Beton, który kiedyś kojarzył się z chłodem i zwykle nie budził pozytywnych skojarzeń, dziś jest uważany za stylowy i modny materiał, który może nadać przestrzeni nietuzinkowy charakter. Daje też spore możliwości w zakresie zmiany wyglądu powierzchni, a malowanie betonu na balkonie czy w innych miejscach wcale nie musi być skomplikowane. Sprawdź, czym zabezpieczyć i pomalować beton na balkonie oraz dlaczego to takie ważne.

Czym pomalować beton na balkonie – wybór farby

Malowanie betonu na zewnątrz to nie tylko kwestia estetyki – betonowe płyty tarasowe czy betonową wylewkę po prostu trzeba pomalować. Dlaczego? Bez odpowiedniego wykończenia i zabezpieczenia beton będzie szybko niszczeć. Jest to materiał chłonny, a woda wnikająca w struktury betonu oraz wszelkie uszkodzenia, szczeliny i rysy, w wyniku zmian temperatury może zamarzać i prowadzić do dalszych zniszczeń. Poza tym niepomalowany beton jest podatny na powstawanie trudnych do usunięcia plam. Farba do betonu powinna być przede wszystkim odporna na wilgoć i działanie czynników atmosferycznych, a także powinna chronić powierzchnię przed uszkodzeniami mechanicznymi.

Czym pomalować beton na balkonie? Najlepiej wybierz farbę przeznaczoną konkretnie do powierzchni betonowych. Emalia powinna zwiększać odporność powierzchni na ścieranie i zarysowania. Musi być odporna na działanie warunków atmosferycznych, wilgoci czy promieni UV, a także na zmiany temperatury. Bardzo dobrym rozwiązaniem jest zastosowanie emalii epoksydowej. Jest to wyjątkowy rodzaj farby, która składa się z dwóch składników – żywicy epoksydowej i specjalistycznego utwardzacza. Aby emalia zyskała odpowiednie właściwości, należy zmieszać ze sobą oba składniki. Przykładem takiej farby jest Rafil NA BETON Emalia epoksydowa dwuskładnikowa, która charakteryzuje się bardzo dobrą przyczepnością do podłoża i niezwykłą trwałością. Ma też bardzo dobre walory antypoślizgowe i jest odporna na ścieranie.
Aby farba zachowała swoje właściwości, należy odpowiednio przygotować beton do malowania i, co bardzo ważne, przestrzegać instrukcji na opakowaniu.

Malowanie betonu na zewnątrz – przygotowanie podłoża

Zanim przejdziesz do malowania betonu na balkonie, przygotuj powierzchnię. Bez tego malowanie może być nieefektywne, a nawet najlepsza farba nie spełni swoich funkcji. Wyczyszczone, suche i odkurzone podłoże sprawi, że emalia będzie się łatwo rozprowadzać, dobrze przytwierdzi się do betonu i będzie skutecznie go chronić.

Co zatem zrobić, żeby przygotować beton na balkonie do malowania? Wiele zależy od tego, czy malujesz stary, czy nowy beton.
Malowanie nowego betonu na balkonie – takiego, który jest suchy, czysty i mocny:

• oczyść beton z kurzu i tłuszczu,
• usuń warstwę mleczka i szlamu cementowego,
• odpyl beton.

Pamiętaj, że do malowania betonu na balkonie możesz przystąpić dopiero po około miesiącu od jego położenia. W tym czasie beton zdąży dobrze się związać, ale też… zabrudzić. W związku z tym nie pomijaj etapu czyszczenia powierzchni, nawet wtedy, gdy malujesz nowy beton.

Malowanie starego, surowego betonu, który wcześniej nie był pomalowany:
• usuń luźno związane fragmenty betonu,
• odtłuść powierzchnię i usuń inne zanieczyszczenia,
• uzupełnij ewentualne ubytki,
• przeszlifuj powierzchnię i na koniec dokładnie ją odpyl.

Malowanie betonu na balkonie, który był już pomalowany:
• usuń luźno związane, łuszczące się fragmenty farby,
• odtłuść i wyczyść całą powierzchnię,
• przeszlifuj beton i dokładnie odpyl całe podłoże,
• jeśli korzystasz z detergentów, spłucz je dokładnie wodą.

Ważne!

Zanim zaczniesz malować beton, koniecznie upewnij się, czy powierzchnia jest całkowicie sucha. Malowanie mokrego betonu będzie po prostu nieefektywne, a farba nie spełni swoich funkcji.

Czym zaimpregnować beton na balkonie?

Gruntowanie betonu na balkonie nie w każdym przypadku jest obowiązkowe, ale na pewno nie zaszkodzi. Szczególnie warto zaimpregnować beton chłonny, luźno związany lub sypki. Czym zabezpieczyć beton na balkonie? Postaw na grunt do powierzchni betonowych, który zostawi na powierzchni cienką, ochronną warstwę. Grunt sam w sobie nie zapewni należytej ochrony przed uszkodzeniami czy czynnikami atmosferycznymi, ale wniknie głęboko w strukturę betonu, wypełni pory i przygotuje do malowania wybraną emalią. Wzmocni jego konstrukcję, zwiększy odporność na wilgoć i zmniejszy ryzyko pękania farby nawierzchniowej.

Jeśli decydujesz się na malowanie betonu emalią epoksydową Rafil, zagruntuj powierzchnię odpowiednio rozcieńczoną emalią, zgodnie z zaleceniem producenta. Niezależnie od tego, jaki produkt wybierzesz, pamiętaj, by zawsze stosować się do instrukcji producenta.

Malowanie betonu na balkonie – ważne wskazówki

Malowanie betonu na zewnątrz musi być przeprowadzone w odpowiednich warunkach i z zachowaniem zasad bezpieczeństwa. Sprawdź, na co zwrócić uwagę:
• Balkon maluj tylko wtedy, gdy warunki pogodowe są sprzyjające – nie może być wilgotno. Jeśli kilka dni przed malowaniem padał deszcz, być może konieczne będzie przełożenie prac na później – beton musi być całkowicie suchy. Temperatura powietrza również powinna być optymalna – nie za niska i nie za wysoka. Większość farb należy nakładać wtedy, gdy temperatura oscyluje w granicach 10-30°C.
• Farbę nakładaj najlepiej wałkiem lub pistoletem natryskowym.
• Żeby w pełni pokryć beton na balkonie, zwykle należy nałożyć 2-3 warstwy farby, choć oczywiście wszystko zależy od emalii, jaką wybierzesz. Między nakładaniem kolejnych warstw należy zachować odstępy czasowe, wskazane przez producenta. Warstwy farby należy zabezpieczyć dodatkowo bezbarwnym Lakierem Poliuretanowym, Rafil który chroni przed szkodliwym działaniem promieni słonecznych. Czas schnięcia emalii, w zależności od wilgotności oraz temperatury powietrza, to zwykle około 24 godzin. Powłoki utwardzają się całkowicie po około 7 dniach.

Zanim zaczniesz malować beton na balkonie, ubierz się w ochronną odzież i załóż maseczkę oraz okulary, a także zabezpiecz włosy. Po skończonej pracy umyj wszystkie narzędzia, a beton pozostaw do całkowitego wyschnięcia.

Ostatnie wpisy:

1. Dobór powłok malarskich

Aby zapewnić właściwą, długotrwałą ochronę konstrukcji przed korozją należy zastosować optymalnie dobrany zestaw malarski o odpowiedniej dla danego przeznaczenia grubości. Optymalna powłoka malarska powinna być doskonale szczelna, przyczepna do podłoża i wypełniona pigmentem.

Dobór zestawu malarskiego powinien wynikać z wiarygodnych i sprawdzonych przesłanek wysnutych na podstawie badań laboratoryjnych i z przeprowadzonej analizy techniczno - ekonomicznej uwzględniającej wiele czynników, z których najważniejszymi będą:

- agresywność korozyjna środowiska eksploatacji powłoki malarskiej
- kształt konstrukcji oraz rodzaj i stan powierzchni do zabezpieczenia przeciwkorozyjnego
- wymagany okres trwałości powłoki malarskiej
- właściwości powłok (odporność chemiczna, termiczna, mechaniczna )
- możliwość i sposób oczyszczenia powierzchni
- właściwości aplikacyjne farb (grubość powłoki, czas schnięcia, warunki nakładania itp.)
- czas do przeprowadzenia prac uwzględniający warunki atmosferyczne (temperatura, wilgotność powietrza) oraz konieczność sezonowania powłoki przed eksploatacją.
- trwałość powłoki malarskiej w odniesieniu do poniesionych kosztów i przewidywanego okresu eksploatacji
- wymagania ochrony środowiska oraz zabezpieczenia przeciwpożarowego
- aspekty ekonomiczne

2. Przygotowanie podłoża do malowania – informacje ogólne

Bardzo istotnym czynnikiem wpływającym na takie parametry jak: jakość, trwałość i skuteczność ochronnego działania powłok lakierowych jest przygotowanie podłoża do malowania. Efekt oczyszczenia podłoża zależy od doboru właściwej metody czyszczenia, która powinna uwzględniać zarówno charakter zanieczyszczeń, jak i wymagania wyrobu lakierowego co do sposobu przygotowania powierzchni do malowania.

Zanieczyszczeniem nazywa się każdą substancję, której pozostawienie na powierzchni do malowania utrudnia proces malowania, pogarsza jakość i trwałość powłoki malarskiej.

Zanieczyszczenia pozostające na powierzchni do malowania w postaci: rdzy, zendry, pyłów, starych i złuszczonych powłok malarskich, zatłuszczeń, zaklejeń, wilgoci itp. w bardzo negatywny sposób wpływają na powłokę malarską.

Rodzaje zanieczyszczeń:

Zendra, Zgorzelina – są to produkty termicznej obróbki stali w procesie jej przetwarzania składające się z tlenków żelaza ściśle przylegających do podłoża. Zostawienie zendry może powodować np: odspajanie płatów zendry i co za tym idzie powłoki malarskiej, wytwarzanie się ogniwa korozyjnego.

Rdza – jest produktem korozji stali – w postaci uwolnionych tlenków żelaza tworzących warstwy o zmiennych grubościach i w różnych postaciach morfologicznych, słabo przyczepnych do podłoża.

Zatłuszczenia – pochodzić mogą z eksploatacji konstrukcji w środowiskach występowania tłuszczów, smarów, olejów itp. Powodują brak przyczepności powłoki malarskiej.

Pyły – zapylenie atmosfery wynika z działalności przemysłu, spowodowane jest warunkami atmosferycznymi i prowadzeniem prac oczyszczenia powierzchni. Pyły sprzyjają utrzymywaniu wilgoci na powierzchni powłoki malarskiej.

Wilgoć – pojawia się na powierzchni podłoża w wyniku: opadów atmosferycznych (mgły); kondensacji na podłożu w określonych warunkach, związanej z występowaniem jej w powietrzu. Efektem wilgoci może być np. korozja podpowłokowa

Zanieczyszczenia jonowe; sole – niewidoczne gołym okiem, sole rozpuszczalne w wodzie takie jak chlorki, siarczany, azotany – działają destrukcyjnie na powłokę malarską i stymulują korozję i sprzyjają utrzymywaniu wilgoci.

Stara powłoka malarska – procesy starzenia się powłok, korozja podpowłokowa, działania mechaniczne powodują z czasem zniszczenie powłoki. Charakter i wielkość tych zniszczeń decydują o przyczepności kolejnej warstwy.

Kryteria doboru sposobu oczyszczania powierzchni

Dobór metody oczyszczania powierzchni przed malowaniem wymaga uwzględnienia wielu czynników takich jak:

• wielkość i kształt powierzchni, przedmiotu
• rodzaj powierzchni
• ilość i rodzaj zanieczyszczeń
• agresywność środowiska korozyjnego

Charakter zanieczyszczeń powierzchni do malowania wymusza etapowość działań:

- wstępne oczyszczanie usuwające zgrubnie luźne zanieczyszczenia oraz zanieczyszczenia jonowe
- właściwe oczyszczanie usuwa starą powłokę malarską, produkty korozji, nadaje powierzchni odpowiedni profil chropowatości

Powierzchnie zatłuszczone, pokryte pyłami przemysłowymi, osadami solnymi itp. powinno się umyć wodą pod wysokim ciśnieniem (aparat typu Karcher) a następnie przystąpić do właściwego oczyszczania. Powierzchnie gdzie możliwe jest występowanie zanieczyszczeń jonowych, powinno się po właściwym oczyszczeniu umyć czystą wodą z dodatkiem odpowiedniego inhibitora korozji.

Metody oczyszczania mechanicznego

Do mechanicznych metod oczyszczania powierzchni można zaliczyć: skrobanie, młotkowanie, szczotkowanie, szlifowanie, oczyszczanie płomieniowe, obróbkę strumieniowo – ścierną. Główne metody mechanicznego oczyszczania powierzchni to:

• metody ręczne oczyszczania powierzchni dające stopień oczyszczenia powierzchni St 3 – są zalecane dla środowisk atmosferycznych o małym stopniu zanieczyszczenia powietrza.
• metody strumieniowo – ścierne są zalecane dla środowisk atmosferycznych o wyższej agresywności, szczególnie zalecane w środowiskach agresywnych korozyjnie, chemicznych.

Oczyszczanie ręczno – mechaniczne – wykonywane poprzez: szczotkowanie, młotkowanie, szlifowanie przy użyciu narzędzi ręcznych, jak i mechanicznych. Należy je ograniczać do tych przypadków gdzie obróbka strumieniowo – ścierna jest niemożliwa. Tymi sposobami można zgrubnie usunąć np. rdzę, zgorzelinę czy starą powlokę. Po takim oczyszczaniu otrzymuje się powierzchnie gładkie dające mniejszą przyczepność powłoki w stosunku do powierzchni chropowatych.

Obróbka strumieniowo – ścierna – polega na działaniu strumienia ścierniwa wyrzucanego w kierunku oczyszczanej powierzchni za pomocą sprężonego powietrza, wody lub siły odśrodkowej. Metoda ta daje najbardziej optymalne przygotowanie powierzchni do malowania. Rodzaje obróbki: otwarty lub zamknięty obieg ścierniwa, na sucho (na mokro) w osłonie wodnej, średniociśnieniowe (0,3 – 0,5 MPa), wysokociśnieniowe (1,0 – 1,2 MPa), hydrodynamiczne (10 – 200 MPa), odśrodkowe- koła wirnikowe. Na efekt oczyszczania strumieniowo – ściernego wpływa wiele czynników, z których najważniejsze to: ciśnienie sprężonego powietrza;. kąt nachylenia strumienia ścierniwa; odległość dyszy od powierzchni; rodzaj i kształt dyszy; rodzaj, wymiar i kształt ścierniwa.

Oczyszczanie fizykochemiczne – przeprowadzane za pomocą: odtłuszczania rozpuszczalnikowego; mycia alkalicznego, kwaśnego, parowo–wodnego. Pod pojęciem mycia rozumie się usuwanie zanieczyszczeń za pomocą wodnego roztworu środka myjącego. Oczyszczanie tymi metodami ma za zadanie usunięcie: zanieczyszczeń mechanicznych (po obróbce mechanicznej), nagromadzonego brudu (kurz, piasek), zanieczyszczeń jonowych, rdzy. Metody mycia i odtłuszczania powierzchni można podzielić:

a) ze względu na sposób:
- ręczne (przecieranie powierzchni pędzlem, szmatami)
- natryskowe (specjalne urządzenia do natrysku ciśnieniowego typu: pompy membranowe do malowania, aparaty typu Karcher)

b) ze względu na zastosowany środek
- rozpuszczalniki organiczne
- alkaliczne, kwaśne
- środki powierzchniowe - czynne

Metoda natryskowa roztworami wodnymi z uwagi na zawartość efektywnych dodatków myjących nie powoduje korozji podpowłokowej. Zaleca się jednak po właściwym myciu lub odtłuszczaniu wodnymi roztworami myjącymi ponowne zmycie powierzchni czystą wodą wodociągową.

3. Przygotowanie powierzchni w zależności od jej rodzaju

Przygotowanie powierzchni blach i profili stalowych

Do najczęściej występujących zanieczyszczeń powierzchni stalowych należą: rdza i zgorzelina walcownicza, oleje i smary, kurz, pył, luźno związane stare powłoki malarskie, wilgoć, topniki i żużel, chemikalia (np. pozostałości detergentów, sole) oraz opiłki żelaza. Należy także szczególną uwagę zwrócić na usunięcie zanieczyszczeń jonowych oraz odtłuszczenie powierzchni metalu gdyż obecność tych zanieczyszczeń obniża przyczepność powłok: malarskich do metalu oraz może spowodować powstanie różnych wad pokrycia malarskiego. Proces usuwania zanieczyszczeń oraz odtłuszczenia powinien być przeprowadzony przed procesem oczyszczenia powierzchni stalowych.

Zanieczyszczenia usuwane są przez mycie powierzchni wodą pod ciśnieniem. Mycie i odtłuszczanie powierzchni przed czyszczeniem można przeprowadzać ręcznie lub mechanicznie stosując parę wodną, wodę z detergentem, rozpuszczalniki organiczne, środki emulsyjne oraz środki alkaliczne i kwaśne. Szczególnie zalecaną, ze względów ekonomicznych i ekologicznych jest metoda natrysku roztworów wodnych z detergentami biodegradowalnymi. Po umyciu i odtłuszczeniu wodnymi roztworami środków myjących zaleca się dokładne zmycie powierzchni czystą wodą wodociągową.

Informacje i opisy dotyczące metod przygotowania powierzchni za pomocą obróbki strumieniowo – ściernej zawarte są w normie ISO 8504 - 2 , natomiast opis metod ręcznego oczyszczania powierzchni, również z wykorzystaniem narzędzi z napędem mechanicznym zawarty jest w normie ISO 8504 3. Natomiast stopień czystości powierzchni stalowych oczyszczanych metodami ręcznymi, ręczno-mechanicznymi i strumieniowo-ściernymi, najczęściej stosowanymi w praktyce przemysłowej, określa się zgodnie z PN-ISO 8501-1 :1996, natomiast chropowatość podłoża po obróbce strumieniowo-ściernej zgodnie z PN-EN ISO 8503.

Norma PN-ISO 8501-1 określa cztery stopnie skorodowania powierzchni stalowych oraz stopnie przygotowania podłoży stalowych przed nakładaniem farb. Stopnie przygotowania są zdefiniowane za pomocą opisu wyglądu powierzchni po oczyszczeniu oraz wzorców fotograficznych charakterystycznych dla poszczególnych przykładów. Każdy ze stopni przygotowania oznaczony jest odpowiednimi literami określającymi zastosowaną metodę czyszczenia:

• Sa - obróbka strumieniowo-ścierna
Sa l - zgrubna obróbka strumieniowo-ścierna - na oglądanej powierzchni nie mogą występować olej, smary, pył, słabo przylegające: zgorzelina walcownicza, rdza, powłoki malarskie i obce zanieczyszczenia (sole rozpuszczalne w wodzie, pozostałości spawalnicze).
Sa 2 - gruntowna obróbka strumieniowo-ścierna - na oglądanej powierzchni nie mogą występować: olej, smary, pył, większe ślady zgorzeliny walcowniczej, rdzy, starej powłoki malarskiej i obce zanieczyszczenia. Wszystkie szczątkowe zanieczyszczenia silnie przylegają. Powierzchnia szara metaliczna..
Sa 2 1/2 - bardziej gruntowna obróbka strumieniowo-ścierna - na oglądanej powierzchni nie mogą występować: olej, smar, pył, zgorzelina walcownicza, rdza, powłoki malarskie czy obce zanieczyszczenia. Powierzchnia ma prawie jednolitą metaliczną barwę tzw. "prawie białego metalu". Mogą zostać jedynie ślady zanieczyszczeń w postaci zaciemnień w kształcie kropek lub pasków.
Sa 3 - obróbka strumieniowo-ścierna do stali wzrokowo czystej - na oglądanej powierzchni nie może być oleju, smaru, pyłu, zgorzeliny walcowniczej, rdzy, powłoki malarskiej czy obcych zanieczyszczeń. Powierzchnia ma jednolitą metaliczną barwę tzw. "białego metalu".

• St - czyszczenie ręczne i z wykorzystaniem narzędzi o napędzie mechanicznym
St 2 - na oglądanej powierzchni nie mogą występować olej, smary, pył, słabo przylegająca zgorzelina walcownicza, rdza, powłoka malarska i obce zanieczyszczenia; powierzchnia wykazuje metaliczny połysk.
St 3 - wymagania takie jak dla St 2 z tą różnicą, że powierzchnię należy czyścić, dopóki nie nabierze zdecydowanie metalicznego połysku (od metalowego podłoża).

Zabezpieczenie blachy ocynkowanej

Blacha ocynkowana to także dość niekorzystne podłoże dla większości powłok malarskich, ze względu na trudności w uzyskaniu dobrej przyczepności pokrycia malarskiego do gładkiego podłoża. Przygotowanie podłoża należy przeprowadzić następująco:

- odtłuścić podłoże zmywając je roztworem EMULSOLU RN – 1, a następnie spłukać czystą wodą i wysuszyć.

- blachę ocynkowaną sezonowaną można także oczyścić przez zmycie powierzchni roztworem amoniaku (1 – 2 %) z dodatkiem detergentów.
- zanieczyszczenia mechaniczne jak również produkty korozji należy usunąć przez szczotkowanie szczotkami nylonowymi, szczotkami z twardego włosia, naturalnego lub sztucznego, szlifowaniem papierem ściernym. Przygotowane do malowania podłoże powinno być suche i pozbawione wszelkich zanieczyszczeń.

Zabezpieczenie blachy aluminiowej

Powierzchnia aluminiowa ze względów przeciwkorozyjnych i kolorystycznych najczęściej jest pokryta powłoką konwersyjną wytworzoną w procesie elektrochemicznym (utlenianie anodowe) lub chemicznym (chromianowanie, fosforanowanie), polepsza to przyczepność powłoki malarskiej. Przed malowaniem powierzchnię należy oczyścić z luźnej rdzy i innych zanieczyszczeń metodą ręczną lub mechaniczną szczotkami stalowymi, bądź strumieniowo – ścierną za pomocą miękkiego ścierniwa naturalnego. A następnie odtłuścić przez zmycie wodą z detergentem niejonowym.

Przygotowanie powierzchni metali nieżelaznych

Metale nieżelazne są na ogół niezbyt dobrym podłożem dla powłok malarskich, głównie z uwagi na trudności uzyskania dobrej przyczepności do nich pokrycia malarskiego. O złej adhezji decyduje tu duża gładkość powierzchni oraz duża reaktywność cynku, glinu oraz ich stopów, która sprzyja wytwarzaniu dość zwartej i kruchej warstwy tlenków bądź węglanów tych metali, wpływających negatywnie na składniki błonotwórcze powłoki malarskiej. Efektem tego jest brak przyczepności powłoki malarskiej, marszczenie – co może doprowadzić do zniszczenia powłoki.

Powszechnie stosowanym sposobem przygotowania powierzchni metali nieżelaznych przed malowaniem jest wytwarzanie powłoki konwersyjnej metodą chemiczną lub elektrochemiczną. Powłoka konwersyjna jest ściśle związana z metalem, nierozpuszczalna w wodzie i środowisku wywołującym ten proces oraz działa jak izolator elektryczny. Zapewnia przez to większą odporność korozyjną metalu oraz lepszą przyczepność powłoki.

Przygotowanie podłoża betonowego

Podłoże betonowe odpowiednio przygotowane pod zestaw malarski powinno być czyste, bez rys występów i szczelin. Wilgotność powierzchniowej warstwy betonu przeznaczonego do malowania wyrobami epoksydowymi nie powinna przekraczać 3% lub 4% (w zależności od farby). Nierówności powierzchni nie powinny być większe niż 1/3 grubości malarskiego zestawu powłokowego. Wypukłe krawędzie płaszczyzn, naroża i załamania powierzchni należy zaokrąglić. Czynności te powinny być wykonane możliwie wcześnie, zanim beton uzyska pełną wytrzymałość. Należy go odpylić oraz w razie potrzeby odtłuścić. Tłuste plamy należy usuwać przez przecieranie zanieczyszczeń powierzchni tkaniną bawełnianą zmoczoną w odpowiednim rozpuszczalniku. Powierzchnie należy oczyścić za pomocą ręcznych lub mechanicznych stalowych szczotek drucianych lub przez delikatne przepiaskowanie. Obecnie nową metodą czyszczenia betonu jest czyszczenie wodą pod wysokim ciśnieniem.

Świeżo wykonane podłoża betonowe i tynki powinny być malowane po określonym czasie utwardzania i karbonizacji. Okres ten podany jest w instrukcjach stosowania poszczególnych farb. Powierzchnia tynków przygotowana do malowania. odpowiadająca wymaganiom normy PN- 70/B-101100, powinna być czysta, gładka, równa, bez rys, spękań, wykwitów, zacieków, tłuszczów, pyłów i innych zanieczyszczeń. Tynki powinny wykazywać wystarczającą wytrzymałość mechaniczną oraz nie powinny ścierać się przy potarciu ręką.

Ważną rzeczą w przygotowaniu tynków przed malowaniem jest: usunięcie starych powłok klejowych i wapiennych oraz mycie i nawilżenie powierzchni. Stare tynki, w celu usunięcia z nich zanieczyszczeń, zmywa się wodnymi roztworami mydła za pomocą szczotek o twardym włosiu.

Ostatnie wpisy:

Utwardzacz do farby czy do lakieru może przyspieszać proces wysychania emalii i sprawić, że powłoka będzie odporniejsza na uszkodzenia, czynniki atmosferyczne czy wilgoć. Sprawdź, do jakich farb zawsze trzeba dodać utwardzacz i jak wybrać utwardzacz do lakieru.

Z tego artykułu dowiesz się:

- co daje utwardzacz do farby i lakieru,
- ile wlać utwardzacza do farby lub lakieru,
- czym są farby epoksydowe i jakie utwardzacze się do nich stosuje,
- czym są lakiery poliuretanowe i z jakimi utwardzaczami działają,
- jakie są rodzaje utwardzaczy do lakierów.

Co daje utwardzacz do farby i lakieru? Po co się go stosuje?

Dwuskładnikowe farby czy lakiery składają się, jak sama nazwa wskazuje z dwóch składników: farby czy lakieru i dedykowanego utwardzacza. W układach dwukomponentowych niezbędne jest dodanie utwardzacza, nie można go pominąć. Zadaniem utwardzacza jest nadanie odpowiednich, pożądanych w danym układzie właściwości chemicznych i mechanicznych. To producent określa rodzaj i ilość utwardzacza w danym połączeniu – wybór utwardzacza w układzie dwukomponentowym zależy od typu żywicy, warunków utwardzania układu oraz deklarowanych właściwości już gotowej powłoki. Ponadto odpowiedni utwardzacz spowoduje, że emalia będzie bardziej przyczepna, trwalsza i odporniejsza na uszkodzenia mechaniczne, wilgoć czy działanie trudnych warunków atmosferycznych.

Oczywiście nie każda farba wymaga dodania utwardzacza, ale w przypadku farb dwuskładnikowych będzie to niezbędne. Przykładem produktów, do których stosujemy utwardzacze są farby epoksydowe, czy lakiery poliuretanowe.

Wskazówka!

Ważne jest, aby w układach dwukomponentowych zawsze mieszać farbę bądź lakier z utwardzaczem ściśle do danego układu dedykowanym tzn. od jednego producenta, w proporcjach przez niego określonych. Nie należy samodzielnie dobierać utwardzacza do układu. Skorzystanie w pełni z zaleceń producenta da nam finalnie wyrób gotowy o potwierdzonych parametrach zarówno chemicznych jak i mechanicznych.

Ile wlać utwardzacza do farby lub lakieru?

Odpowiednie proporcje w przypadku utwardzaczy do farb i lakierów są kluczowe dla osiągnięcia sukcesu i otrzymania zadowalającego efektu malowania. Ilość utwardzacza zawsze musi być precyzyjnie określona przez producenta, ponieważ zależy ona od składu recepturowego i ilości substancji wiążącej. Jeśli utwardzacza będzie za mało lub za dużo, farba bądź lakier nie uzyskają deklarowanych przez producenta właściwości.

Utwardzacz do farb epoksydowych

Emalia epoksydowa jest farbą żywiczną, produkowaną na bazie syntetycznych żywic epoksydowych. Aby uzyskać mieszaninę o pożądanych właściwościach, należy żywicę zmieszać z utwardzaczem – tylko w duecie taka farba będzie miała odpowiednie właściwości.
Rodzaj utwardzacza i typ żywicy mogą warunkować właściwości farby. W związku z tym należy zawsze wybierać farby i utwardzacze jednego producenta, np. produkty Rafil NA BETON. Układ dwukomponentowy Rafil NA BETON emalia epoksydowa dwuskładnikowa to emalia wraz z drugim uzupełniającym składnikiem - utwardzaczem. Ta dwuskładnikowa emalia tworzy antypoślizgową, trwałą i elastyczną powłokę odporną na ścieranie i uderzenia. Uzyskana powłoka jest ponadto odporna na wodę, środki myjąco-odkażające oraz wybrane substancje chemiczne.
Farby epoksydowe sprawdzają się doskonale do zabezpieczania podłoży betonowych w halach produkcyjnych, warsztatach mechanicznych, magazynach przemysłowych, garażach, piwnicach, czy kotłowniach.

Utwardzacze do lakierów poliuretanowych

Dwuskładnikowe lakiery poliuretanowe podobnie jak emalie dwuskładnikowe, składają się z produktu bazowego, którego substancję błonotwórczą tworzą żywice oraz z utwardzacza, który w reakcji z żywicą bazową formuje poliuretan. Poliuretany dwukomponentowe cechuje dosyć szybkie schnięcie w temperaturze otoczenia, duża odporność mechaniczna i chemiczna gotowej powłoki, a przede wszystkim bardzo dobra odporność na zmienne warunki atmosferyczne.

Ważne!

Po wymieszaniu bazy żywicznej i utwardzacza emalia czy lakier ma określony czas przydatności do użycia. Zawsze sprawdzaj w karcie produktu, jaka jest żywotność produktu po zmieszaniu.

Utwardzacze do lakierów

Na rynku dostępnych jest wiele rodzajów utwardzaczy do lakierów. Przy wyborze konkretnego produktu należy zawsze postępować zgodnie z zaleceniami producenta. Nigdy nie należy samodzielnie dobierać utwardzacza do danego układu dwukomponentowego!

Niektóre utwardzacze, np. do lakieru akrylowego, mogą być dostępne w wersji standardowej lub szybkiej. Szybkie utwardzacze powodują, że czas wysychania lakieru jest znacznie skrócony. Wiąże się to jednak także z krótszą żywotnością takiej mieszanki – informacja o możliwości zastosowania „przyspieszacza” również musi być zawarta w karcie technicznej danego lakieru, brak takiej informacji wyklucza jego stosowanie.

Układy dwukomponentowe zawsze wymagają dodania ściśle określonego składnika drugiego, natomiast nie należy stosować utwardzaczy w układach jednokomponentowej bez jednoznacznego zalecenia producenta – może to spowodować degradację całego układu. Zawsze należy kierować się uwagami zawartymi w kartach technicznych producenta i ściśle stosować się do jego zaleceń.

Ostatnie wpisy:

Wypoczynek na świeżym powietrzu to przyjemność, której nie sposób przecenić. Zwłaszcza, jeżeli możesz pozwolić sobie na relaks w estetycznie i przytulnie urządzonej przestrzeni – w ogrodzie, na tarasie, werandzie czy balkonie ozdobionym feerią barw, zapachów i kształtów. Sprawdź, jak stworzyć takie miejsce z kolorowymi, metalowymi donicami na kwiaty.

Donice metalowe – piękne i funkcjonalne

Donice zewnętrzne – zarówno balkonowe, jak i ogrodowe – narażone są na działanie naprawdę trudnych warunków. Podlewanie i zraszanie roślin, opady atmosferyczne, wiatr, skrajne temperatury, promieniowanie UV, uszkodzenia mechaniczne… To tylko kilka przykładów tego, z czym na co dzień mierzą się donice metalowe na zewnątrz. Jak łatwo się domyślić, muszą być one wyjątkowo wytrzymałe.

Nie mniej ważna niż kwestie praktyczne jest estetyka. Ogromną popularnością cieszą się aktualnie metalowe donice na kwiaty w soczystych, intensywnych kolorach. Kobaltowy niebieski, neonowy róż, makowa czerwień czy kanarkowa żółć – te barwy są teraz na topie!
Energetyzujące kolory ciekawie komponują się zarówno z zielonymi, jak i kwitnącymi roślinami. Co więcej, sprawiają, że ogród czy balkon prezentują się wesoło, przyjaźnie i nowocześnie.

Donice metalowe: do ogrodu i na balkon

Donice metalowe na zewnątrz występują w niemal wszystkich rozmiarach i kształtach. W zależności, od roślin, które chcesz w nich zasadzić oraz stylu Twojego ogrodu czy balkonu, możesz zdecydować się na:

• doniczki okrągłe,
• donice kwadratowe,
• donice podłużne,
• donice kaskadowe metalowe,
• donice podwieszane,
• donice podłogowe,
• doniczki na stelażach stojących,
• doniczki z systemem haków (do zawieszenia na balustradzie),
• doniczki podwieszane, w których rośliny rosną do góry nogami.

Wybierając odpowiedni model, powinieneś wziąć pod uwagę kwestie estetyczne: kształt, sposób montażu oraz oczywiście kolorystykę. W neonowych donicach najlepiej prezentują się minimalistyczne rośliny zielone, np. różnorodne zioła (bazylia, oregano, tymianek, mięta). Kwiaty kwitnące mogą ciekawie prezentować się w doniczkach, które korespondują z kolorem ich płatków.
Drugą kwestią, jaką musisz uwzględnić przy wyborze, są potrzeby roślin, jakie zamierzasz uprawiać. Sprawdź, czy Twoje rośliny mają tendencję do głębokiego ukorzeniania się (niezbędna będzie głęboka donica), czy lepiej rosną, kiedy są sadzone w rzędach (dotyczy to np. aksamitek, pelargonii), czy może jednak preferują odosobnienie i dużą przestrzeń (krzewy, drzewka).

Metalowe donice na balkon i do ogrodu – zrób to sam

Kolorowe, nowoczesne donice metalowe to rozwiązanie, które łączy w sobie zarówno funkcjonalność, jak i piękno. Niestety, często wiąże się to z wysoką ceną – zwłaszcza, gdy chcesz przesadzić do nowych pojemników wiele kwiatów. Jeżeli nie chcesz przepłacać, możesz zdecydować się na projekt DIY i po prostu przemalować metalowe donice na kwiaty.
Oto, czego będziesz potrzebować:
• Narzędzia i preparaty do oczyszczenia powierzchni – papier ścierny, szczotka druciana, preparat do odtłuszczania (np. Rafil PREPARAT DO ODTŁUSZCZANIA). Przydatna (jednak niekonieczna) może okazać się szlifierka, którą usuniesz resztki starej farby lub ogniska rdzy.
• Farba gruntująca – zapewni wysoką przyczepność i zwiększy ochronne właściwości emalii. Nasza propozycja to Rafil PODKŁAD CHLOROKAUCZUKOWY.
• Narzędzia i akcesoria do malowania – farba malarska lub kartony (zabezpieczysz nimi swój obszar roboczy), pędzel, wałek.
• Farba do metalowych powierzchni – nasz typ to Rafil CHLOROKAUCZUK, gwarantujący najlepszą ochronę przed trudnymi warunkami pogodowymi i zabezpieczenie przed rdzą na wiele lat. Co ważne, emalia występuje w aż 20 modnych, soczystych odcieniach, spośród których z łatwością wybierzesz swoje ulubione.

Kolorowe doniczki to doskonały sposób na zmianę oblicza Twojego ogrodu lub tarasu. A także okazja do satysfakcjonującej, kreatywnej pracy na weekend lub długi, letni wieczór. Zwłaszcza, jeżeli zdecydujesz się, by udekorować donice samodzielnie – przy pomocy niezawodnych produktów Rafil.

Ostatnie wpisy: