscu, do którego jest dobry dostęp, ale tak, by nie przeszkadzał osobom postronnym.

Jeśli masz stojak do powieszenia na ścianie, wybierz solidne mocowanie, uchwyt nie może stanowić zagrożenia dla innych. Dobrym miejscem będzie ściana w rzadko używanym pomieszczeniu, raczej nie w korytarzu czy przedpokoju, z którego się często korzysta. Mamy nadzieję, że nasze porady, jak zrobić stojak na rowery samodzielnie oraz jaki model wybrać, są dla Ciebie przydatne. Produkty Rafil pomogą Ci utrzymać Twój metalowy stojak w doskonałym stanie przez wiele lat!

Temperatura i wilgotność są bardzo istotnymi czynnikami wpływającymi na jakość powłok malarskich.

Optymalna temperatura powietrza podczas prowadzenia prac malarskich wynosi od +5°C do +25°C, dla temperatury podłoża do 40°C. Temperatura podłoża stalowego podczas malowania, dla uniknięcia kondensacji wilgoci na powierzchni powinna być o co najmniej 3°C wyższa od temperatury punktu rosy otaczającego powietrza (TPR).

Podłoże o dużej chropowatości lub zapylone posiada naturalne punkty kondensacji wilgoci (tzw. piki oraz pyły). Z tego powodu temperatura podłoża powinna być nawet do 7°C wyższa od TPR, aby uniknąć kondensacji wilgoci.

Najlepsze wyniki prac malarskich uzyskuje się podczas malowania przy wilgotności względnej powietrza do 85%. Wzrost wilgotności względnej powietrza powyżej 85% przyczynia się do tworzenia na powierzchni warstewki zaabsorbowanej wody oraz do zmniejszenia szybkości wysychania powłoki.

Punkt rosy jest to temperatura, w której powietrze o określonej zawartości pary wodnej osiąga stan nasycenia przy niezmiennej wartości ciśnienia atmosferycznego. W temperaturze punktu rosy (TPR) (ang. dew point) w powietrzu lub na obiektach, z którymi to powietrze się styka, dochodzi do kondensacji pary wodnej. Jeśli wilgotność powietrza jest mniejsza od 100%, to TPR jest zawsze niższa od temperatury powietrza, przy czym im niższa wilgotność, tym większa różnica.

W praktyce wyróżnia się następujące przypadki:

- temperatura podłoża jest wyższa o więcej niż 3°C od TPR – nie zachodzi wtedy kondensacja pary wodnej na podłożu.
- temperatura podłoża jest równa lub wyższa do 3°C od TPR – może zachodzić kondensacja pary wodnej , zwłaszcza w miejscach o słabej wentylacji. Zmniejszenie ryzyka wystąpienia kondensacji pary wodnej daje zastosowanie wymuszonego ruchu powietrza.
- temperatura podłoża jest niższa od TPR – zachodzi kondensacja pary wodnej na podłożu. W takim przypadku należy stosować farby tolerujące wilgoć na powierzchni.

Ostatnie wpisy:

Kontroli stanu przygotowania powierzchni podlegają następujące właściwości:

• wygląd powierzchni,
• stopień czystości podłoża,
• profil powierzchni (chropowatość)
• obecność zatłuszczeń,
• obecność zapylenia,
• obecność zanieczyszczeń jonowych.

Kontrolę stopnia czystości można przeprowadzać w porównaniu do barwnych wzorców fotograficznych załączonych do norm:

- PN-ISO 8501-1: „Przygotowanie podłoży stalowych przed nakładaniem farb i podobnych produktów. Wzrokowa ocena czystości powierzchni. Stopnie skorodowania i stopnie przygotowania niezabezpieczonych podłoży stalowych oraz podłoży stalowych po całkowitym usunięciu wcześniej nałożonych powłok.”
- PN-ISO 8501-2: „Przygotowanie podłoży stalowych przed nakładaniem farb i podobnych produktów. Wzrokowa ocena czystości powierzchni. Stopnie przygotowania wcześniej pokrytych powłokami podłoży stalowych po miejscowym usunięciu tych powłok.”

Podczas kontroli powierzchni przed malowaniem należy zwrócić szczególną uwagę na dokładne oczyszczenie szwów spawalniczych, złączy, nitów, miejsc trudnodostępnych, gdyż często mogą tam pozostać zanieczyszczenia. Dopuszczalne wady powierzchni przygotowanej do malowania, które zależą od agresywności korozyjnej środowiska zawarte są w normie PN-ISO 8501-3. Oczyszczona powierzchnia nie powinna wykazywać jednak większych uszkodzeń. Typowa chropowatość podłoża, określona parametrem Rz, powinna wynosić 35-70 μm. Ocenę przeprowadza się przy pomocy:

a) przyrządu do pomiaru chropowatości (np. aparatem firmy Elcometer)
b) porównania badanej powierzchni z wzorcami (płytki metalowe podzielone na segmenty różniące się średnią wysokością chropowatości – norma PN-ISO 8503-2), lub dotykowo przesuwając po wzorcowej i badanej powierzchni paznokieć lub drewienko. Z uwagi na kształt ścierniwa dostępne są dwa wzorce:
- S - dla ścierniw kulistych - kulki szklane, śrut staliwny i żeliwny kulisty,
- G - dla ścierniw ostrokrawędziowych - żużel pomiedziowy, piasek, korund, śrut żeliwny łamany.

Szczegółowe informacje o metodach oceny chropowatości podłoży stalowych po obróbce strumieniowo - ściernej podane są w normie PN - EN ISO 8503.

W przypadku stosowania chemicznych metod usuwania zatłuszczeń należy sprawdzić pH powierzchni. Powinno ono wynosić 6 - 7.

Skuteczność odtłuszczenia sprawdza się jedną z poniższych metod:
a) na odtłuszczoną powierzchnię nakłada się 2 - 3 krople benzyny ekstrakcyjnej. Po około 10 sekundach przykłada się krążek bibuły filtracyjnej. Jednocześnie na drugi krążek bibuły, służący jako wzorzec, również nanosi się benzynę ekstrakcyjną; po odparowaniu rozpuszczalnika z obu krążków, porównuje się je - obecność plam tłuszczowych na bibule przyciśniętej do odtłuszczonej powierzchni świadczy o jej niewłaściwym odtłuszczeniu,
b) odtłuszczoną powierzchnię polewa się wodą destylowaną (spryskiwaczem). Po 10 s oceniany jest szacunkowy procent zwilżonej powierzchni. Norma rozróżnia 3 stopnie zwilżenia, które są zarazem miernikiem stopnia odtłuszczenia:
c) stopień 1 – woda zwilża powyżej 50% powierzchni
d) stopień 2 – woda zwilża 40-50% powierzchni
e) stopień 3 – woda zwilża 15-20% powierzchni

Metoda ta zalecana jest do powierzchni pokrytych farbami do czasowej ochrony
- na odtłuszczoną powierzchnię nanosi się kroplę 40-70% wodnego roztworu alkoholu etylowego z dodatkiem barwnika (np. pioktaniny). Jeśli powierzchnia jest zatłuszczona już w ilości ok. 100 mg/m2, to kropla ta nie rozlewa się po niej. Na powierzchniach pionowych droga spływania kropli jest krótka i pozostaje owalny ślad, jeśli powierzchnia jest czysta.

Kurz i pył jest bardzo niepożądanym zanieczyszczeniem, które musi być usunięte z każdego podłoża przygotowanego do malowania. Obecność pyłu można stwierdzić przez przetarcie powierzchni czystą białą szmatką. Ocenę skuteczności odpylenia można przeprowadzić zgodnie z normą ISO 8502-3, przy pomocy paska taśmy samoprzylepnej o długości około 15 cm. Pasek nakleja się na badaną powierzchnię, trzykrotnie przesuwa się po nim kciukiem, a następnie nakłada się na kontrastowe podłoże i porównuje z rysunkiem wzorcowym.

Przy usuwaniu zapylenia przez wydmuchiwanie powietrzem należy zwrócić uwagę, aby powietrze było pozbawione oleju. Dotyczy to również powietrza używanego do napędu narzędzi do czyszczenia.

Ocenę skuteczności usunięcia zanieczyszczeń jonowych z powierzchni można przeprowadzić zgodnie z wytycznymi normy ISO 8502 - 1 lub ISO 8502 - 2 albo sprawdzić stosując opracowane przez Instytut Mechaniki Precyzyjnej w Warszawie testy do oceny ilości chlorków i siarczanów znajdujących się na powierzchniach przygotowanych do malowania. W przypadku przypuszczalnej obecności zanieczyszczeń jonowych na powierzchni (powierzchnie pokryte solami, atmosfera zanieczyszczona aerozolem solnym) zaleca się zastosować metody mające na celu usunięcie zanieczyszczeń z powierzchni (mycie parowo-wodne, mycie wodą pod ciśnieniem, oczyszczanie strumieniowo-ścierne na mokro).

Ostatnie wpisy:

1. Dobór powłok malarskich

Aby zapewnić właściwą, długotrwałą ochronę konstrukcji przed korozją należy zastosować optymalnie dobrany zestaw malarski o odpowiedniej dla danego przeznaczenia grubości. Optymalna powłoka malarska powinna być doskonale szczelna, przyczepna do podłoża i wypełniona pigmentem.

Dobór zestawu malarskiego powinien wynikać z wiarygodnych i sprawdzonych przesłanek wysnutych na podstawie badań laboratoryjnych i z przeprowadzonej analizy techniczno - ekonomicznej uwzględniającej wiele czynników, z których najważniejszymi będą:

- agresywność korozyjna środowiska eksploatacji powłoki malarskiej
- kształt konstrukcji oraz rodzaj i stan powierzchni do zabezpieczenia przeciwkorozyjnego
- wymagany okres trwałości powłoki malarskiej
- właściwości powłok (odporność chemiczna, termiczna, mechaniczna )
- możliwość i sposób oczyszczenia powierzchni
- właściwości aplikacyjne farb (grubość powłoki, czas schnięcia, warunki nakładania itp.)
- czas do przeprowadzenia prac uwzględniający warunki atmosferyczne (temperatura, wilgotność powietrza) oraz konieczność sezonowania powłoki przed eksploatacją.
- trwałość powłoki malarskiej w odniesieniu do poniesionych kosztów i przewidywanego okresu eksploatacji
- wymagania ochrony środowiska oraz zabezpieczenia przeciwpożarowego
- aspekty ekonomiczne

2. Przygotowanie podłoża do malowania – informacje ogólne

Bardzo istotnym czynnikiem wpływającym na takie parametry jak: jakość, trwałość i skuteczność ochronnego działania powłok lakierowych jest przygotowanie podłoża do malowania. Efekt oczyszczenia podłoża zależy od doboru właściwej metody czyszczenia, która powinna uwzględniać zarówno charakter zanieczyszczeń, jak i wymagania wyrobu lakierowego co do sposobu przygotowania powierzchni do malowania.

Zanieczyszczeniem nazywa się każdą substancję, której pozostawienie na powierzchni do malowania utrudnia proces malowania, pogarsza jakość i trwałość powłoki malarskiej.

Zanieczyszczenia pozostające na powierzchni do malowania w postaci: rdzy, zendry, pyłów, starych i złuszczonych powłok malarskich, zatłuszczeń, zaklejeń, wilgoci itp. w bardzo negatywny sposób wpływają na powłokę malarską.

Rodzaje zanieczyszczeń:

Zendra, Zgorzelina – są to produkty termicznej obróbki stali w procesie jej przetwarzania składające się z tlenków żelaza ściśle przylegających do podłoża. Zostawienie zendry może powodować np: odspajanie płatów zendry i co za tym idzie powłoki malarskiej, wytwarzanie się ogniwa korozyjnego.

Rdza – jest produktem korozji stali – w postaci uwolnionych tlenków żelaza tworzących warstwy o zmiennych grubościach i w różnych postaciach morfologicznych, słabo przyczepnych do podłoża.

Zatłuszczenia – pochodzić mogą z eksploatacji konstrukcji w środowiskach występowania tłuszczów, smarów, olejów itp. Powodują brak przyczepności powłoki malarskiej.

Pyły – zapylenie atmosfery wynika z działalności przemysłu, spowodowane jest warunkami atmosferycznymi i prowadzeniem prac oczyszczenia powierzchni. Pyły sprzyjają utrzymywaniu wilgoci na powierzchni powłoki malarskiej.

Wilgoć – pojawia się na powierzchni podłoża w wyniku: opadów atmosferycznych (mgły); kondensacji na podłożu w określonych warunkach, związanej z występowaniem jej w powietrzu. Efektem wilgoci może być np. korozja podpowłokowa

Zanieczyszczenia jonowe; sole – niewidoczne gołym okiem, sole rozpuszczalne w wodzie takie jak chlorki, siarczany, azotany – działają destrukcyjnie na powłokę malarską i stymulują korozję i sprzyjają utrzymywaniu wilgoci.

Stara powłoka malarska – procesy starzenia się powłok, korozja podpowłokowa, działania mechaniczne powodują z czasem zniszczenie powłoki. Charakter i wielkość tych zniszczeń decydują o przyczepności kolejnej warstwy.

Kryteria doboru sposobu oczyszczania powierzchni

Dobór metody oczyszczania powierzchni przed malowaniem wymaga uwzględnienia wielu czynników takich jak:

• wielkość i kształt powierzchni, przedmiotu
• rodzaj powierzchni
• ilość i rodzaj zanieczyszczeń
• agresywność środowiska korozyjnego

Charakter zanieczyszczeń powierzchni do malowania wymusza etapowość działań:

- wstępne oczyszczanie usuwające zgrubnie luźne zanieczyszczenia oraz zanieczyszczenia jonowe
- właściwe oczyszczanie usuwa starą powłokę malarską, produkty korozji, nadaje powierzchni odpowiedni profil chropowatości

Powierzchnie zatłuszczone, pokryte pyłami przemysłowymi, osadami solnymi itp. powinno się umyć wodą pod wysokim ciśnieniem (aparat typu Karcher) a następnie przystąpić do właściwego oczyszczania. Powierzchnie gdzie możliwe jest występowanie zanieczyszczeń jonowych, powinno się po właściwym oczyszczeniu umyć czystą wodą z dodatkiem odpowiedniego inhibitora korozji.

Metody oczyszczania mechanicznego

Do mechanicznych metod oczyszczania powierzchni można zaliczyć: skrobanie, młotkowanie, szczotkowanie, szlifowanie, oczyszczanie płomieniowe, obróbkę strumieniowo – ścierną. Główne metody mechanicznego oczyszczania powierzchni to:

• metody ręczne oczyszczania powierzchni dające stopień oczyszczenia powierzchni St 3 – są zalecane dla środowisk atmosferycznych o małym stopniu zanieczyszczenia powietrza.
• metody strumieniowo – ścierne są zalecane dla środowisk atmosferycznych o wyższej agresywności, szczególnie zalecane w środowiskach agresywnych korozyjnie, chemicznych.

Oczyszczanie ręczno – mechaniczne – wykonywane poprzez: szczotkowanie, młotkowanie, szlifowanie przy użyciu narzędzi ręcznych, jak i mechanicznych. Należy je ograniczać do tych przypadków gdzie obróbka strumieniowo – ścierna jest niemożliwa. Tymi sposobami można zgrubnie usunąć np. rdzę, zgorzelinę czy starą powlokę. Po takim oczyszczaniu otrzymuje się powierzchnie gładkie dające mniejszą przyczepność powłoki w stosunku do powierzchni chropowatych.

Obróbka strumieniowo – ścierna – polega na działaniu strumienia ścierniwa wyrzucanego w kierunku oczyszczanej powierzchni za pomocą sprężonego powietrza, wody lub siły odśrodkowej. Metoda ta daje najbardziej optymalne przygotowanie powierzchni do malowania. Rodzaje obróbki: otwarty lub zamknięty obieg ścierniwa, na sucho (na mokro) w osłonie wodnej, średniociśnieniowe (0,3 – 0,5 MPa), wysokociśnieniowe (1,0 – 1,2 MPa), hydrodynamiczne (10 – 200 MPa), odśrodkowe- koła wirnikowe. Na efekt oczyszczania strumieniowo – ściernego wpływa wiele czynników, z których najważniejsze to: ciśnienie sprężonego powietrza;. kąt nachylenia strumienia ścierniwa; odległość dyszy od powierzchni; rodzaj i kształt dyszy; rodzaj, wymiar i kształt ścierniwa.

Oczyszczanie fizykochemiczne – przeprowadzane za pomocą: odtłuszczania rozpuszczalnikowego; mycia alkalicznego, kwaśnego, parowo–wodnego. Pod pojęciem mycia rozumie się usuwanie zanieczyszczeń za pomocą wodnego roztworu środka myjącego. Oczyszczanie tymi metodami ma za zadanie usunięcie: zanieczyszczeń mechanicznych (po obróbce mechanicznej), nagromadzonego brudu (kurz, piasek), zanieczyszczeń jonowych, rdzy. Metody mycia i odtłuszczania powierzchni można podzielić:

a) ze względu na sposób:
- ręczne (przecieranie powierzchni pędzlem, szmatami)
- natryskowe (specjalne urządzenia do natrysku ciśnieniowego typu: pompy membranowe do malowania, aparaty typu Karcher)

b) ze względu na zastosowany środek
- rozpuszczalniki organiczne
- alkaliczne, kwaśne
- środki powierzchniowe - czynne

Metoda natryskowa roztworami wodnymi z uwagi na zawartość efektywnych dodatków myjących nie powoduje korozji podpowłokowej. Zaleca się jednak po właściwym myciu lub odtłuszczaniu wodnymi roztworami myjącymi ponowne zmycie powierzchni czystą wodą wodociągową.

3. Przygotowanie powierzchni w zależności od jej rodzaju

Przygotowanie powierzchni blach i profili stalowych

Do najczęściej występujących zanieczyszczeń powierzchni stalowych należą: rdza i zgorzelina walcownicza, oleje i smary, kurz, pył, luźno związane stare powłoki malarskie, wilgoć, topniki i żużel, chemikalia (np. pozostałości detergentów, sole) oraz opiłki żelaza. Należy także szczególną uwagę zwrócić na usunięcie zanieczyszczeń jonowych oraz odtłuszczenie powierzchni metalu gdyż obecność tych zanieczyszczeń obniża przyczepność powłok: malarskich do metalu oraz może spowodować powstanie różnych wad pokrycia malarskiego. Proces usuwania zanieczyszczeń oraz odtłuszczenia powinien być przeprowadzony przed procesem oczyszczenia powierzchni stalowych.

Zanieczyszczenia usuwane są przez mycie powierzchni wodą pod ciśnieniem. Mycie i odtłuszczanie powierzchni przed czyszczeniem można przeprowadzać ręcznie lub mechanicznie stosując parę wodną, wodę z detergentem, rozpuszczalniki organiczne, środki emulsyjne oraz środki alkaliczne i kwaśne. Szczególnie zalecaną, ze względów ekonomicznych i ekologicznych jest metoda natrysku roztworów wodnych z detergentami biodegradowalnymi. Po umyciu i odtłuszczeniu wodnymi roztworami środków myjących zaleca się dokładne zmycie powierzchni czystą wodą wodociągową.

Informacje i opisy dotyczące metod przygotowania powierzchni za pomocą obróbki strumieniowo – ściernej zawarte są w normie ISO 8504 - 2 , natomiast opis metod ręcznego oczyszczania powierzchni, również z wykorzystaniem narzędzi z napędem mechanicznym zawarty jest w normie ISO 8504 3. Natomiast stopień czystości powierzchni stalowych oczyszczanych metodami ręcznymi, ręczno-mechanicznymi i strumieniowo-ściernymi, najczęściej stosowanymi w praktyce przemysłowej, określa się zgodnie z PN-ISO 8501-1 :1996, natomiast chropowatość podłoża po obróbce strumieniowo-ściernej zgodnie z PN-EN ISO 8503.

Norma PN-ISO 8501-1 określa cztery stopnie skorodowania powierzchni stalowych oraz stopnie przygotowania podłoży stalowych przed nakładaniem farb. Stopnie przygotowania są zdefiniowane za pomocą opisu wyglądu powierzchni po oczyszczeniu oraz wzorców fotograficznych charakterystycznych dla poszczególnych przykładów. Każdy ze stopni przygotowania oznaczony jest odpowiednimi literami określającymi zastosowaną metodę czyszczenia:

• Sa - obróbka strumieniowo-ścierna
Sa l - zgrubna obróbka strumieniowo-ścierna - na oglądanej powierzchni nie mogą występować olej, smary, pył, słabo przylegające: zgorzelina walcownicza, rdza, powłoki malarskie i obce zanieczyszczenia (sole rozpuszczalne w wodzie, pozostałości spawalnicze).
Sa 2 - gruntowna obróbka strumieniowo-ścierna - na oglądanej powierzchni nie mogą występować: olej, smary, pył, większe ślady zgorzeliny walcowniczej, rdzy, starej powłoki malarskiej i obce zanieczyszczenia. Wszystkie szczątkowe zanieczyszczenia silnie przylegają. Powierzchnia szara metaliczna..
Sa 2 1/2 - bardziej gruntowna obróbka strumieniowo-ścierna - na oglądanej powierzchni nie mogą występować: olej, smar, pył, zgorzelina walcownicza, rdza, powłoki malarskie czy obce zanieczyszczenia. Powierzchnia ma prawie jednolitą metaliczną barwę tzw. "prawie białego metalu". Mogą zostać jedynie ślady zanieczyszczeń w postaci zaciemnień w kształcie kropek lub pasków.
Sa 3 - obróbka strumieniowo-ścierna do stali wzrokowo czystej - na oglądanej powierzchni nie może być oleju, smaru, pyłu, zgorzeliny walcowniczej, rdzy, powłoki malarskiej czy obcych zanieczyszczeń. Powierzchnia ma jednolitą metaliczną barwę tzw. "białego metalu".

• St - czyszczenie ręczne i z wykorzystaniem narzędzi o napędzie mechanicznym
St 2 - na oglądanej powierzchni nie mogą występować olej, smary, pył, słabo przylegająca zgorzelina walcownicza, rdza, powłoka malarska i obce zanieczyszczenia; powierzchnia wykazuje metaliczny połysk.
St 3 - wymagania takie jak dla St 2 z tą różnicą, że powierzchnię należy czyścić, dopóki nie nabierze zdecydowanie metalicznego połysku (od metalowego podłoża).

Zabezpieczenie blachy ocynkowanej

Blacha ocynkowana to także dość niekorzystne podłoże dla większości powłok malarskich, ze względu na trudności w uzyskaniu dobrej przyczepności pokrycia malarskiego do gładkiego podłoża. Przygotowanie podłoża należy przeprowadzić następująco:

- odtłuścić podłoże zmywając je roztworem EMULSOLU RN – 1, a następnie spłukać czystą wodą i wysuszyć.

- blachę ocynkowaną sezonowaną można także oczyścić przez zmycie powierzchni roztworem amoniaku (1 – 2 %) z dodatkiem detergentów.
- zanieczyszczenia mechaniczne jak również produkty korozji należy usunąć przez szczotkowanie szczotkami nylonowymi, szczotkami z twardego włosia, naturalnego lub sztucznego, szlifowaniem papierem ściernym. Przygotowane do malowania podłoże powinno być suche i pozbawione wszelkich zanieczyszczeń.

Zabezpieczenie blachy aluminiowej

Powierzchnia aluminiowa ze względów przeciwkorozyjnych i kolorystycznych najczęściej jest pokryta powłoką konwersyjną wytworzoną w procesie elektrochemicznym (utlenianie anodowe) lub chemicznym (chromianowanie, fosforanowanie), polepsza to przyczepność powłoki malarskiej. Przed malowaniem powierzchnię należy oczyścić z luźnej rdzy i innych zanieczyszczeń metodą ręczną lub mechaniczną szczotkami stalowymi, bądź strumieniowo – ścierną za pomocą miękkiego ścierniwa naturalnego. A następnie odtłuścić przez zmycie wodą z detergentem niejonowym.

Przygotowanie powierzchni metali nieżelaznych

Metale nieżelazne są na ogół niezbyt dobrym podłożem dla powłok malarskich, głównie z uwagi na trudności uzyskania dobrej przyczepności do nich pokrycia malarskiego. O złej adhezji decyduje tu duża gładkość powierzchni oraz duża reaktywność cynku, glinu oraz ich stopów, która sprzyja wytwarzaniu dość zwartej i kruchej warstwy tlenków bądź węglanów tych metali, wpływających negatywnie na składniki błonotwórcze powłoki malarskiej. Efektem tego jest brak przyczepności powłoki malarskiej, marszczenie – co może doprowadzić do zniszczenia powłoki.

Powszechnie stosowanym sposobem przygotowania powierzchni metali nieżelaznych przed malowaniem jest wytwarzanie powłoki konwersyjnej metodą chemiczną lub elektrochemiczną. Powłoka konwersyjna jest ściśle związana z metalem, nierozpuszczalna w wodzie i środowisku wywołującym ten proces oraz działa jak izolator elektryczny. Zapewnia przez to większą odporność korozyjną metalu oraz lepszą przyczepność powłoki.

Przygotowanie podłoża betonowego

Podłoże betonowe odpowiednio przygotowane pod zestaw malarski powinno być czyste, bez rys występów i szczelin. Wilgotność powierzchniowej warstwy betonu przeznaczonego do malowania wyrobami epoksydowymi nie powinna przekraczać 3% lub 4% (w zależności od farby). Nierówności powierzchni nie powinny być większe niż 1/3 grubości malarskiego zestawu powłokowego. Wypukłe krawędzie płaszczyzn, naroża i załamania powierzchni należy zaokrąglić. Czynności te powinny być wykonane możliwie wcześnie, zanim beton uzyska pełną wytrzymałość. Należy go odpylić oraz w razie potrzeby odtłuścić. Tłuste plamy należy usuwać przez przecieranie zanieczyszczeń powierzchni tkaniną bawełnianą zmoczoną w odpowiednim rozpuszczalniku. Powierzchnie należy oczyścić za pomocą ręcznych lub mechanicznych stalowych szczotek drucianych lub przez delikatne przepiaskowanie. Obecnie nową metodą czyszczenia betonu jest czyszczenie wodą pod wysokim ciśnieniem.

Świeżo wykonane podłoża betonowe i tynki powinny być malowane po określonym czasie utwardzania i karbonizacji. Okres ten podany jest w instrukcjach stosowania poszczególnych farb. Powierzchnia tynków przygotowana do malowania. odpowiadająca wymaganiom normy PN- 70/B-101100, powinna być czysta, gładka, równa, bez rys, spękań, wykwitów, zacieków, tłuszczów, pyłów i innych zanieczyszczeń. Tynki powinny wykazywać wystarczającą wytrzymałość mechaniczną oraz nie powinny ścierać się przy potarciu ręką.

Ważną rzeczą w przygotowaniu tynków przed malowaniem jest: usunięcie starych powłok klejowych i wapiennych oraz mycie i nawilżenie powierzchni. Stare tynki, w celu usunięcia z nich zanieczyszczeń, zmywa się wodnymi roztworami mydła za pomocą szczotek o twardym włosiu.

Ostatnie wpisy:

Tradycyjnie dachy kryje się materiałami w ciemnych kolorach. Najprawdopodobniej wynika to z tradycji, która nawiązuje do czerwonej dachówki wiejskich chat lub prawie czarnych, masywnych dachów dworów. Czy jednak oprócz nawiązania do tradycji, ciemny kolor dachu ma uzasadnienie praktyczne?

Wybieram kolor dachu. Czym się kierować?

Odcienie czerwieni, ciemnego brązu lub czerni to najczęstsze kolory, jakimi pokryte są dachy w naszym otoczeniu. Jednak coraz silniejszym trendem stają się dachy jasne – szczególnie w odcieniach szarości. To bardzo uniwersalny kolor i dobrze współgra z większością elewacji. Poza tym świetnie współgra z otoczeniem.Zanim podejmiesz decyzję, czy jasny dach to dobre rozwiązanie dla twojego domu, zapoznaj się z planem zagospodarowania przestrzennego twojej okolicy. Zdarza się (rzadko, lecz warto wziąć to pod uwagę), że taki dokument określa dopuszczalne kolory pokryć dachowych.

Do jakich elewacji jasny kolor dachu?

Jeśli zastanawiasz się, czy jasny dach będzie pasował do koloru elewacji, jaki zaplanowałeś, zdecyduj się na neutralne kolory. W takiej sytuacji sprawdzą się właśnie odcienie szarości. Wybierając taką paletę, będziesz miał pewność, że kolor elewacji w połączeniu z barwą dachu nie będzie nieprzyjemny dla oka.Kiedy staniesz przed wyzwaniem budowy domu, najpierw będziesz wykonywać pokrycie dachowe, a dopiero na samym końcu dobierzesz kolor elewacji. To komfortowa sytuacja, ponieważ możesz zaszaleć z kolorem dachu, do którego na końcu dopasujesz idealnie kolor elewacji.Pamiętaj jednak, że jeśli wybierzesz dach w intensywnych, nasyconych barwach, znacznie zawęzisz sobie wybór koloru elewacji. Dlatego lepiej postaw na stonowane barwy, takie jak szarości, beże czy popiele. Takie kolory są „bezpieczne”, dobierzesz do nich bez problemu elewację w odpowiednim kolorze.Jeśli zdecydujesz się na jasny, szary dach, z pewnością dobrze skomponują się z nim ściany w jasnych kolorach: białe, kremowe, jasnozielone lub szare. Przy wyborze tej ostatniej barwy, pamiętaj, by była to ta sama temperatura koloru, ale nieco jaśniejszy ton niż ten użyty na dachu. W przeciwnym razie możesz uzyskać efekt „zlewania się” kolorów.Do jasnoszarego dachu szczególnie pasują wszelkie elementy drewniane: podbitka dachowa z jasnego drewna, fragmenty ścian pokryte tym materiałem lub wyeksponowane na zewnątrz jętki dachowe.

Czy kolor dachu wpływa na temperaturę na poddaszu?

Teoretycznie jasny kolor dachu nie wpływa na temperaturę wewnątrz domu. Jeśli izolacja termiczna jest wykonana poprawnie, to barwa pokrycia dachowego nie powinna mieć żadnego wpływu na stopień nagrzewania się poddasza.W praktyce, jeśli dach wykonany jest z blachy lub z gontu bitumicznego, jego ciemny kolor będzie powodował wyższą temperaturę wewnątrz. Jasny kolor odbija promienie słoneczne, ciemny pochłania je, powodując nagrzewanie poddasza. To kolejny argument za wyborem pokrycia w jasnych odcieniach.Uniknięcie upału wewnątrz pomieszczeń może być szczególnie trudne, jeśli masz okna dachowe. Ważne, aby w upalne dni ograniczyć ich otwieranie i wyposażyć je w rolety odbijające światło.

Jak zmienić kolor dachu?

Powyższe porady będą przydatne dla osób, które planują budowę domu i rozważają jaki kolor dachu wybrać. Jednak co wtedy, jeśli twój obecny kolor ci nie odpowiada i chcesz go zmienić? Czy jest to możliwe bez wymiany całego pokrycia?Barwę dachu możesz oczywiście zmienić. Możesz zdecydować się na pomalowanie go farbą przeznaczoną specjalnie do stosowania na pokrycia dachowe. W tym celu użyj produktów przeznaczonych do malowania powierzchni stalowych, jak np. farba na dach „Radach”, które charakteryzują się bardzo wysoką odpornością. To bardzo ważne, ponieważ powierzchnie te będą narażone na działanie ekstremalnych warunków, takich jak:• intensywne działanie promieni UV• zmienne temperatury (od -40 do nawet +60)• działanie kwaśnych deszczów• wysoką wilgotność• zanieczyszczenia powietrzaJeśli planujesz malowanie dachu, możesz wybierać wśród wielu kolorów farb. Oprócz zakupu produktu kolorowego będziesz musiał zaopatrzyć się także w rozcieńczalnik przeznaczony do środków poliwinylowych oraz środek do gruntowania. Nie zapomnij o solidnym wymyciu powierzchni, którą zamierzasz poddać malowaniu. W tym celu użyj specjalistycznych preparatów do mycia dachów. Dobrze sprawdzi się do tego preparat do odtłuszczania powierzchni Emulsol, który nadaje się do mycia i odtłuszczania powierzchni metalowych, albo preparat do czyszczenia dachu firmy Śnieżka. To preparat, który przeznaczony jest do czyszczenia oraz przygotowania do malowania zewnętrznych powierzchni dachowych żeliwnych, ocynkowanych czy wykonanych ze stali.Zmiana koloru dachu to spore przedsięwzięcie, dlatego kiedy staniesz przed wyborem koloru pokrycia dachowego, postaw na praktykę. Wybierz kolor uniwersalny, który zostanie z tobą na lata. Jeśli jednak jesteś zdeterminowany, aby zmienić barwę pokrycia dachowego, na rynku znajdziesz sporo produktów, dzięki którym zrobisz to w sposób skuteczny i estetyczny. Zadbaj tylko o to, żeby były to produkty dobrej jakości.

Ostatnie wpisy:

W halach produkcyjnych, warsztatach czy pomieszczeniach technicznych utrzymanie czystości może być bardzo trudne ze względu na obecne tam agresywne lub tłuste płyny. Problem jest jeszcze bardziej dotkliwy w budynkach takich jak masarnie czy ubojnie, gdzie zanieczyszczenia – bez wcześniejszego zabezpieczenia powierzchni – mogą być praktycznie niemożliwe do usunięcia. W takich warunkach zwykłe farby właściwie są bezużyteczne i konieczne jest wybranie produktów, które stworzą odpowiednią, szczelną powłokę. Do tego nadają się doskonale między innymi farby epoksydowe.

Co to jest farba epoksydowa i kiedy ją wybrać?

Farby epoksydowe (Emalia Epoksydowa BETONMAL)produkowane są z wykorzystaniem żywicy epoksydowej – to produkt przeznaczony do użytku w przemyśle i wszędzie tam, gdzie niezbędne jest zabezpieczenie powierzchni przed działaniem agresywnych lub trudnych do usunięcia substancji. Zdecydowanie nie należy wybierać tych farb w sytuacji, gdy zależy nam wyłącznie na efekcie dekoracyjnym.Farbę epoksydową BETONMAL można stosować na zewnątrz, ale pod warunkiem pokrycia jej warstwą lakieru poliuretanowego, który ochroni farbę przed szkodliwym działaniem światła słonecznego i promieniowania ultrafioletowego.

Farba epoksydowa – jaki jest jej skład?

Farby epoksydowe składają się z żywicy epoksydowej i utwardzacza. Do wytwarzania tych farb stosuje się żywicę płynną (farby bezrozpuszczalnikowe) lub stałą (rozpuszczalnikowe). Przed malowaniem żywicę łączy się z utwardzaczem, który po wyschnięciu sprawia, że powłoka jest niezwykle trwała. Wymieszanie obu składników jest warunkiem koniecznym. Zazwyczaj są oferowane w postaci gotowych zestawówFarby epoksydowe cechują się bardzo dużą odpornością na czynniki zewnętrzne, takie jak:• wilgoć• działanie chemikaliów• działanie olejów• uszkodzenia mechaniczne• duże obciążeniaWarto rozważyć ich użycie w pomieszczeniach takich jak warsztaty samochodowe, hale produkcyjne czy pomieszczenia przemysłu chemicznego lub spożywczego. Należy jednak unikać używania farby epoksydowej na podłożach gipsowych lub betonie pokrytym warstwą mleczka lub szlamu cementowego.

Co jest potrzebne do malowania farbą epoksydową?

Narzędzia do malowania tego rodzaju farbami nie różnią się w zasadzie od tych przeznaczonych do farb akrylowych, których używasz do malowania ścian wewnętrznych. Dostosuj jednak rodzaj narzędzi do malowanej powierzchni oraz typu farby.Do malowania posadzek użyj wałka lub pistoletu. Jeśli planujesz malowanie wałkiem, wybierz taki o większej szerokości (18-25 cm) oraz dłuższym włosiu (13-14 mm). Wałek do betonu powinien być wykonany z gęstego weluru lub nylonu.Do malowania farbami epoksydowymi możesz również użyć pistoletu. Wybór szerokości dyszy dostosuj do rodzaju powierzchni. Jeśli malujesz podłogę, dysza powinna być szeroka, natomiast do malowania elementów metalowych wybierz wąską dyszę, która będzie dużo bardziej precyzyjna.

Jak malować farbą epoksydową?

Pierwszym etapem malowania jest przygotowanie podłoża. Pamiętaj o jego oczyszczeniu i wyrównaniu (oraz o tym, by absolutnie nie stosować wszelkiego rodzaju gładzi, zapraw czy wylewek na bazie gipsu!).Przed rozpoczęciem nakładania produktu starannie wymieszaj oba składniki w swoich opakowaniach: żywicę i utwardzacz. Do opakowania z emalią dodaj zawartość opakowania z utwardzaczem, po czym mieszaj do momentu uzyskania jednorodnej mieszaniny, bez smug w kolorze. Malowanie możesz rozpocząć po 30 minutach, gdy nastąpi homogenizacja farby.Jeśli wcześniej gruntowałeś podłoże, pierwszą warstwę nałóż po czterech godzinach. Przygotowana mieszanina może być używana przez 8 godzin, później nastąpi jej żelowanie. Nie będzie wtedy zdatna do użytku.Następnie zabezpiecz taśmą malarską krawędzie malowanej powierzchni. Pamiętaj, aby oderwać ją bezpośrednio po zakończeniu pracy. Po wyschnięciu farby może to być znacznie trudniejsze.Przeważnie farbę epoksydową będziesz nakładać w dwóch warstwach. Pierwsza jest cieńsza – należy rozcieńczyć mieszaninę rozcieńczalnikiem do wyrobów epoksydowych w ilości około 20%. Po wyschnięciu nałóż drugą warstwę, a następnie zabezpiecz ją lakierem bezbarwnym z utwardzaczem.Pamiętaj, że są to ogólne wskazówki. Zawsze postępuj według instrukcji zamieszczonej przez producenta na opakowaniu.

Ostatnie wpisy:

Czym pomalować metalowe ogrodzenie, betonowy słupek, balustradę, różnego typu konstrukcje budowlane czy maszyny? Niezastąpione do tego celu są farby chlorokauczukowe. Cena tych produktów jest przystępna, a efekt malowania – trwały na lata. Sprawdź, co warto wiedzieć o zastosowaniu farb chlorokauczukowych.Spis treści:

1. Czym są farby chlorokauczukowe?
2. Zastosowanie farb chlorokauczukowych
3. Jak malować farbą chlorokauczukową?
4. Jak określić wydajność farby chlorokauczukowej?
5. Jaki podkład do farby chlorokauczukowej?
6. Czym rozcieńczyć farbę chlorokauczukową?
7. Ile schnie farba chlorokauczukowa?
8. Czy farba chlorokauczukowa jest szkodliwa?
9. W jakich kolorach występują farby chlorokauczukowe?

Do pomalowania stalowych lub żeliwnych elementów użytkowanych na zewnątrz niezbędna jest farba, której powłoka będzie jednocześnie odporna na warunki atmosferyczne – deszcz czy niskie temperatury.Jeśli chcesz dobrze zabezpieczyć metalowe powierzchnie przed rdzewieniem, jednocześnie nadając im przyjemny dla oka kolor, powinieneś rozważyć zakup odpowiedniej emalii chlorokauczukowej. Chcesz dowiedzieć się więcej o tych specjalistycznych farbach? Czytaj dalej.

Czym są farby chlorokauczukowe?

Odpowiedź na pytanie, co to jest farba chlorokauczukowa, jest dość prosta. To rodzaj farby, która tworzy na malowanej powierzchni wytrzymałą i elastyczną powłokę ochronną. To pozwala – w połączeniu z odpowiednim podkładem antykorozyjnym – skutecznie zabezpieczyć powierzchnie przed rdzewieniem – które w dłuższej perspektywie czasowej będzie dosłownie zabójcze dla każdego metalowego elementu na zewnątrz.Jaka jest różnica – farby chlorokauczukowe a akrylowe? Zasadnicza! Te drugie są wodorozcieńczalne, nie nadają się więc na zewnątrz. Aby pomalować powierzchnię narażoną na korozję, działanie wiatru, śniegu i deszczu, a także ścieranie i uderzenia mechaniczne, najlepsza będzie właśnie farba chlorokauczukowa.

Zastosowanie farb chlorokauczukowych

Farby chlorokauczukowe posłużą ci do zabezpieczania wszelkich powierzchni narażonych na działanie szkodliwych czynników. Możesz użyć ich do malowania metalu i żeliwnych elementów konstrukcyjnych. Ta powłoka, w połączeniu ze wspomnianymi wcześniej podkładami antykorozyjnymi skutecznie poradzi sobie z korozją przeżerającą metal. Jeśli będziesz malować metalowe lub żeliwne elementy, które mogą być narażone właśnie na działanie korozji, produkt ten będzie dobrym wyborem.Emalie chlorokauczukowe znajdą też zastosowanie w domu lub warsztacie. To doskonały wybór, jeśli chcesz zabezpieczyć drewno lub stolarkę budowlaną przed wilgocią, która dla tego materiału jest naprawdę niebezpieczna. Powinieneś wybrać ten rodzaj produktu także wtedy, gdy zależy ci na pokryciu betonów lub tynków (wapiennych oraz cementowych) wytrzymałą, zabezpieczającą powłoką.

Jak malować farbą chlorokauczukową?

Nakładanie tego rodzaju produktów w zasadzie nie różni się od malowania „zwykłymi” farbami. Przede wszystkim liczy się dobre przygotowanie podłoża. Przed rozpoczęciem pracy oczyść malowaną powierzchnię z brudu, starych warstw farby, szczególnie z olejów i smarów. Jeśli materiał jest chropowaty, przeszlifuj go drobnoziarnistym papierem ściernym, aby farba miała lepszą przyczepność. Nie zapomnij później o odpyleniu podłoża!Farbę dokładnie wymieszaj. Jeśli jest zbyt gęsta, możesz rozcieńczyć ją specjalnym rozcieńczalnikiem do wyrobów poliwinylowych i chlorokauczukowych. Ważne, aby farbą chlorokauczukową malować przy temperaturze powyżej 10 stopni Celsjusza, ale nie przy większej niż 25 stopni. Możliwości nakładania farby są różnorodne. Możesz postawić na pistolet, dzięki któremu uzyskasz równomierne pokrycie. Możesz też malować pędzlem lub wałkiem.Dobrze przemyśl wybór wałka do malowania. To, jaki wałek wybierzesz do farby chlorokauczukowej, zależy od rodzaju malowanej powierzchni i jej kształtu. Jak zwykle sprawdza się zasada – im bardziej nierówna i chropowata powierzchnia, tym dłuższe włosie powinien mieć wałek.Liczbę warstw farby należy dobrać w zależności od tego, jak bardzo niesprzyjające będzie środowisko, w którym znajdować będzie się pomalowana powierzchnia. Nanosząc dwie lub trzy warstwy masz pewność, że pokrycie będzie odpowiednie, a farba wykaże pełnię swoich właściwości.

Jak określić wydajność farby chlorokauczukowej?

Wydajność farby chlorokauczukowej jest zawsze określona na opakowaniu produktu. W zależności od rodzaju, litr farby wystarcza na pokrycie około 10 do 16 metrów kwadratowych (przy malowaniu jednowarstwowym).

Jaki podkład do farby chlorokauczukowej?

Jeśli planujesz zabezpieczenie metalowych powierzchni, zastosuj specjalny podkład antykorozyjny – RAFIL Podkład Chlorokauczukowy. To farba gruntująca, która tworzy matową, elastyczną powłokę. Zwiększa przyczepność farby chlorokauczukowej do podłoża, a stosowana w zestawie z nią zapewnia wysoką trwałość powłoki i wieloletnią ochronę antykorozyjną. Pamiętaj, że jeśli pozostawisz podłoże bez farby gruntującej, bardzo szybko pojawi się na nim rdza nalotowa, a to osłabi przyczepność podłoża.Wydajność produktu RAFIL Podkład Chlorokauczukowy wynosi do 16 m2/l przy jednokrotnym malowaniu. Potrzebujesz jednej warstwy podkładu, a w przypadku szczególnie narażonego na korozję podłoża – dwóch warstw, przy czym drugą nakłada się do 90 minut po nałożeniu pierwszej.W przypadku potrzeby pokrycia podłoży mineralnych lub betonowych należy zastosować emalię rozcieńczoną w stosunku 3:1.

Czym rozcieńczyć farbę chlorokauczukową?

Taką farbę możesz rozcieńczyć specjalnym rozcieńczalnikiem przeznaczonym do farb chlorokauczukowych. Zastosuj produkt przeznaczony specjalnie do tego rodzaju farb. Droga na skróty nie popłaca. Jeśli użyjesz nieodpowiedniego środka, farba może stracić swoje właściwości.Proponowany produkt do rozcieńczenia to RAFIL Rozcieńczalnik Do Wyrobów Chlorokauczukowych i Winylowych. Dokładną instrukcję, jak rozcieńczyć farbę, zawsze znajdziesz na opakowaniu produktu. Postępuj zgodnie ze wskazówkami producenta, a unikniesz przykrych sytuacji.

Ile schnie farba chlorokauczukowa?

Czas schnięcia farby chlorokauczukowej zależy od grubości nałożonej warstwy. Przeważnie ten rodzaj farb potrzebuje minimum 4 godzin do wyschnięcia powierzchniowego, a 16 godzin do wyschnięcia całkowitego.Jeśli planujesz nałożenie dwóch lub więcej warstw, przygotuj się na odczekanie od 30 minut do 2 godzin między kolejnymi malowaniami. Jeśli przekroczysz ten czas, wówczas kolejną warstwę możesz położyć minimum po 5 dniach. Pamiętaj wtedy o obowiązkowym malowaniu próbnym – jeśli po kwadransie nie wystąpią żadne wady powłoki, możesz kontynuować malowanie.

Czy farba chlorokauczukowa jest szkodliwa?

Jak przy kontakcie z każdym rodzajem chemikaliów, zachowaj ostrożność. Zanim rozpoczniesz prace, przygotuj niezbędne środki ochronne. Pamiętaj o założeniu rękawic oraz maseczki, która ochroni drogi oddechowe. Jeśli malujesz w pomieszczeniu, nie zapomnij o regularnym wietrzeniu. Pamiętaj również o tym, żeby trzymać produkt w szczelnie zamkniętym opakowaniu z dala od dzieci.

W jakich kolorach występują farby chlorokauczukowe?

Paleta kolorów farb chlorokauczukowych jest szeroka. Przykładem może być farba RAFIL Chlorokauczuk. Dostępna jest ona aż w 20 gotowych kolorach – od dwóch odcieni bieli, poprzez żółty, zielony, czerwony, niebieski aż po kilka brązów i czerni. Taki wybór z pewnością pozwoli Ci wybrać barwę, jaka najlepiej będzie odpowiadać twoim potrzebom.Jak widzisz, nawet porównanie kolorystyki farb chlorokauczukowych a akrylowych nie wypada źle na korzyść tych pierwszych. Dzięki temu możesz mieć dwa w jednym: skuteczną ochronę antykorozyjną metalowych powierzchni użytkowanych na zewnątrz oraz estetyczny wygląd.Jeśli potrzebujesz środka, który solidnie zabezpieczy problematyczne powierzchnie – takie jak metal, drewno czy beton – i jednocześnie zależy Ci na estetyce, wybierz farbę chlorokauczukową. Zastosowanie farb chlorokauczukowych jest bardzo szerokie, od malowanie metalowych bram po betonowe powierzchnie. Jej nakładanie nie jest skomplikowane. Pamiętaj tylko o stosowaniu środków bezpieczeństwa podczas malowania.

Zobacz inne artykuły

• Czym są farby epoksydowe? Charakterystyka i właściwości
• Farba do parapetów zewnętrznych – porady i inspiracje
• Farby alkidowe (ftalowe) – charakterystyka i zastosowanie
• Farby do metalu – rodzaje, właściwości i wybór
• Farby do betonu – rodzaje, właściwości i zastosowanie

Wybór koloru pokrycia dachowego to jedna z ważniejszych decyzji, którą podejmiesz podczas budowy domu. Kolor dachu wpływa na ogólny wizerunku budynku, dlatego dobrze przemyśl, jaki odcień blachy lub dachówek pokryje twój dach.

Najpopularniejsze kolory i kryteria wyboru

Najbardziej popularnymi kolorami dachów są: brąz, czerwień i czerń. Najprawdopodobniej wynika to z tradycji oraz z chęci lub konieczności wpasowania się w sąsiedzkie zabudowania. Taki wybór barw nie ma większego zastosowania praktycznego, przeważają tutaj raczej względy estetyczne. Ale brązy i czerwienie to nie wszystko. Coraz częściej stawia się na dużo jaśniejsze kolory, jak np. różne odcienie szarości.Wybór kolorów zewnętrznych płaszczyzn budynku jest ważny i mocno wpływa na jego estetykę. Umiejętnie dobrane i połączone ze sobą kolory, mogą dodać piękna nawet najzwyklejszemu domowi. Z drugiej strony, źle dobrane kolory dadzą poczucie chaosu i będą „gryzły w oczy”.Nawet jeśli plan zagospodarowania przestrzennego twojej okolicy nie określa rygorystycznie koloru dachu, warto wziąć pod uwagę otoczenie, w jakim znajduje się budynek. Nie jest to zobowiązujące, lecz dobrze, jeśli wygląd twojego domu wpisuje się w estetykę budynków „po sąsiedzku”.

Co warto wziąć pod uwagę przy łączeniu kolorów?

Jednym z pierwszych kolorowych elementów twojego domu będzie dach. To właśnie do niego będziesz dopasowywać barwę pozostałych elementów. Jeśli zastanawiasz się, jaki kolor dachu wybrać, aby pasował do kominów, okien, a co najważniejsze, do elewacji, zdecyduj się na neutralne, uniwersalne barwy.Nie oznacza to, że musisz wybierać między czernią a czerwienią. Jest wiele nowoczesnych pomysłów na kolory dachu, które będą pasować do większości elewacji. Dobrym pomysłem są odcienie szarości. Ta neutralna barwa jest niezwykle uniwersalna i będzie współgrała zarówno z elewacją białą i kremową, jak i z bardziej odważnymi kolorami (np. zielenią).Oprócz koloru elewacji zadbaj również o dobre zaplanowanie kolorów mniejszych elementów, takich jak okna i kominy. Wbrew pozorom ich skomponowanie z kolorem dachu nie jest bez znaczenia dla ostatecznego efektu estetycznego. Pamiętaj, że piękno tkwi w prostocie. Wyjdź zatem z założenia, że kolorów nie powinno być więcej niż trzy. Jeśli dach jest szary, a ściany budynku kremowe, niech okna i komin będą w tym samym kolorze.

Kolor dachu a elewacja

Najważniejsze, aby barwa pokrycia dachowego dobrze komponowała się z kolorem elewacji. Tutaj także sprawdzi się złota zasada, która głosi, że „mniej znaczy więcej”. W praktyce oznacza ona wybór kolorów o mniejszym natężeniu i raczej stonowanych niż krzykliwych.Jeśli nie zależy ci na spektakularnym efekcie kontrastowym, wybierz barwy, które są neutralne i uniwersalne. Brązowy i kremowy lub popielaty i rozmyta zieleń to zawsze bezpieczne połączenia, które będą przyjemne dla oka. Pamiętaj, że kolor elewacji będziesz wybierać, kiedy dach będzie już gotowy. Miej także na uwadze, że zmiana koloru elewacji jest łatwiejsza w wykonaniu niż zmiana barwy pokrycia dachowego.

Czy można zmienić kolor dachu?

Jeśli kupiłeś dom, którego kolor dachu nie spełnia twoich oczekiwań lub jeśli po prostu masz ochotę na zmianę wizerunku swojego domu, nic nie stoi na przeszkodzie. Na rynku dostępnych jest sporo produktów, za pomocą których odmienisz swój dach.Farba do malowania pokryć dachowych musi być produktem do „zadań specjalnych”. Pamiętaj, że będzie narażona na ekstremalne warunki użytkowania:• wysoka wilgotność• bardzo niskie i bardzo wysokie temperatury• zanieczyszczenia powietrza• zasolenie (w zależności od rejonu, w jakim znajduje się twój dom)• duże natężenie światłaBiorąc pod uwagę te czynniki, wybierz farbę dobrej jakości, która przetrwa na dachu długi czas bez utraty swoich właściwości.Taki produkt, oprócz nadania nowego koloru, musi spełniać funkcję zabezpieczającą dach. Do malowania pokryć dachowych możesz użyć farb poliwinylowych, które są odpowiednie do malowania stali zwykłej i ocynkowanej. Taki preparat dodatkowo chroni przed korozją, którą powoduje wilgoć oraz zabezpiecza przed zarysowaniami i wpływem kwaśnego deszczu.Produktem, który sprawdzi się w tej roli jest farba na dach „Radach”. Farba tworzy szybkoschnące powłoki, które charakteryzują się bardzo dobrą przyczepnością do podłoża. Ponadto cechuje ją dobra wytrzymałość mechaniczna, elastyczność oraz odporność na działanie zmiennych warunków atmosferycznych, światła słonecznego, UV, „kwaśnego deszczu”, wilgoci, wody i czynników chemicznych. Pamiętaj jednak, ze nawet najlepsza farba to nie wszystko. Podczas zmiany koloru dachu, podejdź do tematu kompleksowo. Przygotuj odpowiednio powierzchnię i zwróć szczególną uwagę na fachowość wykonania. Nawet najlepszy produkt, jeśli nie potraktujesz go zgodnie z zaleceniami producenta, może nie spełnić twoich oczekiwań.

Wybór koloru dachu jest uzależniony od wielu czynników. Weź je pod uwagę i ciesz się estetyką barw. W końcu dach, oprócz funkcji praktycznych, spełnia także rolę estetyczną. Jeśli jednak nie jesteś zadowolony z obecnego wyglądu twojego pokrycia dachowego, możesz użyć profesjonalnych farb i w stosunkowo łatwy sposób zmienić go według swojego uznania.

Ostatnie wpisy:

Jak przedłużyć trwałość posadzki betonowej w garażu i zabezpieczyć ją przed plamami? Rozwiązaniem jest malowanie posadzki odpowiednimi farbami do garażu. Jaki produkt wybrać i jak krok po kroku odnowić podłogę w garażu? Sprawdź wskazówki.

Spis treści:

1. Czym pomalować posadzkę betonową w garażu?
2. Jaka farba do posadzki betonowej w garażu?
3. Malowanie posadzki w garażu – przygotuj się do pracy!
4. Jak malować posadzkę betonową?
5. Zabezpieczenie posadzki w garażu – jak to zrobić?
6. Zabezpieczenie posadzki przed wodą – wybierz odpowiedni środek
7. Podsumowanie

Planujesz malowanie posadzki garażu? Jeśli tak, to powinieneś pamiętać o tym, by wykończenie podłogi było odporne na wszelkie uszkodzenia i działanie środków chemicznych. Zabezpieczenie posadzki betonowej w garażu to podstawa. Po przeczytaniu tego artykułu zrobisz to bezbłędnie!

Czym pomalować posadzkę betonową w garażu?

Na rynku dostępnych jest kilka różnych rodzajów materiałów wykorzystywanych do zabezpieczania garażowych posadzek. Najczęściej wybiera się płytki ceramiczne i zaprawę betonową. Ta druga opcja ma wiele zalet. Wykonanie takiego podłoża jest proste i tanie. Niestety nie jest to rozwiązanie idealne. Zaprawa betonowa łatwo się brudzi. Plamy z oleju, smarów czy innych płynów samochodowych to zabrudzenia, które są właściwie niemożliwe do usunięcia. Jest też mało odporna na ścieranie. Pytanie zatem – czym malować posadzkę betonową? Wszystkie wady takiej powierzchni możesz bowiem zniwelować za pomocą odpowiedniej farby.

Malowanie posadzki betonowej uda się, jeśli wybierzesz odpowiedni produkt. Wykorzystanie farby do betonu to dobry wybór. Dzięki niej posadzka zyska odporność na typowe substancje, które mogą pojawić się w garażu – oleje, benzyny czy roztwory słabszych kwasów. Będzie też odporna na ścieranie i zarysowania. Podniesie również walory estetyczne betonowej posadzki.

Zatem – czym pomalować posadzkę w garażu? Możesz wybierać między jedno- i dwuskładnikowymi farbami, najczęściej na bazie żywic syntetycznych. Jednoskładnikowe farby rozpuszczalnikowe dzielą się na winylowe i akrylowe. Są łatwe w aplikacji. Nie nadają się jednak do zaaplikowania w garażu ze względu na małą odporność na ścieranie.

Dwuskładnikowe farby to farby epoksydowe lub poliuretanowe. Tworzą szybkoschnące, bardzo dobrze przyczepne do podłoża, odporne na ścieranie i uderzenia, twarde i elastyczne, antypoślizgowe powłoki. Nakładanie takich substancji wymaga trochę więcej wysiłku. Twoje starania wynagrodzi jednak efekt końcowy i fakt, że takie farby charakteryzują się długą żywotnością i znacznie mniejszą ścieralnością.

Jaka farba do posadzki betonowej w garażu?

Do malowania posadzki betonowej w garażu polecamy np. RAFIL Na Beton Emalię Epoksydową. To produkt dwuskładnikowy, który przygotowuje się do malowania, mieszając ze sobą emalię (składnik 1) oraz utwardzacz do emalii (składnik 2).

RAFIL Na Beton tworzy antypoślizgową, trwałą i elastyczną powłokę, odporną na ścieranie i uderzenia. Zabezpiecza powierzchnie betonowe przed działaniem wody, środków myjąco-odkażających i wybranych substancji chemicznych. Idealnie nadaje się do malowania podłogi w garażu, warsztacie, hali przemysłowej czy w kotłowni. Jeśli chcesz ją zastosować na zewnątrz, należy jeszcze dodatkowo zabezpieczyć beton produktem RAFIL Na Beton Lakier Poliuretanowy.

Malowanie posadzki w garażu – przygotuj się do pracy!

Pamiętaj, że jeśli chcesz malować świeże podłoże betonowe, to możesz to zrobić dopiero najwcześniej po 4 tygodniach sezonowania. Musisz bowiem upewnić się, że proces utwardzania się zakończył.

Jeśli masz zamiar pokryć farbą niemalowaną wcześniej powierzchnię, musisz zacząć od gruntowania. Malowanie wstępne ma za zadanie zamknięcie porów i zmniejszenie chłonności betonu. Dlaczego powinno ci na tym zależeć? Wpływa to na wydajność malowania i polepszenie przyczepności kolejnych warstw farby. Użyj do tego rozcieńczonej emalii RAFIL Na Beton Emalia Epoksydowa – do warstwy gruntującej dodaj około 20% rozpuszczalnika do wyrobów epoksydowych.

Jeśli jednak chcesz jedynie odnowić wcześniej malowaną nawierzchnię, to na początku musisz dokładnie ją oczyścić. Przed przystąpieniem do malowania upewnij się, że posadzka jest czysta (nie może być na niej żadnych tłustych plam), sucha i odpylona. Wszelkie plamy po olejach zmyj z użyciem rozcieńczalnika do wyrobów poliwinylowych i chlorokauczukowych. Jeśli zauważysz jakieś nierówności lub ubytki – koniecznie je uzupełnij. Następnie powinieneś usunąć wszelkie naloty organiczne za pomocą środka grzybobójczego. Po wykonaniu tych czynności umyj raz jeszcze podłoże zwykłą, czystą wodą i pozostaw je do wyschnięcia.

Jak malować posadzkę betonową?

Wszystko gotowe? Czas zabrać się do pracy! Istotna w tym momencie powinna być dla ciebie pogoda. Poczekaj na bezdeszczowy dzień. Temperatura podłogi i otoczenia musi być wyższa lub równa 5°C i nie może przekraczać 30°C. Wilgotność powietrza powinna wynosić nie więcej niż 80%. To bardzo ważne ze względu na to, że warunki, w jakich malujesz, decydują o tym, jak długo schnąć będzie wybrana przez ciebie farba. Co za tym idzie – przekłada się to również na właściwości powstałej powłoki.

Do malowania użyj wałka lub pędzla. Pierwszą warstwę nałóż równolegle do ściany, w której znajduje się brama lub drzwi. Maluj równoległymi pasami. Kolejną warstwę możesz nanieść po upływie od godziny do nawet doby – wszystko zależy od rodzaju farby oraz wspomnianych wyżej warunków, temperatury i wilgotności powietrza. Kolejną warstwę rozprowadź ją w przeciwnym kierunku niż pierwszą.

Jeśli z jakichś przyczyn nie mogłeś nanieść kolejnych warstw po czasie rekomendowanym przez producenta używanego produktu, pamiętaj o tym, by zmatowić powłokę. Przetrzyj ją papierem ściernym, ale zrób to delikatnie. Później oczyść posadzkę z pyłu. Wtedy będzie gotowa do naniesienia kolejnej warstwy farby.

Zabezpieczenie posadzki w garażu – jak to zrobić?

Podłoże w garażu jest narażone na uszkodzenia, zabrudzenia i pylenie. To może zmniejszyć jego trwałość. Zabezpieczenie podłogi betonowej przed wilgocią to bardzo istotna sprawa, jeśli chcesz, by przed długi czas wyglądała jak w dniu malowania.

Pęknięcia, odpryski czy miejscowe zmiany koloru to tylko jedne z wielu następstw szkodliwego działania wilgoci na powierzchnie betonowe. Jeśli chcesz zwiększyć odporność posadzki na szkodliwe czynniki, powinieneś użyć odpowiedniego impregnatu. Zabezpieczenie posadzki przed wilgocią będzie niezwykle proste dzięki zastosowaniu specjalistycznych środków.

Zabezpieczenie posadzki przed wodą – wybierz odpowiedni środek

Żywice epoksydowe nie emitują żadnych substancji lotnych. To bezpieczne preparaty – mogą być wykorzystywane nawet w szpitalach czy szkołach! Zaletami takich środków są trwałość i duża odporność na ścieranie. Do impregnowania powierzchni betonowej posłużą ci też wyroby akrylowo-silikonowe.

Jak nanieść taki środek? Ponownie – musisz odpowiednio przygotować do tego powierzchnię. Beton musi być oczyszczony. Stara farba, zabrudzenia czy tłuste plamy są niedopuszczalne. Będzie ci potrzebny pędzel lub wałek. Możesz też rozprowadzić substancję poprzez natrysk. Pamiętaj o założeniu okularów i rękawic ochronnych przed przystąpieniem do pracy!

Ważne jest, byś – podobnie jak w przypadku malowania powierzchni betonowej – w czasie nakładania impregnatu zadbał o to, by podłoże było chronione przed deszczem i intensywnym słońcem. Zaimpregnowaną podłogę możesz użytkować dopiero po 24 godzinach od nałożenia preparatu. Impregnowanie należy powtarzać co 3 lub 4 lata.

Podsumowanie

Malowanie garażu to wymagające zadanie, ale efekt końcowy jest tego wart. Aby uzyskać trwałą i estetyczną powierzchnię, pamiętaj o kilku ważnych zasadach.

Pierwszym krokiem jest odpowiednie przygotowanie podłoża. Beton przed malowaniem musi być oczyszczony, odtłuszczony i zaimpregnowany środkiem grzybobójczym. Istotna jest również pogoda podczas malowania – optymalna temperatura to powyżej 5°C, a wilgotność - poniżej 80%.

Do malowania posadzki betonowej najlepiej wybrać farbę epoksydową. Nałożenie dwóch warstw farby wałkiem lub pędzlem równoległymi pasami zapewni trwałą i odporną na ścieranie powłokę. W przypadku dłuższej przerwy w malowaniu, pierwszą warstwę należy zmatowić papierem ściernym.

Stosując się do tych zasad, można samodzielnie pomalować posadzkę betonową w garażu i cieszyć się piękną i trwałą powierzchnią przez wiele lat. Pamiętaj o dokładnym przeczytaniu instrukcji producenta farby i stosuj się do tych zaleceń!

Ostatnie wpisy:

Dostępność szerokiej gamy barw tynków zewnętrznych skutecznie zawęża wybór koloru pokrycia dachowego. Kiedy zdecydujesz się na zielony dach, rozważ raczej jasne kolory elewacji. Idealnie podkreślą wyjątkowy odcień pokrycia dachowego.Dach i elewacja to dwa największe elementy zewnętrzne budynku, które wpływają na estetykę obiektu. Dlatego tak ważne jest ich umiejętne kolorystyczne zgranie. Kiedy staniesz przed wyborem idealnej barwy dla tynków zewnętrznych, pamiętaj, aby kierować się nie tylko własnym gustem. Równie ważne będzie otoczenie oraz kolor pozostałych elementów budynku. Dachówka, elewacja, a nawet stolarka okienna i drzwiowa, powinny tworzyć spójną całość i współgrać z sąsiedztwem obiektu.

To musi być dobrze przemyślana decyzja

Jeśli zależy ci na stworzeniu cieszącej oko koncepcji, daj sobie czas do namysłu. Decyzję podejmij już na etapie planowania inwestycji. Pamiętaj, że pokrycie dachowe zostanie położone o wiele szybciej niż tynki. Oczywiście zdanie będziesz mógł jeszcze zmienić, ale to wybrany przez ciebie zielony kolor dachówki ograniczy współgrającą paletę kolorów. A które barwy dobrze sprawdzą się w połączeniu z zielenią?

Klasyczna baza, to zawsze dobre rozwiązanie

Jeśli chcesz sprawić, by budynek wyróżniał się elegancją i ponadczasowym wyglądem, dobrym pomysłem będzie połączenie zielonego dachu z klasyczną bielą. Ta od kilku sezonów nieprzerwanie gości na ścianach polskich domów i jest ceniona za uniwersalność. Biel sprawdzi się zarówno przy nowoczesnych projektach, jak i podczas remontowania elewacji starszych budynków. Doskonale pasuje do każdego stylu architektury. Mimo że niemal od razu widać na niej zabrudzenia i zapewne będzie konieczne częstsze jej odświeżanie niż w przypadku innych kolorów, to właśnie biel pozwala na łatwe łączenie jej z innymi kolorami elementów budynku.Drugim klasycznym wyborem, który idealnie podkreśli zielony kolor dachu, będzie szarość. Tuż obok bieli uznawana jest za barwę uniwersalną, którą połączysz z dowolną kolorystyką i fakturą. To ważne, jeśli nie chcesz się ograniczać do jednego koloru ścian zewnętrznych budynku.

Coś bardziej nietypowego? Biel i szarość nie muszą się kojarzyć się z monotonią. Na każdą klasykę można znaleźć nietuzinkowy pomysł. Chcąc połączyć zielony dach z niebanalną elewacją, warto wzbogacić biel i szarość o elementy z naturalnego drewna lub kamienia. Efekt takiego połączenia będzie wyglądał oryginalnie i bardzo elegancko.Postaw na jasne koloryZielony dach idealnie skomponuje się nie tylko z bielą i szarościami, ale także z innymi jasnymi kolorami, takimi jak:• beż• delikatne odcienie żółci• pastelowe zielenieJeśli zdecydujesz się na jeden z tych trzech odcieni, możesz mieć pewność, że świetnie podkreśli on zielony kolor dachu i idealnie sprawdzi się w każdym otoczeniu. Taka kolorystyka doskonale wkomponuje się w zieleń otaczającą budynek, a także sąsiednie wielobarwne zabudowania. Dodatkowo ściany w takich tonacjach, mimo że jasne, brudzą się wolniej niż te pomalowane faktycznie na biało.

Odważ się wyróżnić

Jeśli zdecydujesz się na zielony dach, kolor elewacji nie musi być wyłącznie jasny i pastelowy. Ciekawe, a zarazem niebanalne, rozwiązanie uzyskasz poprzez pomalowanie zewnętrznych ścian budynku w odcieniach: brązu, grafitu, czy też ciemnej zieleni. Zdecydowanie najodważniejszym rozwiązaniem będzie użycie tynku o nasyconej żółtej barwie. W połączeniu z zielonym dachem niewątpliwie wyróżni Twój dom w okolicy i przykuje uwagę niejednego przechodnia.

Tych połączeń lepiej unikać

W naturze zieleń łączy się z wieloma barwami, dlatego wydawać by się mogło, że zielony dach można zestawić z dowolnym odcieniem elewacji. Niestety, gdy kolor staje się elementem architektury, łączenie go z niektórymi barwami nie jest już tak trafne. By nie popaść w przesadę i zamiast estetycznego efektu nie uzyskać wrażenia kiczowatej i zdecydowanie nieprzemyślanej koncepcji, zielony dach nie powinien być łączony z kolorami takimi jak czerwień, pomarańcz, niebieski, fiolet czy granat.

Dlaczego kolor ma tak wielkie znaczenie?

Gra kolorów powinna być dobrze przemyślana i idealnie dopasowana do wszystkich elementów budynku. Odpowiednia barwa elewacji podkreśli zielony kolor dachu, a także wyeksponuje pozostałe walory architektoniczne budynku i doskonale wkomponuje go w otoczenie.Umiejętne łączenie barw wpływa nie tylko na walory estetyczne, ale również niesie ze sobą dodatkowe korzyści. Jakie? Za sprawą kolorów można optycznie zmienić proporcje budynku. Jasne barwy wizualnie powiększą metraż obiektu. Odwrotny efekt uzyskasz, stosując ciemne odcienie. Te zdecydowanie lepiej sprawdzą się na większych powierzchniach. Kolorystyka obiektu wpłynie również na temperaturę wewnątrz budynku.

Kolor wybrany? Czas na odpowiedni produkt

Gdy już podejmiesz decyzję, z jakim kolorem elewacji ostatecznie połączyć zielony dach, pozostanie jeszcze sprawa zakupu odpowiedniego produktu. Nieważne, czy wybierzemy biel, czy pastelową zieleń, czy odcień brązu przypominający drewno, warto poświęcić chwilę na wybranie preparatu, który pozwoli długo cieszyć się efektem naszej pracy. Czym się kierować przy wyborze?Farby i emalie do elewacji powinny charakteryzować się wysoką odpornością na uszkodzenia mechaniczne i zarysowania powierzchni. Plusem będzie także odporność na ścieranie, dobre krycie i odpowiednia trwałość kolorów, by szczególnie pastelowe barwy szybko nie straciły swojej intensywności.

Zawsze możesz też zmienić kolor dachu. Jest to spore przedsięwzięcie, ale na pewno dużo prostsze niż zmiana koloru elewacji. Postaw wówczas na najwyższej jakości produkt, który stworzy wytrzymałą, odporną na mechaniczne uszkodzenia powłokę. Do przemalowania dachu użyj profesjonalnej farby do malowania pokryć dachowych „Radach”. Oprócz szerokiej gamy kolorystycznej, farba cechuje się dobrą odpornością na działanie zmiennych warunków atmosferycznych, światła słonecznego, UV, „kwaśnego deszczu”, wilgoci, wody i czynników chemicznych. Powłoka farby jest termoplastyczna i wytrzyma działanie zmiennych temperatur. Niestraszny jej siarczysty mróz czy letnie upały.

Zobacz inne artykuły

• Dach domu w jasnych kolorach – zainspiruj się!
• Dach w jasnym kolorze – najlepsze kolory jasnych farb do dachów
• Dobieramy kolor dachu do antracytowych okien – porady i inspiracje
• Jak dobrać kolor ogrodzenia do czerwonego dachu domu?
• Dobieramy kolor dachu do antracytowych okien – porady i inspiracje

Dobrze przemyślany projekt i profesjonalne wykonanie elementów konstrukcyjnych domu to podstawa. Cała reszta to czynniki, które będą wpływać na samopoczucie domowników. Biorąc pod uwagę, że kolor dachu i okien to wybór na długie lata, troska o to, by odpowiadał twoim wymaganiom estetycznym, jest jak najbardziej uzasadniona. Jeśli zastanawiasz się nad tym, jaki kolor dachu wybrać do brązowych okien, ten artykuł jest przeznaczony dla ciebie.

Różne odcienie brązu – który wybrać?

W palecie brązów znajduje się wiele odcieni – od ciemnych i chłodnych dębów, przez tradycyjny orzech, elegancki mahoń, aż po ciepły złoty dąb. Każdy z nich będzie komponował się z innym kolorem dachu i elewacji.

Ciemny dąb

Wybierany jest do domów z ogrodem, w których bliskość zieleni podkreśla jego głęboką, kawową barwę. Dobrze sprawdza się jako obramowanie dużych okien. Wtedy ciemny kolor nie przytłacza bryły budynku.

Złoty dąb

To wybór dla osób, które dążą do stworzenia przytulnej aranżacji. Słoneczny odcień złotego dębu sprawdza się także jako element ocieplający nowoczesną konstrukcję.

Jasny dąb

To właściwie beż, nie brąz, najjaśniejszy odcień w palecie. Może być dobrą alternatywą dla standardowych, białych ram okiennych, nie rzuca się w oczy, a jednocześnie stanowi ciekawy element stonowanej architektury.

Dąb rustykalny

Wprowadzany jest często jako element drewnianych domów czy projektów, które nawiązują do tradycyjnego wiejskiego stylu. Widoczność słoi i stonowana, naturalna barwa podkreślają swojski charakter budynku.

Orzech

Jest najbardziej uniwersalnym odcieniem w palecie brązów. Komponuje się z większością brył, nie dominuje wnętrza.

Mahoń

Mahoniowe okna są zobowiązujące, wymagają bardziej przemyślanej oprawy. Nie mogą przytłoczyć wnętrza ani bryły budynku, stąd też lepiej łączyć je z lekkimi, neutralnymi kolorystycznie elementami.

Brązowe okna mogą być wykonane z drewna lub PVC z okleiną. Kolor okien plastikowych może być inny wewnątrz i na zewnątrz budynku.

Wybieramy kolor dachu pasujący do okien

Aby całość konstrukcji była wizualnie spójna, dach, stolarka i elewacja muszą się ze sobą komponować i dopełniać kolorystycznie. Zastanawiasz się, jaki kolor dachu wybrać do brązowych okien? Mamy kilka porad, dzięki którym dowiesz się, jak łączyć te elementy, by osiągnąć efektowny rezultat.

Jaki kolor dachu wybrać do okien w odcieniu orzecha?

Orzechowe okna są uniwersalne. Łączy się je z dachami w odcieniach czerwieni, ciemnej szarości oraz z czernią. Należy pamiętać o tym, że w przypadku czerwonej dachówki lepiej sprawdza się biała, jasnoszara lub kremowa elewacja. Inne, bardziej wyraziste, kolory mogą w tym połączeniu dawać pstrokaty, mało schludny efekt. Ciemna dachówka w połączeniu z orzechem pozostawia pewną dowolność, jeśli chodzi o kolor elewacji. Połączenie z barwą kremową, beżową lub brązową elewacji powinno dać korzystny efekt.

Jaki kolor dachu wybrać do okien ciemny dąb?

Ciemne okna wymagają pewnej konsekwencji. Lepiej będą wyglądały z ciemnym dachem i jasną elewacją w przypadku wielopiętrowych budynków, natomiast w przypadku domów parterowych lepszym rozwiązaniem będzie połączenie ich z jaśniejszą dachówką – na przykład szarą lub ceglaną – i białą elewacją. Powyższa zasada sprawdza się szczególnie w sytuacji, gdy okna nie są duże. Takie zagranie barwami sprawi, że całość stanie się lżejsza.

Jaki kolor dachu wybrać do okien mahoń?

Neutralny. Czerwień czy cegła raczej nie będą dobrym pomysłem. Sprawdzi się tu czerń, ciemna szarość, a także ciemna wiśnia. Elewacja raczej powinna być zimna – biała lub w odcieniach szarości, niekoniecznie jasnej. Jednak w przypadku ciemniejszych barw należy wziąć pod uwagę kształt bryły. Proste, smukłe budynki z dużymi oknami będą prezentować się w takiej aranżacji lepiej, niskie z rozbudowanym dachem – zdecydowanie gorzej.

Czy kształt dachu ma znaczenie przy wyborze koloru?

Zdecydowanie tak. Wielospadowe, mansardowe dachy są najbardziej rzucającą się w oczy częścią domu. Decydując się na kolor dachówki, musimy pamiętać, że będzie to dominujący element, który w pewnym sensie zdefiniuje całą bryłę. Lekkie, dwuspadowe dachy dają większą dowolność, jeśli chodzi o wybór koloru dachówki. Znaczenie ma też liczba i wielkość okien dachowych oraz kąt nachylenia dachu. Zasada, która gwarantuje sukces, jest prosta: im prostszy dach, tym więcej możliwości. I to zarówno w kwestii koloru, jak i rodzaju pokrycia. Tu sprawdzą się falowania i wysoki profil. Skomplikowana połać dachowa lepiej prezentuje się z prostym, harmonijnym pokryciem.

Mamy nadzieję, że pytanie o to, jaki kolor dachu wybrać do konkretnych okien, nie będzie ci już spędzać snu z powiek. Życzymy zatem wielu udanych aranżacji!

Planujesz remont dachu, na którym widoczne są już pierwsze uszkodzenia lub rdza? A może budujesz swój dom od zera? Warto pomyśleć nad kolorystyką, która będzie spójna z całą elewacją. Efekt tej decyzji będzie widoczny przez długie lata. Podpowiadamy, kiedy warto zastosować jasne kolory dachu i dlaczego to idealny pomysł na wykończenie domu.

Dlaczego warto postawić na jasne kolory dachu?

Jasne kolory oraz modne pastelowe odcienie to bardzo subtelne i delikatne rozwiązanie. Dzięki nim pokrycie dachowe wygląda estetycznie i pozwala wyróżnić twój dom spośród innych.

Dach w jasnych kolorach jest dobrym rozwiązaniem ze względu na komfort mieszkańców. Im ciemniejszy odcień, tym szybciej pokrycie dachowe się nagrzewa. W praktyce oznacza to, że jeśli wybierzesz jasny kolor dachu, absorbcja ciepła nie będzie tak intensywna. Barwy takie jak czerń lub bordowa czerwień sprawią, że dach w słoneczne dni będzie nagrzewał się bardzo szybko, znacząco podnosząc temperaturę na poddaszu.

Jasne kolory dachu z łatwością dopasujesz do kolorów elewacji, a także dodatkowych elementów takich jak rynny, okna dachowe, a nawet kostka brukowa. To również dobre rozwiązanie, jeśli bierzesz pod uwagę wygląd całego domu na tle otoczenia, w którym mieszkasz. Jasne kolory – na przykład delikatny odcień brązu czy szarość – prezentują się naturalnie i zawsze będą chętnie wybierane.

Kolor dachu a elewacja

Gdy wybierasz odpowiedni odcień, zwróć uwagę na jego spójność z elewacją. Dobrze, jeśli kolor ścian jest jaśniejszy od pokrycia dachowego, a odcień dachu pojawia się także w innych elementach. Pamiętaj, że dom to nie tylko elewacja oraz pokrycie dachowe. To także stolarka okienna, drzwi, taras czy elementy dekoracyjne. Odcienie powinny być podobne, aby tworzyły jednolitą całość.

Jasne kolory dachu – takie jak brąz czy szarość – doskonale komponują się z naturalnym drewnem, który występuje w elewacji domu czy stolarce okiennej. Z kolei jasnoszary dach będzie świetnie pasować do elewacji w odcieniu kości słoniowej, a także naturalnego kamienia na przykład przed wejściem. Okna mogą być czarne, białe lub w kolorze naturalnego drewna. Tego typu odcienie będą także pasować do kostki brukowej w szarym kolorze. Dzięki temu wygląd całego domu zyska na spójności. Z kolei dach w ciepłych kolorach będzie dobrze komponował się z elewacją w kolorze żółtym, beżowym lub ecru.

Świetnym pomysłem jest zastosowanie odpowiedniej farby do dachu, dzięki której wykończysz także inne elementy. Dobrym pomysłem jest np. Farba na dach „Radach”. Dzięki takiej farbie na dach, którą wykorzystasz także do zabezpieczenia takich materiałów jak blachy ocynkowane, z łatwością pomalujesz rynny, parapety oraz inne elementy na zewnątrz. W ten sposób stworzysz jednolitą całość, a pokrycie dachowe będzie wizualnie pasować do całego domu.

Dach a otoczenie domu

Dom to nie tylko elewacja oraz dach, ale także otoczenie, w jakim się znajduje. Jeśli planujesz budowę w miejscu, w którym jest wiele drzew, krzewów i zieleni – jasne kolory dachu będą idealnie się komponować z otoczeniem. Pstrokata czerwień czy głęboka czerń nie będą oddawały piękna natury tak dobrze jak jasne odcienie dachu. Dzięki takiej kolorystyce zyskasz subtelny oraz naturalny efekt. Dom będzie wyglądać jak uzupełnienie całości naturalnego otoczenia.
Wybierasz kolor dachu? Zwróć także uwagę na ogrodzenie domu. Dach w odcieniu jasnej szarości będzie prezentować się doskonale wraz z czarną konstrukcją oraz słupkami z naturalnego kamienia.

W jakich stylach sprawdzi się jasny dach?

Niezależnie od tego, w jakim stylu jest twój dom, pokrycie dachowe w jasnych kolorach okaże się strzałem w dziesiątkę. To bardzo uniwersalne rozwiązanie.

Jasny dach jest częstym wyborem osób, które mieszkają w domu typu stodoła. Szary dach, który z daleka kojarzy się nawet ze srebrem, doskonale komponuje się z elewacją imitującą naturalne drewno. Uzupełnieniem mogą być duże przeszklenia, co razem daje atrakcyjny efekt. Co istotne, pastelowe oraz jasne odcienie sprawdzą się w rozbudowanych konstrukcjach. To doda całości efektu „lekkości”. Im jaśniejszy kolor – tym mniej przytłoczy wygląd twojego domu.

Na pewno wyróżnisz swój dom spośród innych, jeśli zdecydujesz się na dach oraz elewację w tym samym kolorze – białym. To rozwiązanie dość odważne, jednak coraz częściej spotykane w nowoczesnych projektach.

Beton dość jednoznacznie kojarzy się z materiałem wytrzymałym, a przez to trwałym. Praktyka szybko pokazuje jednak, że chociaż z pewnością to materiał o bardzo dobrych własnościach mechanicznych, to jego powierzchnia wcale nie jest wieczna. Zanieczyszczenia czy zbierająca się w mikroszczelinach woda – to wszystko powoduje powolne niszczenie struktury betonu. Czym skutecznie zabezpieczyć beton?

Wybierz z głową

Prawdopodobnie najbardziej ekstremalną formą poradzenia sobie z niszczeniem betonowej posadzki jest… ułożenie na niej płytek (oczywiście po odpowiednim przygotowaniu powierzchni). To rozwiązanie z pewnością miałoby sens, gdyby tylko nie było nie tylko bardzo czasochłonne, ale też horrendalnie drogie w stosunku do innych możliwości. Przyjrzyjmy się zatem produktom, jakie są dostępne w sklepach, a które pomogą chronić betonowe powierzchnie.

Żywica?

Żywice syntetyczne to substancje, które znalazły zastosowanie w wielu gałęziach nauki czy przemysłu. Przede wszystkim żywice epoksydowe cechują się bardzo dobrymi parametrami oraz tworzeniem bardzo szczelnej, doskonale przylegającej do powierzchni powłoki.Żywica to jednak dobry produkt pod pewnym specyficznym warunkiem – jeśli zależy ci na pozostawieniu widocznej surowej powierzchni. W praktyce sama żywica do zabezpieczania betonu jest stosowana raczej rzadko, większe zastosowanie znajdując w stolarstwie, gdzie przezroczystość warstwy ochronnej faktycznie jest pożądana.

Czy warto używać impregnatu?

Impregnaty do betonu to kolejna pozycja na liście środków, których możemy użyć. Decyzja o wyborze tego środka powinna być podyktowana warunkami, na jakie narażona będzie betonowa powierzchnia. Impregnaty tworzą cienką warstwę ochronną, która nie cechuje się zbyt wysoką wytrzymałością – wnika jednak w głąb betonu, bardzo dobrze zabezpieczając go przed wilgocią. To dobry wybór do zastosowania na pionowych powierzchniach, które nie będą narażone na ścieranie czy nacisk.Warto jednak pamiętać, by wybrać produkt, który zapewni paroprzepuszczalność – najczęściej na bazie związków krzemoorganicznych. Brak tej cechy sprawi, że para próbująca przeniknąć przez beton (jeśli to na przykład ściana zewnętrzna, narażona szczególnie w zimie na duże różnice temperatur po obu stronach) dosłownie zniszczyć naniesioną powłokę, a tym samym pozbawić beton ochrony.

Farby – tak, ale odpowiednie

Tradycyjne farby do malowania ścian pełnią głównie funkcję estetyczną – nic dziwnego, ściany raczej nie są narażone na obciążenia czy ścieranie, dlatego nie jest istotne zapewnienie im odpowiedniej ochrony chemicznej czy mechanicznej. Wybór farb specjalistycznych jest jednak szeroki – te na bazie żywicy są przeznaczone właśnie dla ciebie, jeśli zależy ci na odpowiednim zabezpieczeniu betonowych powierzchni.Wybór odpowiedniego rodzaju farby do betonu zależy od tego, co i gdzie chcemy pomalować. Farby epoksydowe, np. Emalia epoksydowa BETONMAL, są bardzo wytrzymałe mechanicznie i chemicznie, ale nieodporne na promieniowanie UV, przez co ich zastosowanie na zewnątrz wymaga dodatkowego zabezpieczania odpowiednim lakierem. Wówczas sięgnij po Lakier poliuretanowy BETONMAL, który, dzięki efektywnej penetracji porowatego podłoża oraz doskonałej przyczepności, wzmacnia je i uszczelnia. Dodatkowo tworzy jednolitą, gładką powłokę, która będzie estetyczna, szczelna i łatwo utrzymasz ją w czystości.Farby epoksydowe to z pewnością dobry wybór na posadzkę w warsztacie lub garażu, a także w innych pomieszczeniach, w których ryzyko zabrudzenia podłogi jest szczególnie duże. Warto jednak pamiętać, że farby epoksydowe są powszechnie stosowane w przemyśle, gdzie narażone są na naprawdę trudne warunki. Być może w przydomowym warsztacie nie będzie nam potrzebna aż tak skuteczna i trwała powłoka, a zakup bardziej ekonomicznej farby okaże się równie dobrym wyborem?Farby poliuretanowe cechują się mniejszą wytrzymałością – to jednak dobry wybór, jeśli chcesz pomalować miejsce zacienione na zewnątrz. W tej roli sprawdzą się także farby alkidowe, cenione za bardzo dobry stosunek ceny do jakości, należy jednak pamiętać, że nie powinny być używane w miejscach, gdzie poziom wilgoci jest stale wysoki lub istnieje ryzyko ciągłego kontaktu z wodą. Nie nadają się także do malowania powierzchni silnie nasłonecznionych.

Nie da się ukryć, że czynników, które warunkują wybranie odpowiedniej formy zabezpieczenia betonu jest wiele. Nasze preferencje dotyczące koloru, natężenie ruchu, łatwość czyszczenia, odporność na konkretny rodzaj zabrudzeń – to wszystko definiuje rodzaj produktu, który powinieneś wybrać. Prawdopodobnie najbardziej popularnym rozwiązaniem wciąż pozostają farby na bazie żywic syntetycznych, jednak i tutaj warto pamiętać, że odpowiedni rodzaj farby także zależy od tego, gdzie i w jakim celu chcemy ją wykorzystać. Na pewno dobrze zastanowić się przed malowaniem powierzchni zewnętrznych, narażonych na działanie światła słonecznego – w przypadku pomieszczeń wybór jest znacznie szerszy i uzależniony od naszych potrzeb i budżetu przeznaczonego na remont.

Zobacz inne artykuły

• Betonowe tarasy w kolorze – najlepsze aranżacje
• Czym i jak pomalować ogrodzenie betonowe – porady eksperta
• Farby dekoracyjne do drewna, betonu i metalu – jak wybierać?
• Farby do betonu
• Farby do betonu – rodzaje, właściwości i zastosowanie

Stale nierdzewne są bardzo drogie ze względu na sposób produkcji oraz użyte przy wytopie pierwiastki. Nic dziwnego, że znaleziono szereg metod, które pozwalają uzyskać przynajmniej czasową odporność na korozję. Jednym z nich jest cynkowanie blach – czyli zanurzenie ich w roztopionym cynku, który tworzy na metalu powłokę bardzo spowalniającą proces korozji. Niestety warstwa ocynku nie jest wieczna i jej dodatkowe zabezpieczenie odpowiednią farbą jest konieczne, jeśli chcesz powstrzymać rdzę na naprawdę długi czas.

Po co malować ocynk?

Chociaż z pewnością można położyć dach z blachy całkowicie nierdzewnej, to prawdopodobnie rachunek za materiał mógłby przyprawić niejedną osobę o zawrót głowy. Blachy ocynkowane oferują bardzo dobry stosunek jakości do ceny – warstwa ochronna skutecznie chroni metal przed szkodliwym działaniem wilgoci, jednak wraz z upływem czasu skuteczność tego rozwiązania maleje. Jeśli chcemy, by twój dach służył naprawdę długo, należy wybrać odpowiedni rodzaj dodatkowej ochrony w postaci farby, która skutecznie powstrzyma wilgoć.

Jaka farba?

W przypadku malowania metalowych czy betonowych powierzchni schemat jest zawsze niemal ten sam – powierzchnię należy odtłuścić i wyszlifować oraz odpylić. W przypadku blachy ocynkowanej sprawa robi się trudniejsza, bo sama powłoka cynkowa jest chropowata – jej szlifowanie oznacza zniszczenie warstwy ocynku, a użycie nieodpowiedniej farby spowoduje powstanie tzw. zjawiska igłowania. Innymi słowy: chropowata powierzchnia sprawi, że naniesiona powłoka będzie nieszczelna, a tym samym bezużyteczna.

Do skutecznego pomalowania ocynkowanych powierzchni (a także fosforanowanych czy ogółem powlekanych przemysłowo) niezbędna będzie nam farba przeznaczona do tego zadania, na przykład RADACH.

Farba przeznaczona do malowania dachu musi charakteryzować się jednoczesną odpornością na wilgoć, światło słoneczne i promieniowanie UV, a w skrajnych przypadkach także na kwaśne deszcze i duże wahania temperatur. Szczególnie w polskim klimacie ten ostatni czynnik jest kluczowy. Na szczęście większość obecnych na rynku farb przeznaczonych do blach ocynkowanych doskonale radzi sobie zarówno z siarczystymi mrozami, jak i piekielnymi upałami.

Malowanie blachy ocynkowanej - jak tego nie zepsuć?

Blacha przed malowaniem powinna oczywiście zostać dokładnie (a nawet bardzo dokładnie) odtłuszczona, wyczyszczona i wysuszona – także ze śladów korozji, jeśli ta zdążyła się już pojawić. Pamiętaj jednak, by pod żadnym pozorem nie używać twardych, drucianych szczotek, rozpuszczalników czy ścierniw – prawdopodobnie skończy się to uszkodzeniem powłoki cynkowej.

Jeśli dach był już w przeszłości malowany, a stara powłoka nie wymaga usunięcia (jest szczelna i nie łuszczy się), wystarczy ją delikatnie zmatowić drobnoziarnistym papierem ściernym, by zapewnić nowej powłoce odpowiednią przyczepność. Farby RADACH nie powinno jednak stosować się na podłoża, które były już impregnowane lub hydrofobizowane.

Malowanie dachu z blachy - w jakich warunkach malować?

Malowanie blachy ocynkowanej nie wymaga warunków różnych od farb przeznaczonych do innych powierzchni lub zastosowań:
• Słoneczny – ale nie upalny! – dzień, bez mgły i deszczu.
• Temperatura podłoża w zakresie 5 do 35°C (oraz 3°C wyższa od temperatury punktu rosy).
• Temperatura otoczenia w zakresie 10 do 35°C.
• Wilgotność względna powietrza mniejsza niż 80%.

Chociaż farbę możesz nanosić mechanicznie lub przy pomocy pędzla lub wałka, to prawdopodobnie najszybszą i najskuteczniejszą metodą – także przy docieraniu do trudno dostępnych miejsc czy wszelkiego rodzaju załamań – będzie pędzel. Pamiętaj jednak, by wybrać ten z miękkim włosiem i nie przeciągać nim wiele razy w tym samym miejscu. Unikniesz wówczas osłabienia naniesionej już powłoki. Drugą warstwę powinieneś nanosić co najmniej po sześciu godzinach od wyschnięcia wcześniejszej.

Samą farbę przed użyciem wystarczy jedynie dokładnie wymieszać.

Zabezpieczenie ocynkowanej blachy nie musi być drogie i czasochłonne – wystarczy wybrać tylko odpowiedni rodzaj farby. Ta zapewni ci nie tylko skuteczną ochronę przed wszechobecną korozją, ale też pozwoli znacznie poprawić parametry wizualne pomalowanego dachu.

Ostatnie wpisy: