Jak wybierać kolory ogrodzenia panelowego – porady i inspiracje
Przeczytasz w 5 min
Udostępnij
Z tego artykułu dowiesz się:
Ogrodzenie panelowe jest łatwe w montażu, funkcjonalne i trwałe, a do tego dostępne w wielu różnych odsłonach. Sprawdź, czym się charakteryzuje, jakie są jego zalety i jaki kolor ogrodzenia panelowego wybrać.
Z tego artykułu dowiesz się:
- czym charakteryzuje się ogrodzenie panelowe, - jak wybrać kolor ogrodzenia panelowego.
Czym charakteryzują się ogrodzenia panelowe? Kolory, rodzaje, wady i zalety
Ogrodzenie panelowe jeszcze niedawno kojarzone było przede wszystkim z obiektami sportowymi, firmami i osiedlami (deweloperzy wykorzystują je często do wydzielania kilku bloków). Obecnie jednak coraz częściej można spotkać je także wokół prywatnych posesji. Trudno się dziwić – łatwa dostępność, duży wybór kolorów ogrodzenia panelowego, stosunkowo niska cena i łatwość montażu sprawiają, że jest to rozwiązanie, z którego chętnie korzystają właściciele domów jednorodzinnych.
Ogrodzenie panelowe można postawić samodzielnie nawet w 2 dni. Składa się ono z pojedynczych, prefabrykowanych paneli ogrodzeniowych, które montuje się na słupkach. Słupki natomiast mogą być mocowane na cokołach lub bez nich. W pierwszym przypadku słupki są zakończone stopami, które umożliwiają ich przykręcenie do podłoża. Jeśli natomiast ogrodzenie panelowe nie jest montowane na cokole, słupki osadzane są na fundamencie.
Do montażu ogrodzenia panelowego wykorzystuje się specjalne obejmy oraz tzw. spinkę. Dostępne są też gotowe podmurówki, które są doskonałą bazą do montażu ogrodzenia panelowego. Najczęściej dostępne są pod postacią prefabrykowanych, betonowych bloków.
Dostępne są różne rodzaje i kolory ogrodzenia panelowego. Możesz wybierać spośród paneli drewnianych czy metalowych, paneli prostych i przetłaczanych oraz systemowych i segmentowych. Do najpopularniejszych rodzajów paneli należą panele stalowe. Takie ogrodzenie jest zwykle odporne na działanie czynników atmosferycznych, trwałe i estetyczne. Można dopasować je do stylu niemal każdego domu czy ogrodu.
Wybierając metalowe ogrodzenie panelowe, należy zwrócić uwagę na to, by było zabezpieczone przed korozją. Największą odpornością na warunki atmosferyczne wyróżniają się elementy ocynkowane ogniowo.
Oferta kolorystyczna paneli ogrodzeniowych jest bogata – dostępna jest niemal pełna gama odcieni. Kolor ogrodzenia panelowego możesz też z łatwością zmienić, wybierając odpowiednią farbę. Do malowania metalu i betonu możesz wykorzystać Chlorokauczukową Emalię RAFIL, dostępną w wielu różnych kolorach. Jest ona odporna na działanie czynników atmosferycznych i wilgoci, a na malowanych powierzchniach tworzy wytrzymałe i elastyczne powłoki. Wyróżnia się także podwyższoną odpornością na ścieranie.
Ponadto ogrodzenie panelowe możesz stosunkowo łatwo utrzymać w czystości i dobrym stanie, a koszty ewentualnych napraw nie powinny być wysokie. Jeśli pojawi się usterka trudna do naprawienia, można wymienić pojedynczy element ogrodzenia.
Jakie są wady ogrodzenia panelowego? Wskazuje się m.in. na ażurową konstrukcję niektórych ogrodzeń, co utrudnia zachowanie prywatności. Problem ten można jednak wyeliminować stosunkowo łatwo, sadząc przy ogrodzeniu wysokie rośliny iglaste lub bluszcz.
Ogrodzenia panelowe – kolor dopasowany do elewacji domu i aranżacji przestrzeni
Wybierając kolor ogrodzenia panelowego, weź pod uwagę kolor bramy wejściowej i furtki. Wszystkie elementy powinny mieć spójny wygląd. Betonowe elementy, takie jak fundamenty, dopasuj do koloru elewacji, stolarki okiennej czy kostki brukowej. Możesz też powtórzyć zestaw barw z dachu, parapetów czy drzwi wejściowych. Jeśli kolorystykę ogrodzenia dobierzesz do barw domu, całość zyska zamknięty, spójny wygląd i będzie prezentować się nowocześnie i estetycznie.
Rodzaj czy kolor ogrodzenia panelowego dobierz też z uwzględnieniem stylu całego domu i przestrzeni wokół niego. Odcień ogrodzenia może podkreślić charakter całego terenu. Jeśli Twój dom i ogród mają nowoczesny, minimalistyczny styl, postaw na chłodne kolory i odcienie czerni, szarości czy bieli. Ciepłe kolory będą pasowały do domów w stylu rustykalnym. Brązy i beże podkreślą styl domów o klasycznej architekturze. Błękit, beż czy biel, podbite czerwienią czy czernią, będą pasowały do domów w stylu skandynawskim.
Kolor ogrodzenia możesz zmienić dzięki specjalistycznym farbom. Oferta producentów emalii do metalu, betonu czy drewna jest niezwykle szeroka. Dzięki temu Twój dom może otaczać ogrodzenie o nietuzinkowej barwie, której próżno będzie szukać u innych sąsiadów.
Powierzchnie w kotłowni powinny być funkcjonalne i odporne na uszkodzenia, wilgoć czy działanie detergentów. W związku z tym do malowania betonu w kotłowni należy używać wytrzymałych, antypoślizgowych i wodoodpornych farb. Na jaką emalię postawić i jak przygotować powierzchnie do malowania? Sprawdź!
Z tego artykułu dowiesz się:
- jak przygotować betonowe ściany i posadzki do malowania, - jaką farbę wybrać do malowania posadzki w kotłowni, - w jakich warunkach malować posadzkę w kotłowni, - jak malować ściany w kotłowni.
Malowanie betonu w kotłowni – jak przygotować powierzchnię do malowania?
Aby malowanie powierzchni betonowej w kotłowni było efektywne, a farba dobrze do niej przywarła i długo ją ochraniała, musisz odpowiednio przygotować podłoże. Dotyczy to zwłaszcza betonowych posadzek – to właśnie one są najbardziej narażone na ścieranie oraz inne uszkodzenia mechaniczne, a także działanie wody czy chemikaliów. Sprawdź, jak przygotować posadzkę w zależności od tego, jaki beton chcesz pomalować.
Niezbędne akcesoria – lista
Zanim zaczniesz malowanie, zaopatrz się nie tylko w samą farbę, ale też w niezbędne narzędzia. Są nimi: • wkrętak, • odkurzacz, • szczotka druciana, • mieszadło mechaniczne lub ręczne, • wałek malarski lub pędzel, • rozpuszczalnik do wyrobów epoksydowych, • rękawice ochronne.
Malowanie nowego betonu w kotłowni (suchego, czystego i mocnego):
• oczyść go z tłuszczu, • usuń mechanicznie warstwę mleczka i szlamu cementowego, • odpyl powierzchnię.
Pamiętaj, że nowy beton wymaga wysezonowania i będzie gotowy do malowania po około 28 dniach. Taki czas wystarczy, by zdążył się zakurzyć lub zabrudzić. Nie pomijaj czyszczenia powierzchni przed malowaniem nawet wtedy, gdy beton jest nowy.
Malowanie starego betonu w kotłowni, który wcześniej nie był malowany:
• usuń te fragmenty betonu, które są luźno związane, • odtłuść podłoże i usuń wszystkie zanieczyszczenia, • uzupełnij ubytki w podłożu, • przeszlifuj i odpyl powierzchnię.
Malowanie starego betonu, wcześniej pomalowanego:
• odtłuść i oczyść powierzchnię starej powłoki, • usuń farbę, która się łuszczy i jest luźno związana, • przeszlifuj i odpyl powierzchnię, • jeśli usuwasz starą farbę i korzystasz z detergentów, koniecznie spłucz je dokładnie wodą.
Jaką farbę wybrać do malowania posadzki w kotłowni?
Podłoga betonowa w pomieszczeniach, takich jak kotłownie, garaże, piwnice czy hale, powinna być przede wszystkim odporna na uszkodzenia i antypoślizgowa. W związku z tym emalia, którą zastosujesz do malowania posadzki w kotłowni, musi spełniać te kryteria. Powinna być przede wszystkim wodoodporna i elastyczna, a także twarda, odporna na ścieranie, uderzenia i działanie chemikaliów czy wilgoci.
Do malowania betonowych podłóg w kotłowni świetnie sprawdzają się emalie epoksydowe, takie jak RAFIL NA BETON. Ta dwuskładnikowa farba przeznaczona jest do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni betonowych. Tworzy antypoślizgową, trwałą i elastyczną powłokę, odporną na ścieranie i uderzenia. Rafil NA BETON efektywnie penetruje porowate podłoże, tworząc jednolitą i gładką powierzchnię. łatwą w utrzymaniu i szczelną. Doskonale chroni beton przed działaniem wody, wybranych środków myjąco-odkażających oraz substancji chemicznych.
Farby epoksydowe to emalie dwuskładnikowe, co oznacza, że przed malowaniem należy starannie wymieszać każdy ze składników: samą farbę i utwardzacz, wlać dedykowany przez producenta utwardzacz do emalii, ponownie wymieszać i pozostawić do homogenizacji przez około 30 minut. Po tym czasie możemy przystąpić do malowania, pamiętając jednocześnie, że czas przydatności mieszaniny do stosowania to 8 godzin. Należy więc dobrze przygotować się do każdego etapu prac.
W jakich warunkach malować posadzkę betonową w kotłowni?
Aby malowanie posadzki było efektywne, należy zadbać o odpowiednie warunki otoczenia oraz temperaturę powierzchni betonowej: • temperatura betonu nie może być niższa niż 10°C, • temperatura otoczenia musi mieścić się w przedziale 10-35°C, • wilgotność względna powietrza nie powinna być wyższa niż 85%, • malowane pomieszczenie musi być dobrze wentylowane – odpowiedni przepływ powietrza jest korzystny dla samego malowania i sprzyja schnięciu emalii.
Pomalowana betonowa posadzka schnie zwykle około 24 godzin, w zależności od temperatury i wilgotności otoczenia oraz samej powierzchni. Po tym czasie (ale przed upływem 30 dni) należy położyć kolejną warstwę farby. Jeśli to konieczne kolejne warstwy emalii nakładaj po kolejnych 24 godzinach. Czas całkowitego utwardzania się powłoki to zwykle około 7 dni (czas jest uzależniony od warunków panujących w kotłowni).
Warto wiedzieć! Malowanie ścian w kotłowni
Jeśli chcesz pomalować betonowe ściany w kotłowni, możesz do tego użyć zarówno farby epoksydowej, jak i farby akrylowej czy alkidowej. Farby akrylowe charakteryzują się dużą odpornością na uszkodzenia mechaniczne, farby alkidowe natomiast są popularne ze względu na ich uniwersalne zastosowanie i dobry stosunek ceny do jakości.
Wybierając farbę, zwróć uwagę na to, by była ona odporna na ścieranie, wilgoć, uszkodzenia mechaniczne czy działanie chemikaliów, a także by można było łatwo utrzymać ją w czystości.
Farbę na ściany możesz kłaść bezpośrednio na beton, przygotowując powierzchnie tak samo jak posadzki. Jeśli chcesz, by ściany były gładkie, możesz położyć na nie gładź gipsową lub mineralną.
Niezależnie od tego, czy malujesz ściany, czy podłogi betonowe w kotłowni, pamiętaj o tym, by prace wykonywać w odpowiednich warunkach (wilgotność, temperatura, wentylacja) i dobrze przygotować malowane powierzchnie.
Malowanie parapetu zewnętrznego to sposób na estetyczny, odświeżony wygląd elewacji domu. Renowację parapetu warto też przeprowadzić, by przedłużyć jego trwałość oraz by zabezpieczyć go przed czynnikami atmosferycznymi. Czym czyścić parapety zewnętrzne i jak je pomalować?
Spis treści:
Jak odnowić parapet zewnętrzny?
Czym pomalować parapet zewnętrzny?
Przygotowanie parapetu przed malowaniem
Malowanie parapetów zewnętrznych
Czym czyścić parapety zewnętrzne?
Wymiana parapetów zewnętrznych nie należy do najtańszych. Jeśli jednak parapety w Twoim domu czy mieszkaniu zestarzały się, uległy zniszczeniu, zmatowiały lub pożółkły, możesz je odnowić we własnym zakresie.
Sprawdź, jak odnowić parapet zewnętrzny i jakich produktów do tego użyć. W artykule znajdziesz wskazówki, jak krok po kroku przeprowadzić renowację parapetu oraz jak przygotować metalową powierzchnię do odnowienia.
Jak odnowić parapet zewnętrzny?
W domach jednorodzinnych czy w blokach montuje się parapety wykonane z różnych tworzyw. Można spotkać parapety drewniane, marmurowe, betonowe, plastikowe czy nawet wyłożone kafelkami. Najczęściej jednak montuje się parapety blaszane i aluminiowe, ponieważ są one wytrzymałe, odporne na uszkodzenia i działanie czynników atmosferycznych, a do tego lekkie, stosunkowo niedrogie (w porównaniu z drewnem czy marmurem) i łatwe w pielęgnacji.
Jednak mimo licznych zalet na metalowych parapetach z biegiem czasu mogą pojawiać się rysy, zadrapania i niemożliwe do usunięcia zabrudzenia. Czy gdy parapet ulegnie zniszczeniu, należy wymienić go na nowy? Niekoniecznie. Można samodzielnie go odnowić, a najprostszym i stosunkowo niedrogim sposobem renowacji parapetów zewnętrznych jest malowanie.
Czym pomalować parapet zewnętrzny?
Ponieważ parapety narażone są na działanie wilgoci, zmiennych temperatur, promieni UV i zanieczyszczeń, farba do malowania parapetów musi charakteryzować się dużą odpornością na działanie szkodliwych czynników zewnętrznych. Na parapetach balkonowych czy parapetach w domach jednorodzinnych (na najniższych kondygnacjach) ustawiane są też często doniczki z kwiatami czy ziołami, dlatego farba powinna być odporna na ścieranie i uszkodzenia mechaniczne. Emalia musi charakteryzować się doskonałą przyczepnością i odpornością na szorowanie oraz działanie detergentów.
Przykładem emalii, którą z powodzeniem wykorzystasz do malowania parapetów zewnętrznych, jest RAFIL Radach Farba na Dach. To wysokiej jakości farba poliwinylowoakrylowa na powierzchnie metalowe o bardzo dobrej przyczepności do podłoża, dobrych właściwościach mechanicznych oraz wysokiej odporności na działanie korozji, światła, wody i innych czynników atmosferycznych.
Możesz ją wykorzystać do malowania rynien, parapetów, dachów i innych metalowych powierzchni znajdujących się na zewnątrz. Nadaje się do powierzchni ocynkowanych, stalowych i aluminiowych. Emalia tworzy na metalowych powierzchniach trwałe, elastyczne powłoki, odporne na działanie zmiennych warunków atmosferycznych i promieniowania UV. Zapewnia długotrwały efekt dekoracyjny malowanych powierzchni, a w zestawieniu z RAFIL Podkład Antykorozyjny stanowi silne zabezpieczenie przed korozją.
Ponadto RAFIL Radach Farba Na Dach jest połączeniem farby i gruntu, dzięki czemu nie musisz nakładać pod emalię podkładów gruntujących. Jeśli natomiast wybierzesz produkt bez takiej właściwości, położenie gruntu może okazać się konieczne.
Przygotowanie parapetu przed malowaniem
Renowację parapetu zewnętrznego zacznij od przeszlifowania powierzchni. Wykorzystaj do tego drobnoziarnisty papier ścierny. Uważaj, by podczas szlifowania nie uszkodzić powierzchni – chodzi jedynie o to, by ją wyrównać i pozbyć się starych powłok malarskich (jeśli parapet był już malowany). Spękane, słabo przylegające powłoki należy starannie usunąć szczotką, szpachelką lub skrobakiem. Jeśli na parapecie pojawiła się rdza, usuń ją papierem ściernym lub szczotką nylonową.
Wyrównany parapet należy oczyścić z pyłu i umyć. Wyszoruj go porządnie wodą z detergentem. Możesz też użyć specjalistycznego preparatu do odtłuszczania powierzchni. Na koniec spłucz detergenty wodą i przetrzyj parapet wilgotną szmatką, a potem poczekaj, aż całkowicie wyschnie. Powierzchnia musi być gładka, czysta i sucha, zanim przejdziesz do malowania.
Malowanie parapetów zewnętrznych
Zanim zaczniesz malowanie parapetu, zabezpiecz dobrze ściany. Użyj do tego taśmy i folii malarskiej.
Teraz przyszedł czas na zagruntowanie parapetu farbą do gruntowania RAFIL Podkład Antykorozyjny. Farba gruntująca stosowana jest na podłoża ocynkowane, stalowe i aluminiowe na zewnątrz. Szczególnie wymagana jest, gdy odnawiasz powierzchnie trudne lub wymalowane nieznaną farbą. Wyróżnia się doskonałą przyczepnością do podłoża. W zestawie z farbą nawierzchniową RAFIL Radach zapewni długotrwałą ochronę antykorozyjną. Podkład występuje w dwóch odcieniach. Szary okienny stosowany jest pod jasne odcienie farby nawierzchniowej. Czerwony tlenkowy nadaje się pod ciemne odcienie farby nawierzchniowej.
Jak nakładać RAFIL Podkład Antykorozyjny? Z pomocą wałką i/lub pędzla. Potrzebujesz jednej warstwy farby gruntującej.
Do malowania parapetu zewnętrznego możesz wykorzystać pędzel oraz wałek lub zdecydować się na malowanie metodą natryskową. Szerszym wałkiem lub pędzlem pomalujesz większość parapetu, do malowania trudno dostępnych miejsc możesz natomiast wykorzystać wąski lub okrągły pędzel niewielkich rozmiarów.
Farbę przed nałożeniem należy dobrze wymieszać. Możesz przelać część do kuwety malarskiej, dzięki czemu łatwiej będzie Ci ją aplikować. Do aplikacji pędzlem lub wałkiem farbę możesz rozcieńczyć, dodając do 5%, a do malowania natryskowego - do 10% rozcieńczalnika RAFIL RADACH.
Zwykle, by dobrze pokryć powierzchnię parapetu farbą, należy nałożyć 2-3 warstwy emalii w określonych przez producenta odstępach czasowych. Pamiętaj, że lepiej nałożyć kilka cienkich warstw niż jedną grubą. Jeśli pomalujesz parapet zbyt dużą ilością farby, emalia może źle się rozprowadzać, spływać i długo schnąć. Powstaną nieestetyczne zacieki i zgrubienia, których trudno będzie się pozbyć. Zalecana jest pierwsza warstwa o grubości do 40 mikronów powłoki na sucho. Łączna grubość warstw nie powinna przekraczać 110 mikronów na sucho.
Kolejne warstwy wyrobu trzeba nałożyć minimum po 6 godzinach. Nie dopuść, aby na malowanej powierzchni osadziły się jakiekolwiek zanieczyszczenia jak pyłki roślin, kurz, czy inne zabrudzenia, które mogą mieć wpływ na przyczepność farby. Z tego powodu parapety maluj w miarę możliwości jak najszybciej, chociaż zachowując wspomniane 6 godzin przerwy między warstwami. Jeśli czeka Cię dłuższa przerwa, przed nałożeniem kolejnej warstwy spłucz parapet wodą i dokładnie go osusz.
Pamiętaj też, by renowacji i napraw parapetów zewnętrznych dokonywać w pogodne, suche dni. Temperatura powietrza nie powinna być niższa niż 10 i wyższa niż 25°C. Unikaj deszczowych i mglistych dni. Nie maluj wtedy, gdy wieje porywisty wiatr lub gdy intensywnie świecące promienie słoneczne padają bezpośrednio na parapet. Zwróć uwagę, aby malowany parapet nie był mocno nagrzany. W takich warunkach z malowanej powierzchni szybko odparowuje zawarty w farbie rozcieńczalnik, co może skutkować wadami powłoki.
Czym czyścić parapety zewnętrzne?
Aby parapet zewnętrzny długo pozostał jak nowy, trzeba o niego regularnie dbać. Usuwaj luźne zabrudzenia, liście i kurz za pomocą miotły lub szczotki. Do mycia parapetu używaj wiadra z ciepłą wodą, miękkiej gąbki lub szmatki oraz płynu do mycia naczyń lub specjalnego środka do czyszczenia metalu – znajdziesz go w sklepach ogólnobudowlanych. Tłuste zacieki możesz z kolei usunąć z pomocą np. sprayu do mycia szyb na bazie alkoholu lub innego odtłuszczacza.
Po umyciu parapetu wodą ze środkiem, zamocz szmatkę w czystej wodzie i pozbądź się resztek piany. Pamiętaj, aby osuszyć dokładnie parapet.
Regularne czyszczenie parapetów zewnętrznych pomoże zachować ich piękny wygląd i przedłużyć ich żywotność!
Aby zapewnić właściwą, długotrwałą ochronę konstrukcji przed korozją należy zastosować optymalnie dobrany zestaw malarski o odpowiedniej dla danego przeznaczenia grubości. Optymalna powłoka malarska powinna być doskonale szczelna, przyczepna do podłoża i wypełniona pigmentem.
Dobór zestawu malarskiego powinien wynikać z wiarygodnych i sprawdzonych przesłanek wysnutych na podstawie badań laboratoryjnych i z przeprowadzonej analizy techniczno - ekonomicznej uwzględniającej wiele czynników, z których najważniejszymi będą:
- agresywność korozyjna środowiska eksploatacji powłoki malarskiej - kształt konstrukcji oraz rodzaj i stan powierzchni do zabezpieczenia przeciwkorozyjnego - wymagany okres trwałości powłoki malarskiej - właściwości powłok (odporność chemiczna, termiczna, mechaniczna ) - możliwość i sposób oczyszczenia powierzchni - właściwości aplikacyjne farb (grubość powłoki, czas schnięcia, warunki nakładania itp.) - czas do przeprowadzenia prac uwzględniający warunki atmosferyczne (temperatura, wilgotność powietrza) oraz konieczność sezonowania powłoki przed eksploatacją. - trwałość powłoki malarskiej w odniesieniu do poniesionych kosztów i przewidywanego okresu eksploatacji - wymagania ochrony środowiska oraz zabezpieczenia przeciwpożarowego - aspekty ekonomiczne
2. Przygotowanie podłoża do malowania – informacje ogólne
Bardzo istotnym czynnikiem wpływającym na takie parametry jak: jakość, trwałość i skuteczność ochronnego działania powłok lakierowych jest przygotowanie podłoża do malowania. Efekt oczyszczenia podłoża zależy od doboru właściwej metody czyszczenia, która powinna uwzględniać zarówno charakter zanieczyszczeń, jak i wymagania wyrobu lakierowego co do sposobu przygotowania powierzchni do malowania.
Zanieczyszczeniem nazywa się każdą substancję, której pozostawienie na powierzchni do malowania utrudnia proces malowania, pogarsza jakość i trwałość powłoki malarskiej.
Zanieczyszczenia pozostające na powierzchni do malowania w postaci: rdzy, zendry, pyłów, starych i złuszczonych powłok malarskich, zatłuszczeń, zaklejeń, wilgoci itp. w bardzo negatywny sposób wpływają na powłokę malarską.
Rodzaje zanieczyszczeń:
Zendra, Zgorzelina – są to produkty termicznej obróbki stali w procesie jej przetwarzania składające się z tlenków żelaza ściśle przylegających do podłoża. Zostawienie zendry może powodować np: odspajanie płatów zendry i co za tym idzie powłoki malarskiej, wytwarzanie się ogniwa korozyjnego.
Rdza – jest produktem korozji stali – w postaci uwolnionych tlenków żelaza tworzących warstwy o zmiennych grubościach i w różnych postaciach morfologicznych, słabo przyczepnych do podłoża.
Zatłuszczenia – pochodzić mogą z eksploatacji konstrukcji w środowiskach występowania tłuszczów, smarów, olejów itp. Powodują brak przyczepności powłoki malarskiej.
Pyły – zapylenie atmosfery wynika z działalności przemysłu, spowodowane jest warunkami atmosferycznymi i prowadzeniem prac oczyszczenia powierzchni. Pyły sprzyjają utrzymywaniu wilgoci na powierzchni powłoki malarskiej.
Wilgoć – pojawia się na powierzchni podłoża w wyniku: opadów atmosferycznych (mgły); kondensacji na podłożu w określonych warunkach, związanej z występowaniem jej w powietrzu. Efektem wilgoci może być np. korozja podpowłokowa
Zanieczyszczenia jonowe; sole – niewidoczne gołym okiem, sole rozpuszczalne w wodzie takie jak chlorki, siarczany, azotany – działają destrukcyjnie na powłokę malarską i stymulują korozję i sprzyjają utrzymywaniu wilgoci.
Stara powłoka malarska – procesy starzenia się powłok, korozja podpowłokowa, działania mechaniczne powodują z czasem zniszczenie powłoki. Charakter i wielkość tych zniszczeń decydują o przyczepności kolejnej warstwy.
Kryteria doboru sposobu oczyszczania powierzchni
Dobór metody oczyszczania powierzchni przed malowaniem wymaga uwzględnienia wielu czynników takich jak:
• wielkość i kształt powierzchni, przedmiotu • rodzaj powierzchni • ilość i rodzaj zanieczyszczeń • agresywność środowiska korozyjnego
Charakter zanieczyszczeń powierzchni do malowania wymusza etapowość działań:
Powierzchnie zatłuszczone, pokryte pyłami przemysłowymi, osadami solnymi itp. powinno się umyć wodą pod wysokim ciśnieniem (aparat typu Karcher) a następnie przystąpić do właściwego oczyszczania. Powierzchnie gdzie możliwe jest występowanie zanieczyszczeń jonowych, powinno się po właściwym oczyszczeniu umyć czystą wodą z dodatkiem odpowiedniego inhibitora korozji.
Metody oczyszczania mechanicznego
Do mechanicznych metod oczyszczania powierzchni można zaliczyć: skrobanie, młotkowanie, szczotkowanie, szlifowanie, oczyszczanie płomieniowe, obróbkę strumieniowo – ścierną. Główne metody mechanicznego oczyszczania powierzchni to:
• metody ręczne oczyszczania powierzchni dające stopień oczyszczenia powierzchni St 3 – są zalecane dla środowisk atmosferycznych o małym stopniu zanieczyszczenia powietrza. • metody strumieniowo – ścierne są zalecane dla środowisk atmosferycznych o wyższej agresywności, szczególnie zalecane w środowiskach agresywnych korozyjnie, chemicznych.
Oczyszczanie ręczno – mechaniczne – wykonywane poprzez: szczotkowanie, młotkowanie, szlifowanie przy użyciu narzędzi ręcznych, jak i mechanicznych. Należy je ograniczać do tych przypadków gdzie obróbka strumieniowo – ścierna jest niemożliwa. Tymi sposobami można zgrubnie usunąć np. rdzę, zgorzelinę czy starą powlokę. Po takim oczyszczaniu otrzymuje się powierzchnie gładkie dające mniejszą przyczepność powłoki w stosunku do powierzchni chropowatych.
Obróbka strumieniowo – ścierna – polega na działaniu strumienia ścierniwa wyrzucanego w kierunku oczyszczanej powierzchni za pomocą sprężonego powietrza, wody lub siły odśrodkowej. Metoda ta daje najbardziej optymalne przygotowanie powierzchni do malowania. Rodzaje obróbki: otwarty lub zamknięty obieg ścierniwa, na sucho (na mokro) w osłonie wodnej, średniociśnieniowe (0,3 – 0,5 MPa), wysokociśnieniowe (1,0 – 1,2 MPa), hydrodynamiczne (10 – 200 MPa), odśrodkowe- koła wirnikowe. Na efekt oczyszczania strumieniowo – ściernego wpływa wiele czynników, z których najważniejsze to: ciśnienie sprężonego powietrza;. kąt nachylenia strumienia ścierniwa; odległość dyszy od powierzchni; rodzaj i kształt dyszy; rodzaj, wymiar i kształt ścierniwa.
Oczyszczanie fizykochemiczne – przeprowadzane za pomocą: odtłuszczania rozpuszczalnikowego; mycia alkalicznego, kwaśnego, parowo–wodnego. Pod pojęciem mycia rozumie się usuwanie zanieczyszczeń za pomocą wodnego roztworu środka myjącego. Oczyszczanie tymi metodami ma za zadanie usunięcie: zanieczyszczeń mechanicznych (po obróbce mechanicznej), nagromadzonego brudu (kurz, piasek), zanieczyszczeń jonowych, rdzy. Metody mycia i odtłuszczania powierzchni można podzielić:
a) ze względu na sposób: - ręczne (przecieranie powierzchni pędzlem, szmatami) - natryskowe (specjalne urządzenia do natrysku ciśnieniowego typu: pompy membranowe do malowania, aparaty typu Karcher)
b) ze względu na zastosowany środek - rozpuszczalniki organiczne - alkaliczne, kwaśne - środki powierzchniowe - czynne
Metoda natryskowa roztworami wodnymi z uwagi na zawartość efektywnych dodatków myjących nie powoduje korozji podpowłokowej. Zaleca się jednak po właściwym myciu lub odtłuszczaniu wodnymi roztworami myjącymi ponowne zmycie powierzchni czystą wodą wodociągową.
3. Przygotowanie powierzchni w zależności od jej rodzaju
Przygotowanie powierzchni blach i profili stalowych
Do najczęściej występujących zanieczyszczeń powierzchni stalowych należą: rdza i zgorzelina walcownicza, oleje i smary, kurz, pył, luźno związane stare powłoki malarskie, wilgoć, topniki i żużel, chemikalia (np. pozostałości detergentów, sole) oraz opiłki żelaza. Należy także szczególną uwagę zwrócić na usunięcie zanieczyszczeń jonowych oraz odtłuszczenie powierzchni metalu gdyż obecność tych zanieczyszczeń obniża przyczepność powłok: malarskich do metalu oraz może spowodować powstanie różnych wad pokrycia malarskiego. Proces usuwania zanieczyszczeń oraz odtłuszczenia powinien być przeprowadzony przed procesem oczyszczenia powierzchni stalowych.
Zanieczyszczenia usuwane są przez mycie powierzchni wodą pod ciśnieniem. Mycie i odtłuszczanie powierzchni przed czyszczeniem można przeprowadzać ręcznie lub mechanicznie stosując parę wodną, wodę z detergentem, rozpuszczalniki organiczne, środki emulsyjne oraz środki alkaliczne i kwaśne. Szczególnie zalecaną, ze względów ekonomicznych i ekologicznych jest metoda natrysku roztworów wodnych z detergentami biodegradowalnymi. Po umyciu i odtłuszczeniu wodnymi roztworami środków myjących zaleca się dokładne zmycie powierzchni czystą wodą wodociągową.
Informacje i opisy dotyczące metod przygotowania powierzchni za pomocą obróbki strumieniowo – ściernej zawarte są w normie ISO 8504 - 2 , natomiast opis metod ręcznego oczyszczania powierzchni, również z wykorzystaniem narzędzi z napędem mechanicznym zawarty jest w normie ISO 8504 3. Natomiast stopień czystości powierzchni stalowych oczyszczanych metodami ręcznymi, ręczno-mechanicznymi i strumieniowo-ściernymi, najczęściej stosowanymi w praktyce przemysłowej, określa się zgodnie z PN-ISO 8501-1 :1996, natomiast chropowatość podłoża po obróbce strumieniowo-ściernej zgodnie z PN-EN ISO 8503.
Norma PN-ISO 8501-1 określa cztery stopnie skorodowania powierzchni stalowych oraz stopnie przygotowania podłoży stalowych przed nakładaniem farb. Stopnie przygotowania są zdefiniowane za pomocą opisu wyglądu powierzchni po oczyszczeniu oraz wzorców fotograficznych charakterystycznych dla poszczególnych przykładów. Każdy ze stopni przygotowania oznaczony jest odpowiednimi literami określającymi zastosowaną metodę czyszczenia:
• Sa - obróbka strumieniowo-ścierna Sa l - zgrubna obróbka strumieniowo-ścierna - na oglądanej powierzchni nie mogą występować olej, smary, pył, słabo przylegające: zgorzelina walcownicza, rdza, powłoki malarskie i obce zanieczyszczenia (sole rozpuszczalne w wodzie, pozostałości spawalnicze). Sa 2 - gruntowna obróbka strumieniowo-ścierna - na oglądanej powierzchni nie mogą występować: olej, smary, pył, większe ślady zgorzeliny walcowniczej, rdzy, starej powłoki malarskiej i obce zanieczyszczenia. Wszystkie szczątkowe zanieczyszczenia silnie przylegają. Powierzchnia szara metaliczna.. Sa 2 1/2 - bardziej gruntowna obróbka strumieniowo-ścierna - na oglądanej powierzchni nie mogą występować: olej, smar, pył, zgorzelina walcownicza, rdza, powłoki malarskie czy obce zanieczyszczenia. Powierzchnia ma prawie jednolitą metaliczną barwę tzw. "prawie białego metalu". Mogą zostać jedynie ślady zanieczyszczeń w postaci zaciemnień w kształcie kropek lub pasków. Sa 3 - obróbka strumieniowo-ścierna do stali wzrokowo czystej - na oglądanej powierzchni nie może być oleju, smaru, pyłu, zgorzeliny walcowniczej, rdzy, powłoki malarskiej czy obcych zanieczyszczeń. Powierzchnia ma jednolitą metaliczną barwę tzw. "białego metalu".
• St - czyszczenie ręczne i z wykorzystaniem narzędzi o napędzie mechanicznym St 2 - na oglądanej powierzchni nie mogą występować olej, smary, pył, słabo przylegająca zgorzelina walcownicza, rdza, powłoka malarska i obce zanieczyszczenia; powierzchnia wykazuje metaliczny połysk. St 3 - wymagania takie jak dla St 2 z tą różnicą, że powierzchnię należy czyścić, dopóki nie nabierze zdecydowanie metalicznego połysku (od metalowego podłoża).
Zabezpieczenie blachy ocynkowanej
Blacha ocynkowana to także dość niekorzystne podłoże dla większości powłok malarskich, ze względu na trudności w uzyskaniu dobrej przyczepności pokrycia malarskiego do gładkiego podłoża. Przygotowanie podłoża należy przeprowadzić następująco:
- odtłuścić podłoże zmywając je roztworem EMULSOLU RN – 1, a następnie spłukać czystą wodą i wysuszyć.
- blachę ocynkowaną sezonowaną można także oczyścić przez zmycie powierzchni roztworem amoniaku (1 – 2 %) z dodatkiem detergentów. - zanieczyszczenia mechaniczne jak również produkty korozji należy usunąć przez szczotkowanie szczotkami nylonowymi, szczotkami z twardego włosia, naturalnego lub sztucznego, szlifowaniem papierem ściernym. Przygotowane do malowania podłoże powinno być suche i pozbawione wszelkich zanieczyszczeń.
Zabezpieczenie blachy aluminiowej
Powierzchnia aluminiowa ze względów przeciwkorozyjnych i kolorystycznych najczęściej jest pokryta powłoką konwersyjną wytworzoną w procesie elektrochemicznym (utlenianie anodowe) lub chemicznym (chromianowanie, fosforanowanie), polepsza to przyczepność powłoki malarskiej. Przed malowaniem powierzchnię należy oczyścić z luźnej rdzy i innych zanieczyszczeń metodą ręczną lub mechaniczną szczotkami stalowymi, bądź strumieniowo – ścierną za pomocą miękkiego ścierniwa naturalnego. A następnie odtłuścić przez zmycie wodą z detergentem niejonowym.
Przygotowanie powierzchni metali nieżelaznych
Metale nieżelazne są na ogół niezbyt dobrym podłożem dla powłok malarskich, głównie z uwagi na trudności uzyskania dobrej przyczepności do nich pokrycia malarskiego. O złej adhezji decyduje tu duża gładkość powierzchni oraz duża reaktywność cynku, glinu oraz ich stopów, która sprzyja wytwarzaniu dość zwartej i kruchej warstwy tlenków bądź węglanów tych metali, wpływających negatywnie na składniki błonotwórcze powłoki malarskiej. Efektem tego jest brak przyczepności powłoki malarskiej, marszczenie – co może doprowadzić do zniszczenia powłoki.
Powszechnie stosowanym sposobem przygotowania powierzchni metali nieżelaznych przed malowaniem jest wytwarzanie powłoki konwersyjnej metodą chemiczną lub elektrochemiczną. Powłoka konwersyjna jest ściśle związana z metalem, nierozpuszczalna w wodzie i środowisku wywołującym ten proces oraz działa jak izolator elektryczny. Zapewnia przez to większą odporność korozyjną metalu oraz lepszą przyczepność powłoki.
Przygotowanie podłoża betonowego
Podłoże betonowe odpowiednio przygotowane pod zestaw malarski powinno być czyste, bez rys występów i szczelin. Wilgotność powierzchniowej warstwy betonu przeznaczonego do malowania wyrobami epoksydowymi nie powinna przekraczać 3% lub 4% (w zależności od farby). Nierówności powierzchni nie powinny być większe niż 1/3 grubości malarskiego zestawu powłokowego. Wypukłe krawędzie płaszczyzn, naroża i załamania powierzchni należy zaokrąglić. Czynności te powinny być wykonane możliwie wcześnie, zanim beton uzyska pełną wytrzymałość. Należy go odpylić oraz w razie potrzeby odtłuścić. Tłuste plamy należy usuwać przez przecieranie zanieczyszczeń powierzchni tkaniną bawełnianą zmoczoną w odpowiednim rozpuszczalniku. Powierzchnie należy oczyścić za pomocą ręcznych lub mechanicznych stalowych szczotek drucianych lub przez delikatne przepiaskowanie. Obecnie nową metodą czyszczenia betonu jest czyszczenie wodą pod wysokim ciśnieniem.
Świeżo wykonane podłoża betonowe i tynki powinny być malowane po określonym czasie utwardzania i karbonizacji. Okres ten podany jest w instrukcjach stosowania poszczególnych farb. Powierzchnia tynków przygotowana do malowania. odpowiadająca wymaganiom normy PN- 70/B-101100, powinna być czysta, gładka, równa, bez rys, spękań, wykwitów, zacieków, tłuszczów, pyłów i innych zanieczyszczeń. Tynki powinny wykazywać wystarczającą wytrzymałość mechaniczną oraz nie powinny ścierać się przy potarciu ręką.
Ważną rzeczą w przygotowaniu tynków przed malowaniem jest: usunięcie starych powłok klejowych i wapiennych oraz mycie i nawilżenie powierzchni. Stare tynki, w celu usunięcia z nich zanieczyszczeń, zmywa się wodnymi roztworami mydła za pomocą szczotek o twardym włosiu.
Czyszczenie i malowanie okien to zadanie, które cię czeka? Drewniane ramy powinieneś czyścić przynajmniej dwa razy w roku. To też dobra okazja, by sprawdzić, czy pokrywający ramy lakier jest w dobrym stanie.Spis treści
Zastanawiasz się czym pomalować okiennice? Podczas wyboru zwracaj uwagę na jakość produktu i jego wachlarz możliwości. Dobrym pomysłem jest wykorzystanie emalii ftalowej „Raftal”. Stworzy ona dekoracyjno-ochronną powłokę, która zapewni materiałowi odporność na działanie niekorzystnych czynników atmosferycznych. Farba ta jest również odporna na wody i środków myjących. Dostępna jest aż w 11 gotowych kolorach.Podczas wyboru odpowiedniej emalii, zwróć uwagę na dodatkowe właściwości produktu. Kiedy będziesz zadawać sobie pytanie „czym malować okiennice?”, powinieneś zwrócić uwagę na to, czy farba ochroni drewno przed promieniowaniem UV. To ważne, ponieważ ramy nie powinny zmieniać barwy mimo długotrwałego wystawienia na działanie promieni słonecznych. Jeśli wybrana przez ciebie farba spełni wszystkie te wymagania, to nawet malowanie okien dachowych nie powinno ci sprawić najmniejszego problemu.
Konserwacja i malowanie okien drewnianych – jak to ugryźć?
Prace renowacyjne zacznij od dokładnego wyczyszczenia ram okiennych. Te należy traktować bardzo delikatnymi środkami. Możesz wykorzystać płyn do mycia naczyń, specjalistyczne mleczko do czyszczenia czy nawet letni napar z czarnej herbaty. Te substancje poradzą sobie z delikatnymi zabrudzeniami. Jeśli jednak uważasz, że potrzebujesz silniejszego detergentu – zdecyduj się na specjalistyczne środki czyszczące do drewna. Do rozprowadzenia specyfiku po ramie użyj miękkiej, bawełnianej ściereczki. Nada się do tego też taka wykonana z mikrofibry i mikrofazy.Pamiętaj, by nigdy nie korzystać z agresywnych środków czyszczących! Produkty, które zawierają w składzie amoniak, rozpuszczalnik czy środki alkaliczne mogą zniszczyć drewnianą powierzchnię. Wnikają w drewno i powodują zmatowienie materiału. Mogą też prowadzić do powstania mikroporów. W takie szczeliny wnika brud, którego później nie sposób się pozbyć. Nie używaj też środków do mycia szyb. Wchodzące w ich skład barwniki mogą zmienić kolor drewna, a sam płyn może zniszczyć powłoki lakiernicze ramy. Zwróć też uwagę na to, by nie korzystać z twardych gąbek, szczotek czy drucianych czyścików.
Malowanie okien drewnianych, czyli pełna renowacja!
Po dokładnym wyczyszczeniu ram oceń ich stan oraz skrzydeł okiennych. Sprawdź, czy nie ma w nich nieszczelności lub pęknięć, a potem upewnij się, czy szkodniki nie wydrążyły dziur w drewnie. Koniecznie zwróć uwagę na to, czy drewno nie jest zbutwiałe! Dlaczego? Naprawa takich okien nie ma sensu – koszt naprawy dużych zniszczeń materiału będzie o wiele większy niż cena nowych ram.A co, jeśli jednak oceniasz stan ram na dobry, ale wymagający renowacji? Bierz się do pracy! Jak malować ramy okienne? Najpierw wymień zniszczone okucia okienne i zawiasy. Pamiętaj o tym, by dokładnie wyczyścić miejsca, w których były przymocowane.
Przygotuj okna do malowania
Umyłeś dokładnie ramy, wymieniłeś wymagające tego elementy. Co teraz? To odpowiednia pora na usunięcie starej farby. Do oczyszczenia drewna możesz użyć szlifierki kątowej, elektrycznej opalarki, zmywacza do farb lub skrobaka. Pamiętaj, by dokładnie i starannie zedrzeć starą farbę – dzięki temu pokrywanie ramy nową będzie przyjemne i proste.
Gdy już usuniesz starą powłokę malarską, będziesz też musiał oszlifować drewno. Dzięki temu pozbędziesz się zniszczonej wierzchniej powłoki i sprawisz, że materiał stanie się odpowiednio gładki. Czym szlifować? Możesz to zrobić za pomocą szlifierki oscylacyjnej. W przypadku trudno dostępnych miejsc wykorzystaj skrobak albo opalarkę. Uważaj, jeśli zdecydujesz się na użycie tej drugiej! Urządzenie nie może działać zbyt blisko szyby, bo wysoka temperatura może doprowadzić do pękania szkła.
Po szlifowaniu usuń z drewna pył. Miejsca zażywiczone i tłuste przemyj benzyną ekstrakcyjną. Jeśli w drewnie zauważyłeś jakieś ubytki, to teraz powinieneś je uzupełnić. Do prac przygotuj szpachlę stolarską. Jej kolor możesz dobrać do barwy drewna. Niewielką ilość szpachli nałóż na ubytek szpachelką i poczekaj, aż substancja całkowicie wyschnie – potrwa to minimum pół godziny. Na końcu takie miejsce przetrzyj drobnoziarnistym papierem ściernym.Teraz czeka cię malowanie okien drewnianych. Już wiesz jaka farba się do tego nada, czas na krótką instrukcję, jak pomalować ramy okienne.
Jak malować okna?
Kiedy ramy okienne są już przygotowane do tego, by pokryć je nową farbą, czas na dalsze wskazówki. Temperatura podłoża i otoczenia powinna wynosić powyżej 10°C i wilgotności powietrza poniżej 80%. Do malowania użyj płaskiego pędzla z miękkim włosiem lub wałka gąbkowego (flokowego).Możesz wybrać także metodę natryskową, która zapewni równomierne pokrycie. Kolejną warstwę nanoś po około 24 godzinach. Pamiętaj, że niska temperatura i duża wilgotność powietrza przedłużają czas schnięcia.
Akcja „renowacja” zakończona sukcesem
Teraz już wiesz, jak pomalować okna drewniane. Pamiętaj, że o sukcesie przedsięwzięcia będzie decydowało to, jak przygotujesz ramy okienne i jaką farbę wybierzesz. Pamiętaj o tym, by wykonywać każdą czynność precyzyjnie i dokładnie. Drewno odwdzięczy ci się pięknym wyglądem przez co najmniej kilka długich lat.
Podsumowanie
Malowanie okien drewnianych to zadanie wymagające cierpliwości i precyzji, ale z pewnością jest to warte poświęcenia czasu i wysiłku. Przy wyborze farby zwróć uwagę na jej jakość i właściwości ochronne, a podczas przygotowania do malowania pamiętaj o dokładnym wyczyszczeniu i usunięciu starej farby. Pamiętaj też o właściwych narzędziach i technikach malowania, aby uzyskać idealny efekt końcowy. Po takim odnowieniu okien drewnianych na pewno będziesz cieszyć się pięknym i trwałym efektem.
