1. Dobór powłok malarskich

Aby zapewnić właściwą, długotrwałą ochronę konstrukcji przed korozją należy zastosować optymalnie dobrany zestaw malarski o odpowiedniej dla danego przeznaczenia grubości. Optymalna powłoka malarska powinna być doskonale szczelna, przyczepna do podłoża i wypełniona pigmentem.

Dobór zestawu malarskiego powinien wynikać z wiarygodnych i sprawdzonych przesłanek wysnutych na podstawie badań laboratoryjnych i z przeprowadzonej analizy techniczno - ekonomicznej uwzględniającej wiele czynników, z których najważniejszymi będą:

- agresywność korozyjna środowiska eksploatacji powłoki malarskiej
- kształt konstrukcji oraz rodzaj i stan powierzchni do zabezpieczenia przeciwkorozyjnego
- wymagany okres trwałości powłoki malarskiej
- właściwości powłok (odporność chemiczna, termiczna, mechaniczna )
- możliwość i sposób oczyszczenia powierzchni
- właściwości aplikacyjne farb (grubość powłoki, czas schnięcia, warunki nakładania itp.)
- czas do przeprowadzenia prac uwzględniający warunki atmosferyczne (temperatura, wilgotność powietrza) oraz konieczność sezonowania powłoki przed eksploatacją.
- trwałość powłoki malarskiej w odniesieniu do poniesionych kosztów i przewidywanego okresu eksploatacji
- wymagania ochrony środowiska oraz zabezpieczenia przeciwpożarowego
- aspekty ekonomiczne

2. Przygotowanie podłoża do malowania – informacje ogólne

Bardzo istotnym czynnikiem wpływającym na takie parametry jak: jakość, trwałość i skuteczność ochronnego działania powłok lakierowych jest przygotowanie podłoża do malowania. Efekt oczyszczenia podłoża zależy od doboru właściwej metody czyszczenia, która powinna uwzględniać zarówno charakter zanieczyszczeń, jak i wymagania wyrobu lakierowego co do sposobu przygotowania powierzchni do malowania.

Zanieczyszczeniem nazywa się każdą substancję, której pozostawienie na powierzchni do malowania utrudnia proces malowania, pogarsza jakość i trwałość powłoki malarskiej.

Zanieczyszczenia pozostające na powierzchni do malowania w postaci: rdzy, zendry, pyłów, starych i złuszczonych powłok malarskich, zatłuszczeń, zaklejeń, wilgoci itp. w bardzo negatywny sposób wpływają na powłokę malarską.

Rodzaje zanieczyszczeń:

Zendra, Zgorzelina – są to produkty termicznej obróbki stali w procesie jej przetwarzania składające się z tlenków żelaza ściśle przylegających do podłoża. Zostawienie zendry może powodować np: odspajanie płatów zendry i co za tym idzie powłoki malarskiej, wytwarzanie się ogniwa korozyjnego.

Rdza – jest produktem korozji stali – w postaci uwolnionych tlenków żelaza tworzących warstwy o zmiennych grubościach i w różnych postaciach morfologicznych, słabo przyczepnych do podłoża.

Zatłuszczenia – pochodzić mogą z eksploatacji konstrukcji w środowiskach występowania tłuszczów, smarów, olejów itp. Powodują brak przyczepności powłoki malarskiej.

Pyły – zapylenie atmosfery wynika z działalności przemysłu, spowodowane jest warunkami atmosferycznymi i prowadzeniem prac oczyszczenia powierzchni. Pyły sprzyjają utrzymywaniu wilgoci na powierzchni powłoki malarskiej.

Wilgoć – pojawia się na powierzchni podłoża w wyniku: opadów atmosferycznych (mgły); kondensacji na podłożu w określonych warunkach, związanej z występowaniem jej w powietrzu. Efektem wilgoci może być np. korozja podpowłokowa

Zanieczyszczenia jonowe; sole – niewidoczne gołym okiem, sole rozpuszczalne w wodzie takie jak chlorki, siarczany, azotany – działają destrukcyjnie na powłokę malarską i stymulują korozję i sprzyjają utrzymywaniu wilgoci.

Stara powłoka malarska – procesy starzenia się powłok, korozja podpowłokowa, działania mechaniczne powodują z czasem zniszczenie powłoki. Charakter i wielkość tych zniszczeń decydują o przyczepności kolejnej warstwy.

Kryteria doboru sposobu oczyszczania powierzchni

Dobór metody oczyszczania powierzchni przed malowaniem wymaga uwzględnienia wielu czynników takich jak:

• wielkość i kształt powierzchni, przedmiotu
• rodzaj powierzchni
• ilość i rodzaj zanieczyszczeń
• agresywność środowiska korozyjnego

Charakter zanieczyszczeń powierzchni do malowania wymusza etapowość działań:

- wstępne oczyszczanie usuwające zgrubnie luźne zanieczyszczenia oraz zanieczyszczenia jonowe
- właściwe oczyszczanie usuwa starą powłokę malarską, produkty korozji, nadaje powierzchni odpowiedni profil chropowatości

Powierzchnie zatłuszczone, pokryte pyłami przemysłowymi, osadami solnymi itp. powinno się umyć wodą pod wysokim ciśnieniem (aparat typu Karcher) a następnie przystąpić do właściwego oczyszczania. Powierzchnie gdzie możliwe jest występowanie zanieczyszczeń jonowych, powinno się po właściwym oczyszczeniu umyć czystą wodą z dodatkiem odpowiedniego inhibitora korozji.

Metody oczyszczania mechanicznego

Do mechanicznych metod oczyszczania powierzchni można zaliczyć: skrobanie, młotkowanie, szczotkowanie, szlifowanie, oczyszczanie płomieniowe, obróbkę strumieniowo – ścierną. Główne metody mechanicznego oczyszczania powierzchni to:

• metody ręczne oczyszczania powierzchni dające stopień oczyszczenia powierzchni St 3 – są zalecane dla środowisk atmosferycznych o małym stopniu zanieczyszczenia powietrza.
• metody strumieniowo – ścierne są zalecane dla środowisk atmosferycznych o wyższej agresywności, szczególnie zalecane w środowiskach agresywnych korozyjnie, chemicznych.

Oczyszczanie ręczno – mechaniczne – wykonywane poprzez: szczotkowanie, młotkowanie, szlifowanie przy użyciu narzędzi ręcznych, jak i mechanicznych. Należy je ograniczać do tych przypadków gdzie obróbka strumieniowo – ścierna jest niemożliwa. Tymi sposobami można zgrubnie usunąć np. rdzę, zgorzelinę czy starą powlokę. Po takim oczyszczaniu otrzymuje się powierzchnie gładkie dające mniejszą przyczepność powłoki w stosunku do powierzchni chropowatych.

Obróbka strumieniowo – ścierna – polega na działaniu strumienia ścierniwa wyrzucanego w kierunku oczyszczanej powierzchni za pomocą sprężonego powietrza, wody lub siły odśrodkowej. Metoda ta daje najbardziej optymalne przygotowanie powierzchni do malowania. Rodzaje obróbki: otwarty lub zamknięty obieg ścierniwa, na sucho (na mokro) w osłonie wodnej, średniociśnieniowe (0,3 – 0,5 MPa), wysokociśnieniowe (1,0 – 1,2 MPa), hydrodynamiczne (10 – 200 MPa), odśrodkowe- koła wirnikowe. Na efekt oczyszczania strumieniowo – ściernego wpływa wiele czynników, z których najważniejsze to: ciśnienie sprężonego powietrza;. kąt nachylenia strumienia ścierniwa; odległość dyszy od powierzchni; rodzaj i kształt dyszy; rodzaj, wymiar i kształt ścierniwa.

Oczyszczanie fizykochemiczne – przeprowadzane za pomocą: odtłuszczania rozpuszczalnikowego; mycia alkalicznego, kwaśnego, parowo–wodnego. Pod pojęciem mycia rozumie się usuwanie zanieczyszczeń za pomocą wodnego roztworu środka myjącego. Oczyszczanie tymi metodami ma za zadanie usunięcie: zanieczyszczeń mechanicznych (po obróbce mechanicznej), nagromadzonego brudu (kurz, piasek), zanieczyszczeń jonowych, rdzy. Metody mycia i odtłuszczania powierzchni można podzielić:

a) ze względu na sposób:
- ręczne (przecieranie powierzchni pędzlem, szmatami)
- natryskowe (specjalne urządzenia do natrysku ciśnieniowego typu: pompy membranowe do malowania, aparaty typu Karcher)

b) ze względu na zastosowany środek
- rozpuszczalniki organiczne
- alkaliczne, kwaśne
- środki powierzchniowe - czynne

Metoda natryskowa roztworami wodnymi z uwagi na zawartość efektywnych dodatków myjących nie powoduje korozji podpowłokowej. Zaleca się jednak po właściwym myciu lub odtłuszczaniu wodnymi roztworami myjącymi ponowne zmycie powierzchni czystą wodą wodociągową.

3. Przygotowanie powierzchni w zależności od jej rodzaju

Przygotowanie powierzchni blach i profili stalowych

Do najczęściej występujących zanieczyszczeń powierzchni stalowych należą: rdza i zgorzelina walcownicza, oleje i smary, kurz, pył, luźno związane stare powłoki malarskie, wilgoć, topniki i żużel, chemikalia (np. pozostałości detergentów, sole) oraz opiłki żelaza. Należy także szczególną uwagę zwrócić na usunięcie zanieczyszczeń jonowych oraz odtłuszczenie powierzchni metalu gdyż obecność tych zanieczyszczeń obniża przyczepność powłok: malarskich do metalu oraz może spowodować powstanie różnych wad pokrycia malarskiego. Proces usuwania zanieczyszczeń oraz odtłuszczenia powinien być przeprowadzony przed procesem oczyszczenia powierzchni stalowych.

Zanieczyszczenia usuwane są przez mycie powierzchni wodą pod ciśnieniem. Mycie i odtłuszczanie powierzchni przed czyszczeniem można przeprowadzać ręcznie lub mechanicznie stosując parę wodną, wodę z detergentem, rozpuszczalniki organiczne, środki emulsyjne oraz środki alkaliczne i kwaśne. Szczególnie zalecaną, ze względów ekonomicznych i ekologicznych jest metoda natrysku roztworów wodnych z detergentami biodegradowalnymi. Po umyciu i odtłuszczeniu wodnymi roztworami środków myjących zaleca się dokładne zmycie powierzchni czystą wodą wodociągową.

Informacje i opisy dotyczące metod przygotowania powierzchni za pomocą obróbki strumieniowo – ściernej zawarte są w normie ISO 8504 - 2 , natomiast opis metod ręcznego oczyszczania powierzchni, również z wykorzystaniem narzędzi z napędem mechanicznym zawarty jest w normie ISO 8504 3. Natomiast stopień czystości powierzchni stalowych oczyszczanych metodami ręcznymi, ręczno-mechanicznymi i strumieniowo-ściernymi, najczęściej stosowanymi w praktyce przemysłowej, określa się zgodnie z PN-ISO 8501-1 :1996, natomiast chropowatość podłoża po obróbce strumieniowo-ściernej zgodnie z PN-EN ISO 8503.

Norma PN-ISO 8501-1 określa cztery stopnie skorodowania powierzchni stalowych oraz stopnie przygotowania podłoży stalowych przed nakładaniem farb. Stopnie przygotowania są zdefiniowane za pomocą opisu wyglądu powierzchni po oczyszczeniu oraz wzorców fotograficznych charakterystycznych dla poszczególnych przykładów. Każdy ze stopni przygotowania oznaczony jest odpowiednimi literami określającymi zastosowaną metodę czyszczenia:

• Sa - obróbka strumieniowo-ścierna
Sa l - zgrubna obróbka strumieniowo-ścierna - na oglądanej powierzchni nie mogą występować olej, smary, pył, słabo przylegające: zgorzelina walcownicza, rdza, powłoki malarskie i obce zanieczyszczenia (sole rozpuszczalne w wodzie, pozostałości spawalnicze).
Sa 2 - gruntowna obróbka strumieniowo-ścierna - na oglądanej powierzchni nie mogą występować: olej, smary, pył, większe ślady zgorzeliny walcowniczej, rdzy, starej powłoki malarskiej i obce zanieczyszczenia. Wszystkie szczątkowe zanieczyszczenia silnie przylegają. Powierzchnia szara metaliczna..
Sa 2 1/2 - bardziej gruntowna obróbka strumieniowo-ścierna - na oglądanej powierzchni nie mogą występować: olej, smar, pył, zgorzelina walcownicza, rdza, powłoki malarskie czy obce zanieczyszczenia. Powierzchnia ma prawie jednolitą metaliczną barwę tzw. "prawie białego metalu". Mogą zostać jedynie ślady zanieczyszczeń w postaci zaciemnień w kształcie kropek lub pasków.
Sa 3 - obróbka strumieniowo-ścierna do stali wzrokowo czystej - na oglądanej powierzchni nie może być oleju, smaru, pyłu, zgorzeliny walcowniczej, rdzy, powłoki malarskiej czy obcych zanieczyszczeń. Powierzchnia ma jednolitą metaliczną barwę tzw. "białego metalu".

• St - czyszczenie ręczne i z wykorzystaniem narzędzi o napędzie mechanicznym
St 2 - na oglądanej powierzchni nie mogą występować olej, smary, pył, słabo przylegająca zgorzelina walcownicza, rdza, powłoka malarska i obce zanieczyszczenia; powierzchnia wykazuje metaliczny połysk.
St 3 - wymagania takie jak dla St 2 z tą różnicą, że powierzchnię należy czyścić, dopóki nie nabierze zdecydowanie metalicznego połysku (od metalowego podłoża).

Zabezpieczenie blachy ocynkowanej

Blacha ocynkowana to także dość niekorzystne podłoże dla większości powłok malarskich, ze względu na trudności w uzyskaniu dobrej przyczepności pokrycia malarskiego do gładkiego podłoża. Przygotowanie podłoża należy przeprowadzić następująco:

- odtłuścić podłoże zmywając je roztworem EMULSOLU RN – 1, a następnie spłukać czystą wodą i wysuszyć.

- blachę ocynkowaną sezonowaną można także oczyścić przez zmycie powierzchni roztworem amoniaku (1 – 2 %) z dodatkiem detergentów.
- zanieczyszczenia mechaniczne jak również produkty korozji należy usunąć przez szczotkowanie szczotkami nylonowymi, szczotkami z twardego włosia, naturalnego lub sztucznego, szlifowaniem papierem ściernym. Przygotowane do malowania podłoże powinno być suche i pozbawione wszelkich zanieczyszczeń.

Zabezpieczenie blachy aluminiowej

Powierzchnia aluminiowa ze względów przeciwkorozyjnych i kolorystycznych najczęściej jest pokryta powłoką konwersyjną wytworzoną w procesie elektrochemicznym (utlenianie anodowe) lub chemicznym (chromianowanie, fosforanowanie), polepsza to przyczepność powłoki malarskiej. Przed malowaniem powierzchnię należy oczyścić z luźnej rdzy i innych zanieczyszczeń metodą ręczną lub mechaniczną szczotkami stalowymi, bądź strumieniowo – ścierną za pomocą miękkiego ścierniwa naturalnego. A następnie odtłuścić przez zmycie wodą z detergentem niejonowym.

Przygotowanie powierzchni metali nieżelaznych

Metale nieżelazne są na ogół niezbyt dobrym podłożem dla powłok malarskich, głównie z uwagi na trudności uzyskania dobrej przyczepności do nich pokrycia malarskiego. O złej adhezji decyduje tu duża gładkość powierzchni oraz duża reaktywność cynku, glinu oraz ich stopów, która sprzyja wytwarzaniu dość zwartej i kruchej warstwy tlenków bądź węglanów tych metali, wpływających negatywnie na składniki błonotwórcze powłoki malarskiej. Efektem tego jest brak przyczepności powłoki malarskiej, marszczenie – co może doprowadzić do zniszczenia powłoki.

Powszechnie stosowanym sposobem przygotowania powierzchni metali nieżelaznych przed malowaniem jest wytwarzanie powłoki konwersyjnej metodą chemiczną lub elektrochemiczną. Powłoka konwersyjna jest ściśle związana z metalem, nierozpuszczalna w wodzie i środowisku wywołującym ten proces oraz działa jak izolator elektryczny. Zapewnia przez to większą odporność korozyjną metalu oraz lepszą przyczepność powłoki.

Przygotowanie podłoża betonowego

Podłoże betonowe odpowiednio przygotowane pod zestaw malarski powinno być czyste, bez rys występów i szczelin. Wilgotność powierzchniowej warstwy betonu przeznaczonego do malowania wyrobami epoksydowymi nie powinna przekraczać 3% lub 4% (w zależności od farby). Nierówności powierzchni nie powinny być większe niż 1/3 grubości malarskiego zestawu powłokowego. Wypukłe krawędzie płaszczyzn, naroża i załamania powierzchni należy zaokrąglić. Czynności te powinny być wykonane możliwie wcześnie, zanim beton uzyska pełną wytrzymałość. Należy go odpylić oraz w razie potrzeby odtłuścić. Tłuste plamy należy usuwać przez przecieranie zanieczyszczeń powierzchni tkaniną bawełnianą zmoczoną w odpowiednim rozpuszczalniku. Powierzchnie należy oczyścić za pomocą ręcznych lub mechanicznych stalowych szczotek drucianych lub przez delikatne przepiaskowanie. Obecnie nową metodą czyszczenia betonu jest czyszczenie wodą pod wysokim ciśnieniem.

Świeżo wykonane podłoża betonowe i tynki powinny być malowane po określonym czasie utwardzania i karbonizacji. Okres ten podany jest w instrukcjach stosowania poszczególnych farb. Powierzchnia tynków przygotowana do malowania. odpowiadająca wymaganiom normy PN- 70/B-101100, powinna być czysta, gładka, równa, bez rys, spękań, wykwitów, zacieków, tłuszczów, pyłów i innych zanieczyszczeń. Tynki powinny wykazywać wystarczającą wytrzymałość mechaniczną oraz nie powinny ścierać się przy potarciu ręką.

Ważną rzeczą w przygotowaniu tynków przed malowaniem jest: usunięcie starych powłok klejowych i wapiennych oraz mycie i nawilżenie powierzchni. Stare tynki, w celu usunięcia z nich zanieczyszczeń, zmywa się wodnymi roztworami mydła za pomocą szczotek o twardym włosiu.

Ostatnie wpisy:

Pergola metalowa to jeden z najpopularniejszych elementów małej architektury ogrodowej, a także niezwykle urokliwy dodatek na balkon czy taras. Dzięki bajecznym kształtom, pięknym kolorom, a także praktycznej konstrukcji – zawierającej ławeczkę oraz dach, który chroni przed letnim deszczem – pergola gości w coraz większej liczbie domów. Chciałbyś, aby pergola metalowa znalazła się także w Twoim ogrodzie lub tarasie? A może chciałbyś odnowić konstrukcję, którą już posiadasz? Poznaj nasze inspiracje i stwórz swoją własną, wymarzoną oazę!

Pergola ogrodowa metalowa

Rozmiar oraz kształt pergoli ogrodowej zwykle uzależniony jest od rozmiaru oraz charakteru przestrzeni, jaką dysponujesz. W dużych ogrodach postawić można na potężne konstrukcje, które przypominają altany, np. pergole metalowe z ławką, zadaszeniem i oświetleniem solarnym. Na najmniejszych przestrzeniach dobrze sprawdzą się pergole metalowe narożne, umożliwiające efektywne zagospodarowanie miejsca.

Najczęściej spotykanym typem konstrukcji są zdecydowanie pergole metalowe łukowe. Przy ich pomocy możesz stworzyć efektowne przejście pomiędzy dwiema częściami ogrodu, np. częścią użytkową czy uprawną, a reprezentacyjną czy wypoczynkową. Estetyczny łuk, opleciony pnącymi kwiatami lub roślinami (np. winogronem) bez wątpienia doda uroku każdej przestrzeni.

Pergola tarasowa metalowa

Pergola metalowa na taras zdecydowanie różni się od konstrukcji ogrodowych. Najczęściej składa się ona z podpór oraz osłon bocznych, spotkać można również modele z zadaszeniem (w tym niezwykle funkcjonalne pergole tarasowe metalowe z ruchomym dachem).
Pergola metalowa na taras stanowi nie tylko element ozdobny, ale także może osłonić Cię przed spojrzeniami sąsiadów i trudnymi warunkami atmosferycznymi: palącym słońcem, wiatrem czy opadami.

Pergola metalowa – kolory

Pergola metalowa może przybierać nie tylko rozmaite kształty, ale także kolory. Chociaż największą popularnością cieszą się konstrukcje o neutralnych barwach (biel, czerń, szarość, brąz), nic nie stoi na przeszkodzie, aby Twoja pergola zachwycała soczystym, wyrazistym kolorem. Oto nasze propozycje:

• Niebieska pergola metalowa – błękit kojarzy się ze spokojem i ukojeniem, doskonale prezentuje się na tle natury i stanowi piękny kontrast dla zielonych roślin.
• Zielona pergola tarasowa lub ogrodowa – ten wybór pozwoli Ci ukryć metalową konstrukcję i sprawić, że nie będzie ona widoczna na pierwszy rzut oka, ustępując porastającym ją roślinom.
• Różowa lub czerwona pergola metalowa – kolory te bardzo ciekawie kontrastują z zielenią i sprawiają, że ogród lub taras nabierają energii oraz niepowtarzalnego charakteru. Ciekawym zabiegiem bez wątpienia będzie dopasowanie koloru pergoli do barwy kwiatów, jakie będą ją okalać, np. płatków róż.

Pergola metalowa na taras lub do ogrodu – jak pomalować?

Zainspirowaliśmy Cię do odnowienia pergoli metalowej? Świetnie! Postępuj według poniższej instrukcji, aby cieszyć się nową ozdobą w ogrodzie lub na balkonie.

• Uważaj na kwiaty! Najlepszym momentem do malowania pergoli jest wczesna wiosna, zanim rośliny zaczną kwitnąć. Jeżeli chcesz przeprowadzić renowację latem, upewnij się, że nie uszkodzisz kwiatów, które porastają konstrukcję! Ostrożnie usuń je z pergoli i zapewnij odpowiednie miejsce na przeczekanie prac.
• Wybierz odpowiednią farbę. Metalowa pergola narażona jest na nieustanne działanie czynników atmosferycznych, zarysowania czy uderzenia (np. podczas pielęgnacji roślin) oraz wilgoć. Rafil CHLOROKAUCZUK, występujący w aż 20 odcieniach o wysokim połysku, zapewni metalowej powierzchni doskonałą ochronę (nawet 8 lat ochrony przed rdzą!) i estetyczny wygląd.
• Przygotuj pergolę do malowania. Dokładnie oczyść metalową powierzchnię, usuwając z niej starą warstwę farby, kurz, brud i rdzę (przydatna może okazać się szlifierka lub druciana szczotka). Na koniec odpyl i odtłuść pergolę, najlepiej przy użyciu Rafil PREPARATU DO ODTŁUSZCZANIA.

Po wykonaniu powyższych prac, Twoja pergola jest gotowa do pomalowania. Aby zapewnić najlepszy poziom ochrony, emalię stosuj na powierzchnię pokrytą PODKŁADEM CHLOROKAUCZUKOWYM Rafil.

Ostatnie wpisy:

Beton jest wyjątkowo trwały i odporny na uszkodzenia mechaniczne, wilgoć czy działanie skrajnych temperatur. Jednak nawet tak wytrzymały materiał będzie służył dłużej, jeśli otrzyma dodatkową ochronę. Czym zabezpieczyć beton przed wodą? Podpowiadamy!‍

Żaden beton nie jest w 100% odporny na warunki atmosferyczne. Jeśli będzie stale narażony na warunki atmosferyczne, może popękać. Wilgoć wniknie wtedy do środka, a jeśli woda zamarznie, uszkodzenia betonu staną się coraz bardziej widoczne. 

Aby temu zapobiec, stosuje się zabezpieczenie betonu przed wodą w postaci specjalnych farb i lakierów do betonu. Tworzą one na jego powierzchni hydrofobową warstewkę, która nie pozwala wnikać wilgoci do środka, co zapobiega spękaniom i uszkodzeniu betonu.

W artykule znajdziesz wskazówki, jak zabezpieczyć beton przed wodą krok po kroku. Pokażemy również, czym go oraz jak dobrać właściwy produkt. 

Aplikacja środków zabezpieczających 

Sprawdzonym sposobem, jak zabezpieczyć beton przed wodą, jest aplikacja odpowiednich środków. Będą to różnego typu farby oraz lakiery do betonu. 

W jaki sposób zabezpieczyć beton przed wilgocią? Jeśli wybierasz farbę, np. RAFIL Chlorokauczuk, do aplikacji możesz użyć miękkiego wałka flokowego lub innego przeznaczonego do aplikacji farb olejnych. Przed zamalowaniem całości sprawdź, czy struktura pozostawiona przez wałek jest akceptowalna. Do nakładania farby możesz też użyć pędzli z miękkim włosiem. Podczas malowania unikaj jednak wielokrotnego przeciągania, gdyż może to prowadzić do rozmiękczenia warstwy poprzedniej. Inna metoda to natrysk pneumatyczny.

Przy malowaniu betonu farbą RAFIL Chlorokauczuk lista zadań krok po kroku powinna wyglądać następująco:

• Temperatura otoczenia oraz malowanej powierzchni powinna mieć od +10°C do +25°C, a wilgotność niższa niż 80%.
• Jeśli występuje prawdopodobieństwo opadów, silnego wiatru lub mgły – zrezygnuj z malowania.
• Jeśli jest potrzeba, możesz rozcieńczyć farbę maksymalnie do 3% rozcieńczalnikiem RAFIL.
• Jeżeli malujesz nowe podłoża betonowe lub tynki cementowo wapienne pamiętaj o sezonowaniu przez minimum 4 tygodnie.
• Przed aplikacją farby, powierzchnię dokładnie odpyl, a następnie zagruntuj farbą z dodatkiem około 25% rozcieńczalnika. Kolejne warstwy farby nakładaj nierozcieńczone.
• Nałóż 2-3 warstwy farby.
• Kolejne warstwy produktu nakładaj w czasie od 30 minut do 2 godzin. Jeśli nie uda Ci się dotrzymać tego terminu, malowanie kolejnej warstwy możesz przeprowadzić dopiero po 5 dniach. Jednak nawet wtedy zrób wymalowanie próbne, aby sprawdzić, czy nowa warstwa nie będzie się odklejać.

Kolejnym sposobem na zabezpieczenie betonu przed warunkami atmosferycznymi na zewnątrz jest RAFIL NA BETON Zestaw Lakier poliuretanowy. Dwuskładnikowy lakier stworzy powłokę odporną na wilgoć i ochroni betonowe powierzchnie przed szkodliwym działaniem promieniowania UV, deszczu, mrozu i zanieczyszczeń obecnych w atmosferze.

W jaki sposób powinna wyglądać aplikacja produktu RAFIL NA BETON Zestaw Lakier poliuretanowy? Oto poszczególne etapy krok po kroku. 

• Nowy beton powinien być czysty, mocny i suchy. Oczyść go z tłuszczu, usuń mechanicznie warstwę mleczka i szlamu cementowego, a powierzchnię dokładnie odpyl.
• W przypadku starego niemalowanego betonu usuń luźno związane fragmenty betonu, podłoże oczyść z zanieczyszczeń i starannie odtłuść, uzupełnij ubytki, powierzchnię przeszlifuj i dokładnie odpyl.
• Takprzygotowany beton zagruntuj Lakierem RAFIL NA BETON z dodatkiem utwardzacza (składnik 2), rozcieńczonym dodatkiem ok. 15 % Rozcieńczalnika RAFIL Do Wyrobów Pouliuretanowych.
• Do opakowania zawierającego RAFIL NA BETON Lakier Poliuretanowy (składnik 1) dodaj zawartość opakowania z utwardzaczem (składnik 2). Wymieszaj dokładnie oba składniki. Musisz uzyskać mieszaninę o jednorodnej konsystencji. Następnie pozostaw ją na ok. 15 minut.
• Gotową mieszaninę możesz stosować przez 3 godziny. Po upływie tego czasu mieszanina żeluje i staje się nieprzydatna do użycia.
• Lakier nakładaj pędzlem, wałkiem lub natryskiem hydrodynamicznym.
• Kolejne warstwy produktu możesz nałożyć po minimum 24 godzinach. Potrzebujesz od 1 do 3 warstw.
• Maluj w temperaturze otoczenia od +5°C do +35 °C i wilgotności powietrza poniżej 85%. Temperatura podłoża nie może być niższa niż 5°C i wyższa niż 35°C. Środek nakładaj w pogodne dni, bez ryzyka deszczu i mgły.

Dlaczego zabezpieczanie betonu jest ważne? 

Dlaczego tak trwały materiał jak beton należy zabezpieczać przed wilgocią i warunkami pogodowymi?

• Po pierwsze, nawet wytrzymały beton może być wrażliwy na działanie różnych substancji, które prowadzą do zmian w jego strukturze, a w konsekwencji do wcześniejszego zużycia betonu.
• Po drugie, beton betonowi nierówny. Jego odporność zależy od rodzaju mieszanki – to ona ma wpływ na porowatość i nasiąkliwość materiału. Beton wodoszczelny to tylko jeden z rodzajów, używany tam, gdzie wymagana jest ochrona przed wilgocią i wodą. Wodoszczelność określa się symbolem od W2 do W12. W12 to najwyższa klasa betonu wodoszczelnego, który stosowany jest np. w tunelach podwodnych. W10 i W8 można stosować np. w podziemiach budynków, a W6 w basenach.

Beton wodoszczelny powstaje przez dodanie do zwykłego betonu specjalnych uszczelniających dodatków (np. silikonów czy polimerów), które zmniejszają jego porowatość i zwiększają odporność na wodę. Zwykły beton nie ma takich właściwości, dlatego przed wilgocią najlepiej go zabezpieczyć z pomocą farby lub lakieru do betonu.

Co daje taka ochrona betonu? Dzięki niej zdecydowanie spowolnisz tzw. korozję betonu. To naturalne zjawisko, które – choć powolne – stopniowo niszczy trwały materiał. Beton koroduje poprzez kontakt z różnymi substancjami takimi jak związki chloru czy siarczyny, ale sporo szkód powoduje także zwykła woda. 

W wyniku kontaktu z wodą z betonu wypłukiwane są różne substancje, przez co traci on swoją zwartość i zaczyna się osypywać. Najgorsze są dla niego jednak ujemne temperatury. Jeśli do betonu dostanie się woda i następnie zamarznie, zostanie on rozsadzony i pęknie od środka. Farba albo lakier zapobiega temu zjawisku, ponieważ tworzy szczelną powłokę, która uniemożliwia wnikanie wody do środka. Co więcej, taka impregnacja radzi sobie także z kolejnym zjawiskiem, takim jak pylenie betonu z powodu oddziaływań mechanicznych (np. zużycie betonowego podjazdu w wyniku ruchu samochodów). 

Rodzaje produktów do zabezpieczania betonu 

Czym zabezpieczyć beton przed wodą? W ofercie RAFIL do dyspozycji masz takie środki jak:

• RAFIL NA BETON Zestaw Lakier Poliuretanowy – tworzy trwałą i elastyczną powłokę odporną na wodę i substancje chemiczne: aceton, kwas siarkowy 10%, olej silnikowy, wodę dejonizowaną, wodorotlenek sodu 10%. Długotrwale zabezpiecza malowaną powierzchnię przed zmiennymi warunkami atmosferycznymi i promieniowaniem UV.

{{recomended-product}}

• RAFIL Chlorokauczuk – farba chlorokauczukowa, która może być stosowana do dekoracyjnego malowania podłoży betonowych i tynków cementowo wapiennych. Tworzy trwałą i elastyczną powłokę, odporną na zarysowania, uderzenia i uszkodzenia mechaniczne. Dodatkowo charakteryzuje się zwiększoną odpornością na działanie trudnych warunków atmosferycznych. Jest dostępny w 20 kolorach.

Wiesz już, czym zabezpieczyć beton przed wodą w ogrodzie czy przed domem. Gama produktów RAFIL poleca się Twojej uwadze!

‍

Pergola ogrodowa to element architektury ogrodowej, który najczęściej służy do podtrzymywania roślin pnących i zwisających jak wisteria czy powojniki. Jak zrobić pergolę metalową i jak ją zabezpieczyć przed rdzą? Sprawdź nasze wskazówki. 

Spis treści:

1. Jaką pergolę tarasową i ogrodową wybrać?
2. Jak zrobić pergolę metalową?
3. Jak przygotować pergolę przed malowaniem?
4. Wybór odpowiedniej farby do zabezpieczenia i malowania pergoli
5. Krok po kroku: zabezpieczenie pergoli – jak przedłużyć trwałość pergoli ogrodowej

Pergole ogrodowe, tarasowe i pergole na balkon najczęściej wykonuje się z drewna lub z metalu. Mają zwykle formę opartą na prostokątnej podstawie ze słupów i ażurowych ściankach, z dachem lub bez. Na rynku znaleźć można proste konstrukcje oraz modele bardziej zaawansowane, z zadaszeniem i systemami przesuwnych ścianek. 

W artykule znajdziesz wskazówki, jaki rodzaj pergoli wybrać. Podpowiemy również, w jaki sposób zabezpieczyć metal przed warunkami zewnętrznymi i jak sprawić, aby pergola ogrodowa służyła nam wiele lat. 

Jaką pergolę tarasową i ogrodową wybrać?

Pergola to konstrukcja, która może mieć wiele zastosowań. Najczęściej spotyka się wolnostojące niewielkie pergole, które służą do podtrzymywania roślin pnących i ozdoby ogrodu. Miewają kształty proste lub bardziej fantazyjne, czasem są dodatkowo wyposażane w ławki czy donice. 

Nieco bardziej wyszukaną formę mają pergole z daszkiem w kształcie łuku. Taki rodzaj pergoli urozmaica ogród i pasuje szczególnie do stylu rustykalnego, francuskiego czy romantycznego. 

W nowoczesnych projektach domów coraz częściej spotyka się pergole na taras przylegające do ściany domu. Ich podstawowe zadanie to zadaszenie tarasu i osłonięcie go przed promieniami słonecznymi latem, a jesienią i zimą przed chłodem oraz deszczem. Takie konstrukcje bywają bardzo rozbudowane – mają dekoracyjne elementy jak podesty, ławki, donice. Czasami służą nawet jako rodzaj zimowego ogrodu – wyposaża się je w przesuwne przeszklenia oraz dach. 

Pergolę możesz kupić w sklepie, zlecić na indywidualne zamówienie lub wykonać samodzielnie. Ta ostatnia opcja jest na pewno opłacalna ekonomicznie, ale trzeba znać się na majsterkowaniu. Jeśli będzie to metalowa pergola – niezbędna jest umiejętność spawania i odpowiedni sprzęt. 

Pergola metalowa − jak zrobić? 

Planując pergolę na balkon czy do ogrodu, do wyboru masz dwie opcje: konstrukcję drewnianą lub metalową. Obie mają swoje zalety i ady. Drewno łatwo się obrabia. Daje dużo możliwości aranżacyjnych, ale jest bardzo podatne na warunki atmosferyczne. Pod wpływem wilgoci i promieni słonecznych dosyć szybko się niszczy. 

Jeśli zależy Ci na konstrukcji o dużej trwałości, wybierz pergolę metalową. Może być stalowa lub aluminiowa – wybór materiału zależy przede wszystkim od Twojego budżetu. Czy pergolę metalową da się wykonać samodzielnie? Jak najbardziej. Musisz jednak mieć trochę wiedzy w zakresie obróbki metalu oraz sprzęt do spawania. 

Aby wykonać własnoręcznie prostą pergolę z metalu, będziesz potrzebował metalowych elementów konstrukcji – profili, płaskowników czy rur. Najpierw starannie zaprojektuj swoją pergolę. Jeśli chcesz, aby miała dach – niezbędny będzie także materiał na zadaszenie tarasu, najczęściej jest to przezroczyste tworzywo lub szkło. Nie zapomnij o sprzęcie do spawania. 

Najważniejszym elementem konstrukcji pergoli są słupy podtrzymujące, które decydują o stabilności konstrukcji. Wygląd pergoli należy dopasować do stylu architektonicznego domu, ogrodu oraz innych elementów małej architektury. Do umocowania pergoli w ziemi potrzebujesz fundamentu z betonu lub specjalnych kotw, które pozwolą uniknąć kontaktu konstrukcji z ziemią. 

Gdzie postawić pergolę z metalu?

Do wyboru masz konstrukcję przylegającą do budynku (np. zadaszającą taras) lub wolnostojącą. W przypadku tej ostatniej warto pamiętać, by orientować ją zgodnie ze stronami świata. Najlepiej, aby pergola była usytuowana w kierunku wschód-zachód. 

Pergola, która jest połączona z domem, będzie nieco łatwiejsza i tańsza w budowie. Ściana domu zastąpi tu jedną ze ścian pergoli. Z kolei pergole wolnostojące dają wiele możliwości aranżacyjnych. Te metalowe są lekkie, eleganckie i doskonale pasują do różnych stylów ogrodu. 

Jak przygotować pergolę przed malowaniem?

Gdy przygotowałeś już pergolę, kolejny etap to zabezpieczenie jej przed warunkami zewnętrznymi. Metal to materiał podatny na rdzewienie, dlatego użycie specjalnej farby antykorozyjnej jest tu koniecznością. 

Zanim zabierzesz się za malowanie pergoli, dobrze przygotuj podłoże. Powinno być czyste, suche, pozbawione ognisk rdzy i korozji, śladów tłuszczu, oleju, soli, kurzu i wszelkich innych zanieczyszczeń. Przed malowaniem warto całą powierzchnię przemyć wodnym roztworem preparatu RAFIL Preparat Do Odtłuszczania. 

Wybór odpowiedniej farby do zabezpieczenia i malowania pergoli

Jaki produkt wybrać do zabezpieczenia pergoli metalowej przed korozją i warunkami zewnętrznymi? Nasza propozycja to RAFIL Do Bram i Ogrodzeń. To antykorozyjna emalia, która przeznaczona jest do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni metalowych, stalowych, ocynkowanych lub aluminiowych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń. 

RAFIL Do Bram i Ogrodzeń tworzy trwałą i elastyczną powłokę odporną na uderzenia. Wyróżnia się zwiększoną odpornością na działanie trudnych warunków atmosferycznych. Daje długotrwały efekt dekoracyjny malowanych powierzchni. W zestawieniu z RAFIL Podkład Antykorozyjny zabezpiecza przed korozją na wiele lat. 

Drugą opcją jest farba chlorokauczukowa RAFIL Chlorokauczuk. Przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych i żeliwnych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń. 

Farba tworzy trwałą i elastyczną powłokę, odporną na zarysowania, uderzenia i uszkodzenia mechaniczne. Zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną malowanych powierzchni metalowych w zestawieniu z produktem RAFIL Podkład Chlorokauczukowy. Jest odporna na działanie trudnych warunków atmosferycznych. Dodatkowo, można nią malować też powierzchnie betonowe, co sprawdzi się w przypadku nowoczesnych pergoli przylegających do domu. 

Krok po kroku – jak przedłużyć trwałość pergoli ogrodowej

Jak pomalować metalową pergolę i zabezpieczyć ją przed korozją? Oto wskazówki krok po kroku. Jako przykład służy farba RAFIL Do Bram i Ogrodzeń. 

1. Starannie wymieszaj farbę. Dla opakowań powyżej 5 l i większych zastosuj mieszanie mechaniczne. Gdy malujesz pergolę, co ok. godzinę ponownie przemieszaj farbę. Unikniesz w ten sposób nałożenia niejednorodnej powłoki.
2. W razie potrzeby dodaj maksymalnie 5% rozcieńczalnika.
3. Maluj w temperaturze od +5°C do +25°C. Podłoże powinno mieć od +5°C do +35°C i o 3°C więcej od temperatury punktu rosy, natomiast wilgotność powietrza do 80%.
4. Farbę nakładaj miękkim pędzlem, wałkiem lub przez natrysk.
5. Następną warstwę nakładaj w odstępie co najmniej 3 h od pomalowania poprzedniej. Cała powłoka utwardza się ok. 3 dni. 

Pergola metalowa to piękna dekoracja ogrodu i sposób na estetyczne podtrzymywanie roślin pnących. Możesz też stworzyć w ten sposób uroczy kącik do relaksu na tarasie czy balkonie. Pamiętaj, aby metalową pergolę zabezpieczyć przed warunkami pogodowymi, stosując odpowiednie środki RAFIL!

Ostatnie wpisy