Kolory dachu pasujące do brązowych okien – najlepsze inspiracje
Przeczytasz w 5 min
Udostępnij
Z tego artykułu dowiesz się:
Dobrze przemyślany projekt i profesjonalne wykonanie elementów konstrukcyjnych domu to podstawa. Cała reszta to czynniki, które będą wpływać na samopoczucie domowników. Biorąc pod uwagę, że kolor dachu i okien to wybór na długie lata, troska o to, by odpowiadał twoim wymaganiom estetycznym, jest jak najbardziej uzasadniona. Jeśli zastanawiasz się nad tym, jaki kolor dachu wybrać do brązowych okien, ten artykuł jest przeznaczony dla ciebie.
Różne odcienie brązu – który wybrać?
W palecie brązów znajduje się wiele odcieni – od ciemnych i chłodnych dębów, przez tradycyjny orzech, elegancki mahoń, aż po ciepły złoty dąb. Każdy z nich będzie komponował się z innym kolorem dachu i elewacji.
Ciemny dąb
Wybierany jest do domów z ogrodem, w których bliskość zieleni podkreśla jego głęboką, kawową barwę. Dobrze sprawdza się jako obramowanie dużych okien. Wtedy ciemny kolor nie przytłacza bryły budynku.
Złoty dąb
To wybór dla osób, które dążą do stworzenia przytulnej aranżacji. Słoneczny odcień złotego dębu sprawdza się także jako element ocieplający nowoczesną konstrukcję.
Jasny dąb
To właściwie beż, nie brąz, najjaśniejszy odcień w palecie. Może być dobrą alternatywą dla standardowych, białych ram okiennych, nie rzuca się w oczy, a jednocześnie stanowi ciekawy element stonowanej architektury.
Dąb rustykalny
Wprowadzany jest często jako element drewnianych domów czy projektów, które nawiązują do tradycyjnego wiejskiego stylu. Widoczność słoi i stonowana, naturalna barwa podkreślają swojski charakter budynku.
Orzech
Jest najbardziej uniwersalnym odcieniem w palecie brązów. Komponuje się z większością brył, nie dominuje wnętrza.
Mahoń
Mahoniowe okna są zobowiązujące, wymagają bardziej przemyślanej oprawy. Nie mogą przytłoczyć wnętrza ani bryły budynku, stąd też lepiej łączyć je z lekkimi, neutralnymi kolorystycznie elementami.
Brązowe okna mogą być wykonane z drewna lub PVC z okleiną. Kolor okien plastikowych może być inny wewnątrz i na zewnątrz budynku.
Wybieramy kolor dachu pasujący do okien
Aby całość konstrukcji była wizualnie spójna, dach, stolarka i elewacja muszą się ze sobą komponować i dopełniać kolorystycznie. Zastanawiasz się, jaki kolor dachu wybrać do brązowych okien? Mamy kilka porad, dzięki którym dowiesz się, jak łączyć te elementy, by osiągnąć efektowny rezultat.
Jaki kolor dachu wybrać do okien w odcieniu orzecha?
Orzechowe okna są uniwersalne. Łączy się je z dachami w odcieniach czerwieni, ciemnej szarości oraz z czernią. Należy pamiętać o tym, że w przypadku czerwonej dachówki lepiej sprawdza się biała, jasnoszara lub kremowa elewacja. Inne, bardziej wyraziste, kolory mogą w tym połączeniu dawać pstrokaty, mało schludny efekt. Ciemna dachówka w połączeniu z orzechem pozostawia pewną dowolność, jeśli chodzi o kolor elewacji. Połączenie z barwą kremową, beżową lub brązową elewacji powinno dać korzystny efekt.
Jaki kolor dachu wybrać do okien ciemny dąb?
Ciemne okna wymagają pewnej konsekwencji. Lepiej będą wyglądały z ciemnym dachem i jasną elewacją w przypadku wielopiętrowych budynków, natomiast w przypadku domów parterowych lepszym rozwiązaniem będzie połączenie ich z jaśniejszą dachówką – na przykład szarą lub ceglaną – i białą elewacją. Powyższa zasada sprawdza się szczególnie w sytuacji, gdy okna nie są duże. Takie zagranie barwami sprawi, że całość stanie się lżejsza.
Jaki kolor dachu wybrać do okien mahoń?
Neutralny. Czerwień czy cegła raczej nie będą dobrym pomysłem. Sprawdzi się tu czerń, ciemna szarość, a także ciemna wiśnia. Elewacja raczej powinna być zimna – biała lub w odcieniach szarości, niekoniecznie jasnej. Jednak w przypadku ciemniejszych barw należy wziąć pod uwagę kształt bryły. Proste, smukłe budynki z dużymi oknami będą prezentować się w takiej aranżacji lepiej, niskie z rozbudowanym dachem – zdecydowanie gorzej.
Czy kształt dachu ma znaczenie przy wyborze koloru?
Zdecydowanie tak. Wielospadowe, mansardowe dachy są najbardziej rzucającą się w oczy częścią domu. Decydując się na kolor dachówki, musimy pamiętać, że będzie to dominujący element, który w pewnym sensie zdefiniuje całą bryłę. Lekkie, dwuspadowe dachy dają większą dowolność, jeśli chodzi o wybór koloru dachówki. Znaczenie ma też liczba i wielkość okien dachowych oraz kąt nachylenia dachu. Zasada, która gwarantuje sukces, jest prosta: im prostszy dach, tym więcej możliwości. I to zarówno w kwestii koloru, jak i rodzaju pokrycia. Tu sprawdzą się falowania i wysoki profil. Skomplikowana połać dachowa lepiej prezentuje się z prostym, harmonijnym pokryciem.
Mamy nadzieję, że pytanie o to, jaki kolor dachu wybrać do konkretnych okien, nie będzie ci już spędzać snu z powiek. Życzymy zatem wielu udanych aranżacji!
Aby zapewnić właściwą, długotrwałą ochronę konstrukcji przed korozją należy zastosować optymalnie dobrany zestaw malarski o odpowiedniej dla danego przeznaczenia grubości. Optymalna powłoka malarska powinna być doskonale szczelna, przyczepna do podłoża i wypełniona pigmentem.
Dobór zestawu malarskiego powinien wynikać z wiarygodnych i sprawdzonych przesłanek wysnutych na podstawie badań laboratoryjnych i z przeprowadzonej analizy techniczno - ekonomicznej uwzględniającej wiele czynników, z których najważniejszymi będą:
- agresywność korozyjna środowiska eksploatacji powłoki malarskiej - kształt konstrukcji oraz rodzaj i stan powierzchni do zabezpieczenia przeciwkorozyjnego - wymagany okres trwałości powłoki malarskiej - właściwości powłok (odporność chemiczna, termiczna, mechaniczna ) - możliwość i sposób oczyszczenia powierzchni - właściwości aplikacyjne farb (grubość powłoki, czas schnięcia, warunki nakładania itp.) - czas do przeprowadzenia prac uwzględniający warunki atmosferyczne (temperatura, wilgotność powietrza) oraz konieczność sezonowania powłoki przed eksploatacją. - trwałość powłoki malarskiej w odniesieniu do poniesionych kosztów i przewidywanego okresu eksploatacji - wymagania ochrony środowiska oraz zabezpieczenia przeciwpożarowego - aspekty ekonomiczne
2. Przygotowanie podłoża do malowania – informacje ogólne
Bardzo istotnym czynnikiem wpływającym na takie parametry jak: jakość, trwałość i skuteczność ochronnego działania powłok lakierowych jest przygotowanie podłoża do malowania. Efekt oczyszczenia podłoża zależy od doboru właściwej metody czyszczenia, która powinna uwzględniać zarówno charakter zanieczyszczeń, jak i wymagania wyrobu lakierowego co do sposobu przygotowania powierzchni do malowania.
Zanieczyszczeniem nazywa się każdą substancję, której pozostawienie na powierzchni do malowania utrudnia proces malowania, pogarsza jakość i trwałość powłoki malarskiej.
Zanieczyszczenia pozostające na powierzchni do malowania w postaci: rdzy, zendry, pyłów, starych i złuszczonych powłok malarskich, zatłuszczeń, zaklejeń, wilgoci itp. w bardzo negatywny sposób wpływają na powłokę malarską.
Rodzaje zanieczyszczeń:
Zendra, Zgorzelina – są to produkty termicznej obróbki stali w procesie jej przetwarzania składające się z tlenków żelaza ściśle przylegających do podłoża. Zostawienie zendry może powodować np: odspajanie płatów zendry i co za tym idzie powłoki malarskiej, wytwarzanie się ogniwa korozyjnego.
Rdza – jest produktem korozji stali – w postaci uwolnionych tlenków żelaza tworzących warstwy o zmiennych grubościach i w różnych postaciach morfologicznych, słabo przyczepnych do podłoża.
Zatłuszczenia – pochodzić mogą z eksploatacji konstrukcji w środowiskach występowania tłuszczów, smarów, olejów itp. Powodują brak przyczepności powłoki malarskiej.
Pyły – zapylenie atmosfery wynika z działalności przemysłu, spowodowane jest warunkami atmosferycznymi i prowadzeniem prac oczyszczenia powierzchni. Pyły sprzyjają utrzymywaniu wilgoci na powierzchni powłoki malarskiej.
Wilgoć – pojawia się na powierzchni podłoża w wyniku: opadów atmosferycznych (mgły); kondensacji na podłożu w określonych warunkach, związanej z występowaniem jej w powietrzu. Efektem wilgoci może być np. korozja podpowłokowa
Zanieczyszczenia jonowe; sole – niewidoczne gołym okiem, sole rozpuszczalne w wodzie takie jak chlorki, siarczany, azotany – działają destrukcyjnie na powłokę malarską i stymulują korozję i sprzyjają utrzymywaniu wilgoci.
Stara powłoka malarska – procesy starzenia się powłok, korozja podpowłokowa, działania mechaniczne powodują z czasem zniszczenie powłoki. Charakter i wielkość tych zniszczeń decydują o przyczepności kolejnej warstwy.
Kryteria doboru sposobu oczyszczania powierzchni
Dobór metody oczyszczania powierzchni przed malowaniem wymaga uwzględnienia wielu czynników takich jak:
• wielkość i kształt powierzchni, przedmiotu • rodzaj powierzchni • ilość i rodzaj zanieczyszczeń • agresywność środowiska korozyjnego
Charakter zanieczyszczeń powierzchni do malowania wymusza etapowość działań:
Powierzchnie zatłuszczone, pokryte pyłami przemysłowymi, osadami solnymi itp. powinno się umyć wodą pod wysokim ciśnieniem (aparat typu Karcher) a następnie przystąpić do właściwego oczyszczania. Powierzchnie gdzie możliwe jest występowanie zanieczyszczeń jonowych, powinno się po właściwym oczyszczeniu umyć czystą wodą z dodatkiem odpowiedniego inhibitora korozji.
Metody oczyszczania mechanicznego
Do mechanicznych metod oczyszczania powierzchni można zaliczyć: skrobanie, młotkowanie, szczotkowanie, szlifowanie, oczyszczanie płomieniowe, obróbkę strumieniowo – ścierną. Główne metody mechanicznego oczyszczania powierzchni to:
• metody ręczne oczyszczania powierzchni dające stopień oczyszczenia powierzchni St 3 – są zalecane dla środowisk atmosferycznych o małym stopniu zanieczyszczenia powietrza. • metody strumieniowo – ścierne są zalecane dla środowisk atmosferycznych o wyższej agresywności, szczególnie zalecane w środowiskach agresywnych korozyjnie, chemicznych.
Oczyszczanie ręczno – mechaniczne – wykonywane poprzez: szczotkowanie, młotkowanie, szlifowanie przy użyciu narzędzi ręcznych, jak i mechanicznych. Należy je ograniczać do tych przypadków gdzie obróbka strumieniowo – ścierna jest niemożliwa. Tymi sposobami można zgrubnie usunąć np. rdzę, zgorzelinę czy starą powlokę. Po takim oczyszczaniu otrzymuje się powierzchnie gładkie dające mniejszą przyczepność powłoki w stosunku do powierzchni chropowatych.
Obróbka strumieniowo – ścierna – polega na działaniu strumienia ścierniwa wyrzucanego w kierunku oczyszczanej powierzchni za pomocą sprężonego powietrza, wody lub siły odśrodkowej. Metoda ta daje najbardziej optymalne przygotowanie powierzchni do malowania. Rodzaje obróbki: otwarty lub zamknięty obieg ścierniwa, na sucho (na mokro) w osłonie wodnej, średniociśnieniowe (0,3 – 0,5 MPa), wysokociśnieniowe (1,0 – 1,2 MPa), hydrodynamiczne (10 – 200 MPa), odśrodkowe- koła wirnikowe. Na efekt oczyszczania strumieniowo – ściernego wpływa wiele czynników, z których najważniejsze to: ciśnienie sprężonego powietrza;. kąt nachylenia strumienia ścierniwa; odległość dyszy od powierzchni; rodzaj i kształt dyszy; rodzaj, wymiar i kształt ścierniwa.
Oczyszczanie fizykochemiczne – przeprowadzane za pomocą: odtłuszczania rozpuszczalnikowego; mycia alkalicznego, kwaśnego, parowo–wodnego. Pod pojęciem mycia rozumie się usuwanie zanieczyszczeń za pomocą wodnego roztworu środka myjącego. Oczyszczanie tymi metodami ma za zadanie usunięcie: zanieczyszczeń mechanicznych (po obróbce mechanicznej), nagromadzonego brudu (kurz, piasek), zanieczyszczeń jonowych, rdzy. Metody mycia i odtłuszczania powierzchni można podzielić:
a) ze względu na sposób: - ręczne (przecieranie powierzchni pędzlem, szmatami) - natryskowe (specjalne urządzenia do natrysku ciśnieniowego typu: pompy membranowe do malowania, aparaty typu Karcher)
b) ze względu na zastosowany środek - rozpuszczalniki organiczne - alkaliczne, kwaśne - środki powierzchniowe - czynne
Metoda natryskowa roztworami wodnymi z uwagi na zawartość efektywnych dodatków myjących nie powoduje korozji podpowłokowej. Zaleca się jednak po właściwym myciu lub odtłuszczaniu wodnymi roztworami myjącymi ponowne zmycie powierzchni czystą wodą wodociągową.
3. Przygotowanie powierzchni w zależności od jej rodzaju
Przygotowanie powierzchni blach i profili stalowych
Do najczęściej występujących zanieczyszczeń powierzchni stalowych należą: rdza i zgorzelina walcownicza, oleje i smary, kurz, pył, luźno związane stare powłoki malarskie, wilgoć, topniki i żużel, chemikalia (np. pozostałości detergentów, sole) oraz opiłki żelaza. Należy także szczególną uwagę zwrócić na usunięcie zanieczyszczeń jonowych oraz odtłuszczenie powierzchni metalu gdyż obecność tych zanieczyszczeń obniża przyczepność powłok: malarskich do metalu oraz może spowodować powstanie różnych wad pokrycia malarskiego. Proces usuwania zanieczyszczeń oraz odtłuszczenia powinien być przeprowadzony przed procesem oczyszczenia powierzchni stalowych.
Zanieczyszczenia usuwane są przez mycie powierzchni wodą pod ciśnieniem. Mycie i odtłuszczanie powierzchni przed czyszczeniem można przeprowadzać ręcznie lub mechanicznie stosując parę wodną, wodę z detergentem, rozpuszczalniki organiczne, środki emulsyjne oraz środki alkaliczne i kwaśne. Szczególnie zalecaną, ze względów ekonomicznych i ekologicznych jest metoda natrysku roztworów wodnych z detergentami biodegradowalnymi. Po umyciu i odtłuszczeniu wodnymi roztworami środków myjących zaleca się dokładne zmycie powierzchni czystą wodą wodociągową.
Informacje i opisy dotyczące metod przygotowania powierzchni za pomocą obróbki strumieniowo – ściernej zawarte są w normie ISO 8504 - 2 , natomiast opis metod ręcznego oczyszczania powierzchni, również z wykorzystaniem narzędzi z napędem mechanicznym zawarty jest w normie ISO 8504 3. Natomiast stopień czystości powierzchni stalowych oczyszczanych metodami ręcznymi, ręczno-mechanicznymi i strumieniowo-ściernymi, najczęściej stosowanymi w praktyce przemysłowej, określa się zgodnie z PN-ISO 8501-1 :1996, natomiast chropowatość podłoża po obróbce strumieniowo-ściernej zgodnie z PN-EN ISO 8503.
Norma PN-ISO 8501-1 określa cztery stopnie skorodowania powierzchni stalowych oraz stopnie przygotowania podłoży stalowych przed nakładaniem farb. Stopnie przygotowania są zdefiniowane za pomocą opisu wyglądu powierzchni po oczyszczeniu oraz wzorców fotograficznych charakterystycznych dla poszczególnych przykładów. Każdy ze stopni przygotowania oznaczony jest odpowiednimi literami określającymi zastosowaną metodę czyszczenia:
• Sa - obróbka strumieniowo-ścierna Sa l - zgrubna obróbka strumieniowo-ścierna - na oglądanej powierzchni nie mogą występować olej, smary, pył, słabo przylegające: zgorzelina walcownicza, rdza, powłoki malarskie i obce zanieczyszczenia (sole rozpuszczalne w wodzie, pozostałości spawalnicze). Sa 2 - gruntowna obróbka strumieniowo-ścierna - na oglądanej powierzchni nie mogą występować: olej, smary, pył, większe ślady zgorzeliny walcowniczej, rdzy, starej powłoki malarskiej i obce zanieczyszczenia. Wszystkie szczątkowe zanieczyszczenia silnie przylegają. Powierzchnia szara metaliczna.. Sa 2 1/2 - bardziej gruntowna obróbka strumieniowo-ścierna - na oglądanej powierzchni nie mogą występować: olej, smar, pył, zgorzelina walcownicza, rdza, powłoki malarskie czy obce zanieczyszczenia. Powierzchnia ma prawie jednolitą metaliczną barwę tzw. "prawie białego metalu". Mogą zostać jedynie ślady zanieczyszczeń w postaci zaciemnień w kształcie kropek lub pasków. Sa 3 - obróbka strumieniowo-ścierna do stali wzrokowo czystej - na oglądanej powierzchni nie może być oleju, smaru, pyłu, zgorzeliny walcowniczej, rdzy, powłoki malarskiej czy obcych zanieczyszczeń. Powierzchnia ma jednolitą metaliczną barwę tzw. "białego metalu".
• St - czyszczenie ręczne i z wykorzystaniem narzędzi o napędzie mechanicznym St 2 - na oglądanej powierzchni nie mogą występować olej, smary, pył, słabo przylegająca zgorzelina walcownicza, rdza, powłoka malarska i obce zanieczyszczenia; powierzchnia wykazuje metaliczny połysk. St 3 - wymagania takie jak dla St 2 z tą różnicą, że powierzchnię należy czyścić, dopóki nie nabierze zdecydowanie metalicznego połysku (od metalowego podłoża).
Zabezpieczenie blachy ocynkowanej
Blacha ocynkowana to także dość niekorzystne podłoże dla większości powłok malarskich, ze względu na trudności w uzyskaniu dobrej przyczepności pokrycia malarskiego do gładkiego podłoża. Przygotowanie podłoża należy przeprowadzić następująco:
- odtłuścić podłoże zmywając je roztworem EMULSOLU RN – 1, a następnie spłukać czystą wodą i wysuszyć.
- blachę ocynkowaną sezonowaną można także oczyścić przez zmycie powierzchni roztworem amoniaku (1 – 2 %) z dodatkiem detergentów. - zanieczyszczenia mechaniczne jak również produkty korozji należy usunąć przez szczotkowanie szczotkami nylonowymi, szczotkami z twardego włosia, naturalnego lub sztucznego, szlifowaniem papierem ściernym. Przygotowane do malowania podłoże powinno być suche i pozbawione wszelkich zanieczyszczeń.
Zabezpieczenie blachy aluminiowej
Powierzchnia aluminiowa ze względów przeciwkorozyjnych i kolorystycznych najczęściej jest pokryta powłoką konwersyjną wytworzoną w procesie elektrochemicznym (utlenianie anodowe) lub chemicznym (chromianowanie, fosforanowanie), polepsza to przyczepność powłoki malarskiej. Przed malowaniem powierzchnię należy oczyścić z luźnej rdzy i innych zanieczyszczeń metodą ręczną lub mechaniczną szczotkami stalowymi, bądź strumieniowo – ścierną za pomocą miękkiego ścierniwa naturalnego. A następnie odtłuścić przez zmycie wodą z detergentem niejonowym.
Przygotowanie powierzchni metali nieżelaznych
Metale nieżelazne są na ogół niezbyt dobrym podłożem dla powłok malarskich, głównie z uwagi na trudności uzyskania dobrej przyczepności do nich pokrycia malarskiego. O złej adhezji decyduje tu duża gładkość powierzchni oraz duża reaktywność cynku, glinu oraz ich stopów, która sprzyja wytwarzaniu dość zwartej i kruchej warstwy tlenków bądź węglanów tych metali, wpływających negatywnie na składniki błonotwórcze powłoki malarskiej. Efektem tego jest brak przyczepności powłoki malarskiej, marszczenie – co może doprowadzić do zniszczenia powłoki.
Powszechnie stosowanym sposobem przygotowania powierzchni metali nieżelaznych przed malowaniem jest wytwarzanie powłoki konwersyjnej metodą chemiczną lub elektrochemiczną. Powłoka konwersyjna jest ściśle związana z metalem, nierozpuszczalna w wodzie i środowisku wywołującym ten proces oraz działa jak izolator elektryczny. Zapewnia przez to większą odporność korozyjną metalu oraz lepszą przyczepność powłoki.
Przygotowanie podłoża betonowego
Podłoże betonowe odpowiednio przygotowane pod zestaw malarski powinno być czyste, bez rys występów i szczelin. Wilgotność powierzchniowej warstwy betonu przeznaczonego do malowania wyrobami epoksydowymi nie powinna przekraczać 3% lub 4% (w zależności od farby). Nierówności powierzchni nie powinny być większe niż 1/3 grubości malarskiego zestawu powłokowego. Wypukłe krawędzie płaszczyzn, naroża i załamania powierzchni należy zaokrąglić. Czynności te powinny być wykonane możliwie wcześnie, zanim beton uzyska pełną wytrzymałość. Należy go odpylić oraz w razie potrzeby odtłuścić. Tłuste plamy należy usuwać przez przecieranie zanieczyszczeń powierzchni tkaniną bawełnianą zmoczoną w odpowiednim rozpuszczalniku. Powierzchnie należy oczyścić za pomocą ręcznych lub mechanicznych stalowych szczotek drucianych lub przez delikatne przepiaskowanie. Obecnie nową metodą czyszczenia betonu jest czyszczenie wodą pod wysokim ciśnieniem.
Świeżo wykonane podłoża betonowe i tynki powinny być malowane po określonym czasie utwardzania i karbonizacji. Okres ten podany jest w instrukcjach stosowania poszczególnych farb. Powierzchnia tynków przygotowana do malowania. odpowiadająca wymaganiom normy PN- 70/B-101100, powinna być czysta, gładka, równa, bez rys, spękań, wykwitów, zacieków, tłuszczów, pyłów i innych zanieczyszczeń. Tynki powinny wykazywać wystarczającą wytrzymałość mechaniczną oraz nie powinny ścierać się przy potarciu ręką.
Ważną rzeczą w przygotowaniu tynków przed malowaniem jest: usunięcie starych powłok klejowych i wapiennych oraz mycie i nawilżenie powierzchni. Stare tynki, w celu usunięcia z nich zanieczyszczeń, zmywa się wodnymi roztworami mydła za pomocą szczotek o twardym włosiu.
Metalowe powierzchnie, które znajdują się na zewnątrz, każdego dnia są narażane na działanie czynników atmosferycznych – od opadów i siarczystego mrozu aż po upał i palące słońce. Aby jak najdłużej zachować nienaganną kondycję, powinny być w odpowiedni sposób zabezpieczane przed korozją. Najlepiej przy użyciu farby w zestawieniu z dedykowanym przez producenta odpowiednim podkładem. Przy użyciu produktów od tego samego producenta wszystkie warstwy będą ze sobą prawidłowo współpracować, a uzyskany efekt dekoracyjny będzie trwały. Sprawdź najlepsze połączenia!
Podkład chlorokauczukowy – co go wyróżnia?
Podkład chlorokauczukowy to specjalistyczny produkt, wykorzystywany do gruntowania powierzchni metalowych, znajdujących się na zewnątrz i narażonych na działanie warunków atmosferycznych.Po nałożeniu na wybraną powierzchnię, podkład tworzy elastyczną powłokę, która pełni dwie funkcje:• przylegając bezpośrednio do metalu, w pewnym stopniu izoluje go od powietrza oraz wody i częściowo przeciwdziała powstawaniu rdzy;• przygotowuje powierzchnię do malowania emalią chlorokauczukową, zapewniając jej doskonałą przyczepność.Rafil PODKŁAD CHLOROKAUCZUKOWY, stosowany pod emalię Rafil CHLOROKAUCZUK, zwiększa jej trwałość oraz właściwości antykorozyjne.
Podkład chlorokauczukowy na rdzę? Zastosowanie
Podkład chlorokauczukowy przeznaczony jest do gruntowania powierzchni stalowych oraz żeliwnych. Sięgnij po niego, jeżeli chcesz malować:• ogrodzenie – bramę, furtkę, przęsła ogrodzeniowe, słupki,• elementy architektury ogrodu – balustrady tarasowe, barierki przy schodach zewnętrznych czy przy werandzie,• urządzenia sportowe i rekreacyjne – bramki, kosze, huśtawki,• konstrukcje budowlane,• maszyny – rolnicze, ogrodnicze czy przemysłowe,• urządzenia mechaniczne i pojazdy – rower, hulajnogę, wózek.Podkład możesz wykorzystać do malowania nowych powierzchni metalowych, a także do renowacji starych elementów. Nie stosuj jednak podkładu chlorokauczukowego bezpośrednio na rdzę (prosto na ognisko korozji) – wpierw odpowiednio przygotuj odnawianą powierzchnię. O tym, jak to zrobić, przeczytasz już za chwilę.– wpierw odpowiednio przygotuj odnawianą powierzchnię. O tym, jak to zrobić, przeczytasz już za chwilę.
Podkład chlorokauczukowy do betonu?
Jeżeli planujesz malowanie elementów betonowych, nie musisz używać podkładu. Emalia chlorokauczukowa może być stosowana bezpośrednio na podłoża betonowe (po co najmniej 4-tygodniowym sezonowaniu) lub na tynki cementowo-wapienne.
Jak używać podkładu chlorokauczukowego – wskazówki
Rafil PODKŁAD CHLOROKAUCZUKOWY stosuj na odpowiednio przygotowaną powierzchnię i postępuj według poniższych wskazówek:• nowe elementy, które nie były nigdy wcześniej malowane, oczyść do uzyskania tzw. srebrnego metalu;• stare powierzchnie dokładnie wyczyść, usuwając z nich stare, luźne fragmenty farby, kurz, brud oraz rdzę;• po usunięciu zanieczyszczeń odtłuść wszystkie metalowe elementy, używając Preparatu do Odtłuszczania Rafil.Na tak przygotowaną powierzchnię nałóż podkład chlorokauczukowy. Możesz użyć do tego celu pędzla, wałka lub natrysku (hydrodynamicznego lub pneumatycznego).
Ile warstw podkładu chlorokauczukowego?
W zdecydowanej większości przypadków wystarczy jedna warstwa podkładu. Jeżeli jednak malowana przez Ciebie powierzchnia jest wyjątkowo podatna na korozję (np. nieustannie narażona jest na kontakt z wodą), możesz zdecydować się na położenie dwóch warstw podkładu chlorokauczukowego.
Jaka farba na podkład chlorokauczukowy?
Podkład chlorokauczukowy dedykowany jest do używania pod emalię chlorokauczukową i tylko w takim połączeniu gwarantuje doskonałą trwałość oraz najlepsze efekty.Warstwa ochronna, zapewniana przez Rafil PODKŁAD CHLOROKAUCZUKOWY i emalię Rafil CHLOROKAUCZUK, jest odporna na uszkodzenia mechaniczne (rysy, otarcia) oraz trudne warunki pogodowe. Dzięki temu długo i skutecznie zabezpiecza metal przed korozją.
Warto wiedzieć!
Podkład pod emalię zawsze wybieraj spośród produktów dedykowanych przez producenta. W ten sposób zyskujesz pewność, że produkty mogą być stosowane łącznie, dobrze ze sobą współpracują i realnie zwiększają swoje właściwości (trwałość, odporność na ścieranie etc.).
Podkład chlorokauczukowy, stosowany w duecie z emalią chlorokauczukową, to gwarancja pełnej i długotrwałej ochrony metalu przed korozją. Sięgnij po niego, aby zabezpieczyć to, co dla Ciebie ważne – ogrodzenie swojego domu, balustradę balkonu czy ulubiony rower.
Trudno wyobrazić sobie ozdobny ogród w stylu boho czy romantycznym bez huśtawki ogrodowej – metalowej czy żeliwnej. Ten piękny element dekoracji ogrodowej lubią też dzieci! W artykule pokazujemy krok po kroku, jak wykonać samodzielnie malowanie huśtawki ogrodowej.
Spis treści: 1. Krok 1: Przygotowanie do renowacji – zabezpieczenie otoczenia 2. Wybór odpowiednich narzędzi do renowacji huśtawki ogrodowej 3. Krok 2: Huśtawki ogrodowe metalowe – czyszczenie 4. Krok 3: Malowanie huśtawki ogrodowej z metalu 5. Porady dotyczące konserwacji huśtawki po renowacji
Huśtawki ogrodowe – metalowe, kute czy żeliwne – to wyposażenie, które zapewnia nie tylko odpoczynek i dobrą zabawę. To także jedne z najpopularniejszych elementów ozdobnych, nadających niepowtarzalny klimat ogrodom, tarasom czy werandom.
Jak sprawić, aby huśtawki ogrodowe metalowe przez długi czas cieszyły oczy? Troskliwie o nie dbając i odnawiając przy pomocy sprawdzonych produktów do metalu. Sprawdź, jak przeprowadzić renowację huśtawki ogrodowej krok po kroku!
Krok 1: Przygotowanie do renowacji - zabezpieczenie otoczenia
Przygotuj miejsce, w którym będziesz pracować! Upewnij się, że pozostałe elementy architektury ogrodowej są zabezpieczone i nie grozi im uszkodzenie czy zabrudzenie farbą. Możesz zakryć je folią lub obłożyć kartonami. Zabezpiecz także podłoże – zwłaszcza jeżeli będzie pracować na kostce brukowej lub płytach chodnikowych, z których trudno będzie usunąć ewentualne zabrudzenia. Kiedy Twoje otoczenie jest odpowiednio przygotowane, czas zająć się huśtawką! Nie sięgaj jednak od razu po pędzel i farbę. Wpierw konieczne będzie dokładne jej oczyszczenie!
Wybór odpowiednich narzędzi do renowacji huśtawki ogrodowej
Huśtawkę ogrodową – metalową albo żeliwną – możesz pomalować przy pomocy wałka, pędzla albo natryskowo. Która metoda będzie najlepsza? To zależy od powierzchni i rodzaju huśtawki. Jeśli jest lekka i ażurowa, malowanie przy pomocy natrysku pneumatycznego będzie oznaczało dużo strat farby. Lepszym rozwiązaniem będzie malowanie pędzlem lub wałkiem.
Większe i płaskie powierzchnie najlepiej malować wałkiem, który daje lepszy efekt dekoracyjny. Trudno dostępne miejsca można pomalować pędzlem, który dotrze w najmniejsze zakamarki.
Jeśli decydujesz się na wałek, zwróć uwagę, aby używać miękkiego wałka flokowego lub innego przeznczonego do aplikacji farb olejnych. Przed malowaniem koniecznie sprawdź, czy farba dobrze przylega do wałka i czy efekt dekoracyjny, jaki to narzędzie pozostawia, jest dla Ciebie akceptowalne.
Chcesz przeprowadzić konserwację huśtawki ogrodowej, malując ją pędzlem? Przyda Ci się pędzel o miękkim włosiu. Ważne, aby przy malowaniu pędzlem unikać wielokrotnego przeciągania, co prowadzi do zmiękczenia poprzedniej warstwy.
Jeśli malujesz metodą natrysku pneumatycznego, zalecana lepkość farby ( Kubek Forda fi 4mm) w przypadku np. farby RAFIL CHLOROKAUCZUK, doskonałej do konserwacji huśtawki ogrodowej to 2535 sek. Dodatek rozcieńczalnika do 25%, a ciśnienie natrysku 0,30,5 MPa. Potrzebujesz 2-3 warstw farby.
Krok 2: Huśtawki ogrodowe metalowe – czyszczenie
Jak skutecznie wyczyścić metalową huśtawkę? Oto nasze porady:
• Pozbądź się starej, odstającej farby, dokładnie przecierając powierzchnię huśtawki drucianą szczotką.
• Jeżeli po pierwszym czyszczeniu nadal zauważasz brud lub rdzę, ponownie użyj szczotki i postaraj się usunąć je z powierzchni huśtawki. To ważny etap, ponieważ zabrudzenia mogą pogorszyć przyczepność, a w konsekwencji spowodować wady powłoki i przedwczesne jej odchodzenie od podłoża.
• Pomimo dokładnego czyszczenia wciąż dostrzegasz duże ogniska korozji? Pomocna może okazać się szlifierka! Użyj jej, aby usunąć grube warstwy rdzy z metalu.
• Po oczyszczeniu huśtawki przejdź do matowienia powierzchni. Użyj do tego celu szlifierki lub papieru ściernego. Postaraj się dokładnie przetrzeć wszystkie zakamarki, zgięcia, łączenia i inne miejsca, do których dostęp jest utrudniony.
• Usuń pył, który powstał podczas czyszczenia i szlifowania – możesz zrobić to na przykład przy pomocy odkurzacza. Powierzchnia metalowej huśtawki powinna być wolna od kurzu, piasku, luźnej rdzy, olejów, smarów, zendry walcowniczej i innych zanieczyszczeń.
• Odtłuść powierzchnię huśtawki przy użyciu odpowiedniego preparatu (np. RAFIL PREPARAT DO ODTŁUSZCZANIA). Podczas tego etapu z metalu usunięte zostaną również ostatnie pozostałości po pyle, kurzu czy brudzie. RAFIL PREPARAT DO ODTŁUSZCZANIA usuwa brud i tłuszcz, odtłuszcza metalową powierzchnię i przygotowuje podłoże do malowania. Preparat dostępny jest w koncentracie do przygotowania 1,25% roztworu roboczego. Nakłada się go gąbką, szczotką, pędzlem lub tkaniną.
Stara huśtawka metalowa przed malowaniem wymaga usunięcia starych powłok i dokładnego oczyszczenia powierzchni.
Warto wiedzieć!
Huśtawki ogrodowe metalowe (rozkładane lub o stałej konstrukcji) mogą wymagać rozkręcenia i rozłożenia na części. Jeżeli dysponujesz odpowiednimi narzędziami i czujesz się na siłach, aby to zrobić – zdecydowanie warto! Dzięki temu będziesz mógł dotrzeć do wszystkich zakamarków, w których może kryć się rdza lub zabrudzenia.
Krok 3: Malowanie huśtawki ogrodowej z metalu
Do pomalowania huśtawki będziesz potrzebować odpowiedniej emalii oraz podkładu – przeznaczonej do metalu, gwarantującej odporność na trudne warunki pogodowe i uderzenia, na które huśtawka jest nieustannie narażona. Najlepszym wyborem bez wątpienia będzie system RAFIL CHLOROKAUCZUK.
Pierwszy etap to pomalowanie huśtawki farbą gruntującą RAFIL PODKŁAD CHLOROKAUCZUKOWY,. Tworzy ona matową, elastyczną powłokę, a przede wszystkim zwiększa przyczepność farby, co finalnie podnosi jej właściwości antykorozyjne. Jeśli pozostawisz podłoże bez zabezpieczenia farbą gruntującą, narazisz huśtawkę na szybkie powstawanie rdzy nalotowej.
Podkład możesz nakładać przy użyciu pędzla. Wystarczy jedna warstwa (możesz zdecydować się na dwie warstwy, jeżeli huśtawka jest szczególnie narażona na rdzę, np. ma stały kontakt z wilgocią)
Po godzinie od nałożenia podkładu możesz pomalować huśtawkę emalią RAFIL CHLOROKAUCZUK. Stworzy ona powłokę odporną na zarysowania, uderzenia i uszkodzenia mechaniczne. Emalia wyróżnia się zwiększoną odpornością na trudne warunki atmosferyczne.
Optymalne powinny okazać się 2-3 warstwy produktu. Do malowania możesz wykorzystać pędzel, wałek lub natrysk. Pamiętaj, aby kolejne warstwy produktu nakładać w czasie od pół godziny do dwóch godzin. Jeśli nie uda Ci się dotrzymać zalecanych czasów, kolejną warstwę możesz nałożyć po minimum 5 dniach.
Gotowe! Huśtawka jest odpowiednio przygotowana do malowania! Możesz mieć pewność, że farba będzie idealnie przylegać do jej powierzchni, dzięki czemu długo zachowa trwałość.
Żeliwna huśtawka ogrodowa w stylu romantycznym.
Porady dotyczące konserwacji huśtawki po renowacji
Aby huśtawka długo zachowała swój piękny wygląd, trzeba o nią właściwie dbać. Najważniejsze zadanie to regularna konserwacja huśtawki ogrodowej. Codzienna pielęgnacja huśtawki (np. z żeliwa) ogranicza się do przecierania jej wilgotną, ale nie mokrą chusteczką.
Co jakiś czas obejrzyj dokładnie całą huśtawkę. Oczyść ją starannie z piasku, ziemi, mchu czy glonów oraz innych zanieczyszczeń. Dobrym pomysłem jest zabezpieczenie huśtawki na zimę lub schowanie jej w miarę możliwości pod zadaszenie.
Huśtawki ogrodowe metalowe dla dzieci najczęściej malowane są na wyraziste, żywe odcienie, np. czerwień, zieleń czy żółć. Wypoczynkowe huśtawki dla dorosłych – wręcz przeciwnie! Ich barwy zwykle ograniczają się do podstawowych – brązu, czerni, bieli czy szarości. Niezależnie od tego, na jaki kolor chcesz pomalować swoją huśtawkę, bez problemu znajdziesz go w palecie RAFIL CHLOROKAUCZUK – ochronno-dekoracyjnej emalii do metalu.
Beton w ogrodzie ma wiele zastosowań. Będzie idealny do stworzenia trwałych i estetycznych obrzeży rabat oraz do budowy podwyższonych rabat betonowych. Jak je zaprojektować? Jakie rośliny wybrać? Przeczytaj poradnik!
Betonowe rabaty to domena ogrodów w stylu nowoczesnym czy minimalistycznym. Doskonale wyglądają w połączeniu z dekoracyjnymi kamieniami, trawami, iglakami czy hortensjami. Wbrew pozorom betonową rabatę możesz wkomponować także do ogrodu w stylu tradycyjnym, naturalistycznym czy wiejskim. W aranżacji ogrodu pomogą farby do betonu Rafil, które ożywią betonową powierzchnię dowolnym kolorem.
Z artykułu dowiesz się, jak zaprojektować rabatę oraz jak wyznaczyć miejsce dla roślin z betonowym obrzeżem. Podpowiemy również, jak zbudować betonowe rabaty warzywne oraz podwyższone rabaty betonowe na trawy czy kwiaty.
Betonowa rabata z bylinami. Beton pomalujesz przy pomocy farby Rafil CHLOROKAUCZUK.
Jak zaplanować i zbudować betonową rabatę?
Betonowa rabata w ogrodzie może mieć różne oblicza. Zacznijmy od wersji najprostszej. Betonowymi obrzeżami (np. krawężnikami) możesz łatwo wydzielić rabatę bylinową czy mieszaną i oddzielić ją od trawnika lub chodnika. Taka rabata betonowa będzie pasować do ogrodu w każdym stylu. Wystarczy dobrać niskie betonowe obrzeża i pomalować je na kolor naturalny, np. brązowy. Zalet betonowych rabat jest mnóstwo – to pomysł na obrzeża czy pojemniki, które przez długi czas będą wyglądały atrakcyjnie. W przeciwieństwie do ich drewnianych odpowiedników, betonu nie trzeba regularnie konserwować, niestraszny mu mróz, wiatr czy słońce.
Drugi pomysł na beton w ogrodzie to rabaty warzywne. Możesz w nich uprawiać dowolne warzywa, w tym pomidory, ogórki czy zioła. Rabata warzywna z betonu jest właściwie niezniszczalna! Do roślin nie trzeba się schylać, a zbiorom nie grożą szkodniki jak nornice czy ślimaki.
Kolejna opcja to rabatka betonowa w formie jednej lub kilku połączonych ze sobą donic. To rozwiązanie na mały metraż, do ogrodów nowoczesnych, minimalistycznych, japońskich. Z betonem pięknie komponują się zimozielone drzewka, iglaki oraz miskanty i inne trawy.
Betonowe obrzeże rabaty.
Wybór odpowiedniego miejsca i kształtu
Projektując rabatę, zacznij od wyboru odpowiedniego miejsca. Rabata powinna komponować się z resztą ogrodu i być widoczna z wielu różnych punktów. Dobierz też właściwą wielkość rabaty. Za szeroka jest trudna do pielęgnacji. Za wąska – nie pozwala rozwinąć się roślinom.
Najprościej jest stworzyć rabaty o kształcie geometrycznym – wytycza się je wtedy przy pomocy palika i sznurka. Najładniejsze są jednak te opływowe czy owalne. Pięknie prezentują się rabaty okrągłe w formie wysp na środku trawnika. W centrum sadzi się wtedy najwyższe rośliny, a niższe – bliżej obrzeży.
Przygotowanie terenu i formy
Przed rozpoczęciem prac trzeba przygotować teren. Musisz zdjąć darń – najlepiej odłożyć ją na wcześniej przyszykowaną folię. Wyciągnij też kłącza i usuń chwasty. Jeśli planujesz wydzielić miejsce z betonowym obrzeżem, całość spulchnij widłami, do zwięzłej gleby nasyp nieco piasku, a całość wyrównaj.
Jeśli planujesz podwyższaną grządkę betonową na warzywa, byliny czy inne rośliny, ziemię oczyść i wyrównaj, aby konstrukcja była stabilna.
Wylewanie betonu i tworzenie struktury
Jest kilka metod na wykonanie betonowej rabaty. Najbardziej pracochłonny (ale i najtańszy) sposób to wylanie betonowej konstrukcji samodzielnie, korzystając z drewnianego deskowania czy innego rodzaju formy. Jest to jednak pomysł dla tych, którzy potrafią pracować z betonem i mają do tego odpowiedni sprzęt.
Początkującym ogrodnikom doradzamy, by kupić gotowe, betonowe panele czy płyty do wykonania podwyższanych grządek lub donic. To półprodukty, które łączy się ze sobą przy pomocy kątowników i śrub, a następnie maluje farbą do betonu. Takie wykonanie rabaty będzie zdecydowanie szybsze.
Na obrzeża betonowe idealne z kolei będą niskie krawężniki. W przeciwieństwie do obrzeży drewnianych czy z tworzywa pozostaną jak nowe przez wiele lat. Bez problemu kupisz je gotowe w dowolnym rozmiarze.
Pielęgnacja i konserwacja rabatki betonowej
Choć beton jest wyjątkowo trwałym i odpornym na warunki pogodowe oraz upływ czasu materiałem, odpowiednia pielęgnacja może dodatkowo wydłużyć jego żywotność oraz poprawić wygląd. Jak zadbać o betonowe elementy w Twoim ogrodzie?
Czyszczenie i usuwanie zabrudzeń
Podstawa pielęgnacji betonowej rabaty, donicy czy obrzeża to regularne czyszczenie i usuwanie zabrudzeń. Należy pozbywać się glonów, mchu, pleśni, ziemi i piasku. Po usunięciu zanieczyszczeń beton trzeba umyć i pozostawić do wyschnięcia.
Malowanie i impregnacja betonu
Kolejny krok to odnawianie betonu przy pomocy odpowiedniej farby. Polecany produkt do malowania betonowych powierzchni w ogrodzie takich jak: obrzeża, donice, pojemniki, podmurówki to farba Rafil CHLOROKAUCZUK. Produkt tworzy trwałą i elastyczną powłokę, odporną na zarysowania, uderzenia i uszkodzenia mechaniczne. Charakteryzuje się zwiększoną odpornością na działanie trudnych warunków atmosferycznych. Co ważne, w przypadku powierzchni betonowych nie wymaga zastosowania podkładu. Dzięki farbie Rafil CHLOROKAUCZUK nadasz betonowym rabatom pożądany kolor – do wyboru masz aż 20 odcieni, od bieli po kolor czarny.
Beton można też zaimpregnować przy pomocy specjalnego środka, który zabezpieczy obiekty przed działaniem czynników atmosferycznych oraz zadba o trwałość koloru.
Pielęgnacja roślin w rabacie
Dbając o betonową rabatę, nie zapomnij o najważniejszym jej elemencie, czyli roślinach. Już na etapie wyboru gatunków i odmian trzeba wziąć pod uwagę stanowisko, w jakim będą rosły. Jeśli rabata jest w miejscu zacienionym, dobierz te, które preferują mniej światła. Jeśli w słonecznym – zadbaj o gatunki ciepłolubne. Wybieraj też rośliny mrozoodporne, aby uniknąć kolejnych nasadzeń.
Dobrym pomysłem jest automatyczne nawadnianie kropelkowe rabaty. Pozwala ono uniknąć żmudnego podlewania i skutecznie zmniejsza rachunki za wodę. Weź pod uwagę zapotrzebowanie roślin na wodę oraz składniki odżywcze i przestrzegaj zasad prawidłowej pielęgnacji. Regularnie podcinaj kwiaty i krzewy, jeśli tego wymagają. Stosuj odpowiednie środki ochrony roślin zawsze, kiedy jest to konieczne.
Beton to dobry materiał do wykonania podwyższanych grządek warzywnych.
Inspiracje i pomysły na dekoracje rabaty
Jak może wyglądać Twoja rabata? Oto kilka dodatkowych wskazówek!
Dodatki do betonowej rabaty
Z betonem doskonale komponuje się drewno. To naturalny materiał, który warto stosować w każdym ogrodzie. Rabata betonowa z drewnianymi elementami będzie prezentować się naturalniej i przytulniej.
Kolorystyka i wybór roślin
Nasza propozycja to rabata wielokolorowa i kwitnąca w różnych porach roku. Dzięki niej ogród będzie atrakcyjny przez cały sezon. Kwiaty jednoroczne zestawiaj więc z bylinami, których ozdobą są liście, takimi jak funkie czy paprocie. Dobieraj rośliny tak, by miały różne okresy wegetacyjne i łącz ze sobą różne kolory i struktury.
Sezonowe ozdoby i dekoracje
Ogród powinien być piękny przez cały rok. W związku z tym warto zaopatrzyć się w rośliny i dekoracje sezonowe. Wiosną będą to tulipany, żonkile, szafirki, hiacynty czy bratki. Jesienią warto kupić kolorowe wrzosy i chryzantemy w pięknych donicach, a do tego dynie i inne jesienne symbole. Dzięki takim zabiegom będziesz cieszyć się ogrodem nawet wtedy, gdy większość kwiatów na rabatach już przekwitnie.
Betonowa donica w ogrodzie – ciekawy element dekoracji w stylu nowoczesnym czy loftowym.
Rabatka betonowa to sposób na niepowtarzalny, nowoczesny ogród. Betonowe elementy na zewnątrz warto konserwować przy pomocy środków Rafil – dzięki temu będą wyglądały efektownie wiele lat!
